محمد جویباری، مدیرمسئول:
چهارم خرداد در تقویم ایران به عنوان “روز مقاومت و پایداری” و بزرگداشت دزفول شناخته می‌شود؛ روزی که یادآور ایستادگی جانانه مردم شهری است که در دوران دفاع مقدس، با وجود تحمل بیشترین حملات موشکی دشمن بعثی، هرگز تسلیم نشد و همچون دژی استوار در برابر تجاوز ایستاد.
دزفول در طول هشت سال جنگ تحمیلی بارها مورد تهاجم قرار گرفت. با این حال، مردم این شهر نه تنها از خانه و کاشانه خود فرار نکردند، بلکه با حضور مستمر در صحنه‌های مختلف، از پشت جبهه گرفته تا کمک‌رسانی به رزمندگان، نقش تعیین‌کننده‌ای در پشتیبانی از دفاع مقدس ایفا کردند. مدارس، مساجد و خانه‌ها به پایگاه مقاومت تبدیل شده بود و مردمی که زندگی‌شان در معرض خطر دائمی قرار داشت، همچنان به کار، عبادت، تحصیل و خدمت ادامه می‌دادند.
این روز، نماد پایداری نه تنها برای دزفول، بلکه برای تمام ایران است. مفهومی فراتر از یک واقعه تاریخی را یادآور می‌شود: اینکه در سخت‌ترین شرایط، می‌توان با تکیه بر ایمان، اتحاد و حس مسئولیت‌پذیری، در برابر ظلم ایستاد و از کیان کشور و ارزش‌ها دفاع کرد.
در دنیای امروز که تهدیدات جدیدی چون جنگ نرم، تهاجم فرهنگی و فشارهای اقتصادی جایگزین تهدیدات نظامی شده‌اند، روحیه مقاومت و پایداری بیش از هر زمان دیگری نیاز است. جوانان ما باید بدانند که مقاومت فقط در میدان جنگ خلاصه نمی‌شود، بلکه در عرصه‌های علمی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی نیز باید ادامه یابد.
بزرگداشت روز مقاومت و پایداری فرصتی است برای تأمل در این ارزش‌ها، تجلیل از قهرمانان گمنام، و انتقال تجربه‌ها به نسل‌های بعد. یادمان نرود که امنیت و آرامش امروز، مرهون ایثار دیروز است. پاسداشت این روز، تجدید پیمان با آرمان‌هایی است که ملت ایران را در برابر طوفان‌ها پایدار نگاه داشت.
روز مقاومت و پایداری، تجلی غیرت و همبستگی ملی است؛ روزی برای بازخوانی حماسه‌ای که باید همچنان در ذهن و دل ما زنده بماند.
