تیرنگ نیوز- مجید ساجدی فر: به تازگی، صادق حسین زاده به خاطر آورد به عنوان رئیس اداره بازرگانی و سرمایه گذاری اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای مازندران وظایفی دارد و از اینرو در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان، از اجرای طرح رنگ آمیزی پل‌های عابر پیاده با هدف زیبا سازی راه‌های برون شهری و افزایش دوره بهره برداری این پلها خبر داد و گفت: «از مجموع ۲۵۲ پل عابر پیاده ۳۵ دستگاه پل در استان از ابتدای امسال تاکنون رنگ آمیزی و زیبا سازی شده است».
او افزود: «باتوجه به شرایط جوی و جفرافیایی استان و از بین رفتن رنگ پل‌های عابر پیاده برون شهری، این اداره کل برای زدودن آلودگی بصری در محیط نسبت به شستشو و رنگ آمیزی پل‌های عابر پیاده اقدام کرده است. چرا که رنگ آمیزی پلها، عابران را تشویق به استفاده بیشتر از پلها می‌کند».
آقای رئیس! واقعا جای تاسف دارد در روزگاری که هر روز در گوشه ای از جهان از پل های نوین و فول امکانات، جهت ایجاد سهولت در رفت و آمد مردم رونمایی می شود، در استان ما خبر از رنگ آمیزی پل های نا استاندارد و عمدتا زواردررفته جهت افزایش دوره بهره برداری و تشویق مردم برای عبور از آن ها داده می شود!
پل هایی که عبور از آن در نظر مردم از فتح قله دماوند نیز دشوارتر است و حتی افراد عادی، رغبتی به عبور از آن ها را ندارند، چه برسد به سالمندان و افراد معلول جامعه.
شواهد حاکی از آن است که این پلها، صرفا کابرد تبلیغاتی دارند و تاکنون فقط به درد نصب بنرهای تبلیغاتی خورده اند و دیگر هیچ!
پلهایی که معمولا به دلیل شیب تند پله های تعبیه شده، اساسا قابل استفاده نیستند و به جز عده ای معدود که از سر ناچاری، آن هم با کلی نذر و نیاز و سلام و صلوات از آن ها استفاده می کنند، بقیه حاضرند خطر عبور از جاده را به جان بخرند یا مسیر نرده ای احداث شده دو طرف پل را دور بزنند اما از روی آن عبور نکنند!
پل هایی که امکان استفاده افراد سالمند، میانسال و خانم‌های باردار از آن ها وجود ندارد و با توجه به روند رو به رشد میانسالی در استان، اوضاع در آینده وخیم تر خواهد شد. جالب اینکه نه تدابیری اتخاذ می شود و نه برنامه ای هست.
اگر در همین تعداد پل های احداث شده، استانداردهای لازم از لحاظ بهزیستی رعایت می شد، بخش بزرگی از مشکلات موجود مرتفع شده بود. از مهمترین ویژگی پل های عابر پیاده استاندارد، علاوه بر رعایت حال افراد عادی جامعه، تسهیل رفت و آمد افراد معلول و سالمند است. از اینرو همه پل های عابر پیاده باید مکانیزه و داری آسانسور و بالابر استاندارد باشند.
متاسفانه در استان چنین پل هایی یا وجود خارجی ندارد یا اگر هم باشد مردم از بهره مندی آن ها محروم اند!
انتظار می رود متولیان حمل و نقل پایانه‌ها دریابند که پل‌های عابر پیاده برون شهری استان مثل پل های درون شهری، نه تنها برای جامعه معلولان مناسب نیست، بلکه بسیاری از افراد عادی هم برای تردد از پل به شدت دچار مشکل می شوند. ارتفاع پله های پل های عابر پیاده مناسب نیست و افراد سالمند برای تردد دچار مشکل هستند و در ساخت این پل ها حقی برای جامعه معلولان قائل نشدند.
پل های موجود استان، به دلیل شیب بلندی که دارند اگر فرد در هنگام عبور از خیابان دچار مشکل نشود، احتمال بروز خطر سقوط از پله و شکستن دست و پا افراد را تهدید می کند.
و نهایت اینکه احداث چنین پل هایی بیشتر جنبه رفع تکلیفانه برای اعمال جریمه عابران پیاده در هنگام تصادف دارند.
آقای رئیس! دلیل استقبال نکردن مردم از پل ها، مجموع مواردی است که عنوان کردیم و رنگ آمیزی و زیباسازی تاثیری در تصمیم مردم ندارد. پس خواهشا توپ عدم استقبال از پل های عابر پیاده را در زمین مردم نیندازید!
