تیرنگ نیوز- گروه شهری: جویبار اگرچه یکی از زیباترین شهرهای مازندران است اما علیرغم همجواری و همسایگی با مرکز استان، کمتر از سایر شهرهای مازندران مطرح و دیده شده که بخش اعظم آن ناشی از ضعف های مدیریتی این شهرستان است که نتوانستند در طول دهه های اخیر با درآمدزایی، مطالبه گری و چانه زنی، جویبار را به جایگاه واقعی خود برسانند.
شهری ساحلی که سابقه ای تاریخی و جاذبه های طبیعی فراوانی دارد و همچون دیگر شهرهای مازندران، سرشار از زیبایی ها و تجربه های ناب است. ساحل چپکرود، جمعه بازار، تکیه تاریخی کردکلا، مجتمع تفریحی و توریستی ساحل زیبای لاریم، کلاگر محله، تکیه و سقا تالار، پل تاریخی درویش محمد شاه، پل آزان، خشت پل جویبار، پارک شهر جوبیار، تالاب واسوکلا، رودخانه سیاهرود، تالاب و آب بندان کردکلا محوطه باستانی ادهم و غیره از جمله جاذبه های طبیعی و تاریخی این شهرستان هستند که عدم معرفی شایسته و استفاده سطحی از آن ها موجب شد، جویبار امروز یکی از ضعیف ترین شهرهای مازندران از لحاظ توسعه و درآمد باشد.
در طول دهه های مختلف، نه از وجود نهرهای فراوان این شهر و زیبایی های مثال زدنی شان که غالبشان به دریای خزر سرازیر می‌شوند، استفاده شده و نه از آب بندان های این شهرستان که پرندگان مهاجر آبزی و کنارآبزی به آنجا کوچ می کنند. نه از پتانسیل های متعددش در حوزه‌های گوناگون بهره ای برده شد نه از ساحلی بودن و اتصالش به دریا.
همچنان حال و روز 9محلات به هم پیوسته این شهر خوش نیست و پایتخت کشتی جهان علیرغم اینکه تاکنون سی و ششمین شهردار به خود دیده است و شهرداری این شهر چیزی حدود 60 سال سابقه فعالیت دارد، همچنان از ابتدایی ترین امتیازات و امکانات شهری محروم است. نه ورودی های شهر، جذاب و اثرگذار است نه خروجی های آن. در بدو ورودی شهرستان و خروجی های جویبار، ناگهان با تصاویری نظیر مراکز خرید ضایعات، تعمیرگاه‌های خودرو، انبارها و گاراژها، مواجه می شوید که نه تنها نشانی از هویت شهری ندارد بلکه تاثیر ناخوشایندی در ذهن بیننده ایجاد می کند.
هنوز و پس از 6 دهه، چیزی حدود 30 درصد از مساحت جویبار در بافت فرسوده قرار دارد و مدیران شهری آن از معرفی صحیح این شهر، جاذبه های گردشگری و شناسایی مفاخر و مشاهیر آن به هم استانی و هموطنان خود ناکام بودند و اگر نبود عنوان «پایتخت کشتی جهان» شاید بسیاری از مازندرانی ها هم نام این شهر را نمی شنیدند چه برسد به دیگر هموطنان.
عدم توفیق در ایجاد و بهبود وضعیت درآمد پایدار، همواره از جدی ترین مسائل شهرداران این شهر بود که نتیجه آن بدهی 17 میلیارد تومانی و مشکلات پرداخت حقوق ماهانه یک میلیارد تومانی به کارکنان است.
جویبار نیز مثل اکثر شهرهای شمالی با معضل پسماند روبرو هست و در بازپیرایی شهری و المان های میادین اصلی شهر، ترمیم آسفالت و مساله ی جمع آوری و هدایت آب های سطحی، توفیقاتی در حد انتظار نداشته است
این شهر با انبوه طرح ها و پروژه های ناتمام و ناکام شهری مواجه است. پروژه های کوچک و بزرگی که رفع موانع و اتمام آن ها همت و اراده آهنین مدیران و مسئولان این شهرستان را می طلبد وگرنه با پشت میز نشستن و برگزار جلسات بی ثمر و حرف و شعار مشکلی حل نمی شود.
شهردار فعلی جویبار «همت محمدنژاد» است که پس از علی یاری سراجی به صندلی مدیریت شهری این شهر نشست. وی سابقه شهرداری کیاسر را در کارنامه دارد و عملکرد و فعالیت وی در شهر کوچک اما تاریخی کیاسر حواشی بسیاری در پی داشت که در نهایت منجر به جدایی محمدنژاد از تیم مدیریت شهری کیاسر شد.
تحریریه نشریه تیرنگ، عملکرد شهردار فعلی جویبار را مورد اشاره و بررسی قرار داده و به آن پرداخته است که مشروح آن گزارش مفصل، به زودی در این نشریه منتشر خواهد شد.
