تیرنگ نیوز- سرویس اقتصادی: تا ذهنمان یاری می کند در زمان مدیریت بیشتر مدیران اقتصادی دولت های مختلف در مازندران، شاهد ضعف مدیریتی و نبود برنامه ریزی در زمینه اقتصاد استان بوده ایم.
البته این بدان معنا نیست که در زمینه های دیگر برنامه ریزی شان خوب بوده نه کلا در برنامه ریزی در اکثر زمینه ها ضعیف عمل شده و معمولا راهکارها و برنامه هایشان غالبا مصداق «نوشدارو پس از مرگ سهراب» بوده است.
مطمئنا کمتر کسی در نگاه نخست باور خواهد کرد که این سرزمین دارای دریا، جنگل، خاک حاصل خیز و باران، معادن گوناگون و مردمی پرتلاش، مشکلات اقتصادی وجود داشته باشد، اما حقیقت این است مازندران در زمینه های مختلف از کمبودها و نارسایی ها رنج می برد و به قول ظریفی: فقراین استان در پشت سرسبزی اش پنهان مانده است وعلیرغم سرمایه های خدادادی فراوان مشکلات ریشه ای زیادی دارد.
جدای از تحریمهای ظالمانه و همه جانبه و عواض شیوع بیماری کرونا، مهمترین عامل آن، ضعف های مدیریتی و بی برنامگی (نداشتن برنامه ای جامع و مدون) و عزمی راسخ جهت اجرای آن است.
متاسفانه آنقدر در این زمینه ضعیف عمل کردیم تا جایی که صدای استان های دیگر و نمایندگانش درآمده و حتی مشاهده شده در مجلس هم در دوره های مختلف برای مازندران و مشکلاتش دل می سوزانده اند که معروف ترین آن ها، دلنوشته حداد عادل در مجلس پس از سفر به مازندران بوده است.
آنچه باعث تعجب همگان است این است که چرا این استان با داشتن این همه منابع و محصولات، اقتصاد نابسامانی دارد؟ و همه (کشاورز و کارگر و بازاری و…) ناراضی اند!
شاید برخی فکر کنند که مازنی ها ذاتا مردمانی ناراضی هستند اما اگر آنها نیز جای باغداران و کشاورزان ما باشند و پس از زحمت فراوان، مسئولان برنامه ای برای خرید به موقع محصولاتشان نداشته باشند و محصولاتشان را نخرند یا به قیمت ناچیزی بخرند پر واضح است که آنها نیز ناراضی خواهند بود!
یا اگر در دیگر زمینه های صنعتی و گردشگری حمایت نشوند و کسی برای آنها و فعالیتشان ارزشی قائل نشود یا نتایج حداقلی اصل نشود، مشخص است که آنها نیز دلسرد خواهند شد.
دلیل عمده ضعف برنامه ریزی مازندران اینست که بسیاری ازمدیران ما دانش و تجربه کافی برای مدیریت ندارند و به وظایفشان آگاه نیستند و معمولا با رابطه نه ضابطه برسر کار آمدند و چون توانایی کافی در پست خود ندارند در نتیجه نمی توانند چشم اندازی روشن و برنامه مناسب برای پیشرفت و بهبود استان ترسیم کنند از اینرو در شعار دادن از هم سبقت می گیرند و در پسرفت ها هوای همدیگر را دارند تا میزهای ریاستشان را از دست ندهند!.
پس از گذشت 42 سال از انقلاب اسلامی ایران هنوز نمی دانیم رویکرد محوری استان برای توسعه در چه زمینه ایست کشاورزی، صنعت یا گردشگری؟ اگر هرسه هست آیا زیرساخت ها ایجاد شده اند یا سازو کارهای لازم در استان برای رسیدن به توسعه در هر سه زمینه موجود است؟
گردشگری ما که روزگار خوشی ندارد و علیرغم پتانسیل فراوان و بی نظیر استان اقداماتی اساسی و شایسته که به اقتصاد مازندران کمک کند انجام نشده و فقط زباله های گردشگران است که از این صنعت روی دست ما می ماند.
با وضع موجود به نظر می رسد بعد از این نیز اقدامات اساسی انحام نخواهد شد. در بخش صنعت و شهرک های صنعتی نیز اوضاع چندان مناسب نیست واکثر شهرک ها واحدهای صنعتی مازندران رونق چندانی ندارند آن وقت مسئولین محترم بجای اینکه به فکر راه حلی برای رونق چرخه صنعت استان یا فعال کردن شهرک های صنعتی موجود باشند مدام می گویند: برای توسعه صنعت استان، با کمبود زمین مواجه هستیم یا قدرت خرید زمین نداریم.
با اینکه مسئولان به خوبی می دانند که این دو (مدیریت و برنامه ریزی)، دو عنصر مهم و اساسی در تحقق اقتصاد کارآمد، با توجه به تهدیدها و تحریم ها برای پیشرفت و تعالی جامعه هستند و باید از تمام فرصت ها و نیروها استفاده کرد باز هم ازاعمال مدیریت و برنامه ریزی مدون در استان خبری نیست و می بینیم کشاورزی، صنعت و گردشگری هرسه بیمار و ضعیف اند.
متاسفانه نه تنها به این سه بخش اساسی توسعه استان چندان پرداخته نشده بلکه در زمینه های دیگر نیز عملکردها چندان قابل قبول نیست! به عنوان مثال مردم هنوز نمی دانند بانک دقیقا مشغول چه کاری هستند و چه خدماتی ارائه می دهند.
بعد از گذشت 4 دهه، همچنان وام ازدواج که این همه بر آن تاکید شده و راه حلی برای کمک به جوانان است به هفت خوان رستم مانند است و مردم عادی نیز به دلیل کمبود اعتبارات از وام گرفتن و دیگر خدمات بانک ها محروم اند.
در چنین شرایطی چگونه می توان از بانک ها برای رفع برخی مشکلات استان بهره برد؟ تجربه نشان داده تا زمانی که بانک ها فقط به فکرمنافع خود کسب سود بیشترباشند وضع به همین منوال است!
خدا می داند هدف ما از بیان این مطالب ایجاد نا امیدی و یاس در جامعه نیست که امری ناپسند و مذموم است بلکه بیان حقیقت های تلخی است که با تامل و بررسی، پیامدهای شیرینی برای مردم استان به دنبال دارد.
امیدواریم مسئولان، کارشناسان و نخبگان استان با هم اندیشی، در نظر گرفتن پتانسیل و ظرفیت و بودجه استان ابتدا چشم اندازی چند ساله ترسیم کنند و با برنامه ریزی و پشتکار در راه توسعه استان گام بردارند.
