حجت الاسلام و المسلمین حاج محمد حسین گلکار استاد و محقق حوزه و دانشگاه و معاونت پژوهش مرکز تخصصی حوزوی تمدن اسلامی:
بسم الله الرحمن الرحیم
ایمان، گاهی با زبان ابراز می‌شود؛ گاهی با اشک…
اما امروز، روزی‌ست که ایمان، با قربانی کردن خواسته‌ها معنا می‌شود.
امروز، عید قربان است؛
عیدی که قصه‌اش از دلِ وادی تسلیم می‌آید… از اشک‌های ابراهیم،
از لبخندهای اسماعیل،
و از رضای پروردگار بر آن بندگان پاکی که از خود گذشتند تا به او برسند.
عید قربان، فقط روز قربانی گوسفند نیست؛
روز قربانی کردن “خود” است…
روز بریدن از خواسته‌هایی که ما را از خدا دور کرده‌اند،
روز دل‌کندن از «من»،
از «خواستن بی‌رضایت»،
و از «دویدن بی‌جهت».
امروز، اگر اسماعیل تو “خودخواهی‌ات” است،
اگر قربانی تو “غرورت”، “وابستگی‌ات”، “ترس‌هایت” یا “ناامیدی‌ات” است،
چاقوی یقین را بر آن بکش،
و به درگاه پروردگار عرضه کن:
«إنی سلّمت وجهی للّذی فطر السماوات و الأرض…»
ابراهیم شد، چون دل کند.
اسماعیل شد، چون تسلیم شد.
و ما، اگر در پی راه آنانیم، باید امتحان را به میدان بیاوریم…
عید قربان، عید عاشقان است
عاشق، اگر عاشق واقعی باشد،
از همه چیزش می‌گذرد؛
و آن‌چه می‌ماند، فقط خداست…
نه تعارف، نه شعار، نه واهمه… فقط تسلیم.
عید قربان، عید سربلندیِ دل‌های مطیع است.
آنان‌که با دل بریدند، و با جان رسیدند.
و در اوج خوف، به امنِ الهی رسیدند:
«و فدیناه بذبحٍ عظیم…»
و امروز، ما نیز قربانی‌هایمان را بیاوریم…
قربانی حسادت،
قربانی ریا،
قربانی غفلت،
قربانی تعلقاتی که سال‌هاست ما را سنگین کرده‌اند…
تا سبک شویم، و عیدمان، عید شود…
خدایا…
در این روز،
ما را از خودمان نجات بده…
و آن‌چه را دوست داری، در دل ما دوست‌داشتنی کن.
و آن‌چه را نمی‌پسندی، از جانمان بزدای.
به قربانی ابراهیم،
به لبخند اسماعیل،
و به جایگاه خلیل،
ما را در زمره بندگان خالصت قرار ده.
عید قربان مبارک
🌸 التماس دعا 🌸
