تیرنگ نیوز- گروه فرهنگ و هنر: اصل ۱۲۲ قانون اساسی به صراحت از پاسخگویی دولت و مسئولان به مردم سخن می گوید چرا که آن ها در حدود اختیارات و وظایفی که به موجب قانون اساسی و یا قوانین عادی به عهده دارند، در برابر ملت مسئول هستند و معمولا رسانه ها یکی از موثرترین، سریع ترین و مطمئن ترین پل ارتباطی بین مردم و مسئولان هستند که با انتقال اطلاعات و معلومات در زمینه‌های مختلف و مبادله افکار و عقاید عمومی، نقش بزرگی را در عرصه توسعه و پیشرفت برعهده دارند. تأثیرگذاری رسانه‌ها به حدی بالا است که دانشمندان، عصر کنونی را عصر ارتباطات نامیده‌اند.
اما در استان مازندران گویا برخی مدیران از این مهم غافلند یا تمایلی به پاسخگویی و شفافیت ندارند که معمولا نشست خبری برگزار نمی کنند و یا اگر برگزار می کنند با فاصله زمانی طولانی است و یا اینکه با دعوت گزینشی و انتخابی رسانه ها که غالبا با آن ها همسو هستند به نوعی رفع تکلیف می کنند و سروته ماجرا را هم می آورند. پرواضح است داشتن چنین نگاهی از سوی برخی مسئولان در دنیای امروز نشانه تفکرات بسته و عصر حجری مدیران آن دستگاه ها یا نداشتن برنامه جدید یا چیزی در چنته برای عرضه کردن به مردم است.
در اهمیت نقش رسانه به عنوان چهارمین رکن توسعه، همین بس که جمع اصحاب رسانه و تجربه بالای مطبوعاتی و رسانه‌ای آن ها می‌تواند در بهبود خدمت مسئولان به مردم و توسعه جامعه، موثر و مفید باشد و اگر مدیران استان خواهان پیشرفت و توسعه مازندران هستند باید روی نقش حمایتی رسانه ها حساب ویژه باز کنند. البته که نقش حمایتی رسانه ها هرگز به معنای چاپلوسی و تملق نیست. رسانه‌ها نه تنها باید برنامه‌ها و سیاست‌های سودمند و توسعه‌‌ای مسئولان را تقویت کنند، بلکه باید زمینه را برای راه‌اندازی و انجام این برنامه‌ها و سیاست‌ها هموار سازند.
در این میان هستند دستگاه هایی که دلیل دعوت گزینشی و انتخابی را تلویحا کاهش هزینه های مصاحبه های مطبوعاتی خود اعلام می کنند که این نیز نشان از شناخت ناکافی اینگونه مدیران از اصحاب رسانه است. چرا که در شرایط کنونی رسانه ها، فعالیت در این عرصه نوعی ایثارگری است. رسانه حق دارد در همه موارد از مسئولان سوال کند و مسئول هم باید به صراحت پاسخ دهد حتی اگر جواب آن را نمی داند.
درست است که در سال های اخیر، حق طلبی در برخی رسانه ها تا حدودی کمرنگ تر شده است، اما این به معنای کنارگذاشتن یا نادیده گرفتن آن ها نیست. اگرچه مسائل مالی و درآمد خبرنگاران مثل سایر اقشار جامعه اهمیت دارد اما به جرات می توان گفت با وجود همه کاستی ها و مشقات، رسانه ها محتاج کارت هدیه های 50 هزار تومانی نیستند و بیشتر به دنبال اطلاع رسانی شفاف، و انتشار پاسخ مسئولان به ابهامات افکار عمومی هستند.
بنابراین تا زمانی که برخی مدیران، ارزش و احترام حداقلی برای رسانه ها قائل نباشند و روابط عمومی ها به جای استقبال از نقدهای سازنده بیشتر به دنبال ارتباط با رسانه های همسو و گاها مجیزگو باشند، دیگر رسانه ها نمی توانند به نقش و وظایف اصلی خود عمل کنند. دستگاه ها و روابط عمومی ها نباید حداقل در عرصه خبر، گزینشی کار کنند و می بایست فضا به گونه ای باشد که همه خبرنگاران با هر گرایشی با هر جناحی بتوانند در برنامه های آن ها حضور یافته و اجرای برنامه ها را از مدیران و مسئولان مربوطه مطالبه کنند. رسانه ها هم باید اگر اعلام می کنند در نهادی یا دستگاهی ضعفی یا فسادی وجود دارد، باید در کنار آن ویژگی های دستگاه سالم را هم معرفی کنند تا اعتماد میان مسئول، خبرنگار و مردم از میان نرود.
آنچه غیرقابل انکاراست در سال های اخیر، روند نزولی برگزاری نشست خبری با رسانه ها در استان کاملا مشهود است؛ به نحوی که با وجود گذشت بیش از دو سال از عمر دولت دوازدهم، کمتر مسئولی در استان خود را در مقام پاسخگویی به اکثر رسانه‌ها و به تبع آن مردم قرار داده است. این در حالی است که رئیس قوه قضائیه به بهانه های محتلف در اظهارات خود بر حمایت و تشویق رسانه ها به مطالبه گری و شفاف سازی تاکید می کند. با اینکه حجت الاسلام رئیسی در دیدار مدیران مسئول، خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها، نشریات و پایگاه‌های خبری، صراحتا اعلام کرد:«دستگاه قضائی از آزادی مطبوعات حمایت می‌کند و ما رسانه‌ها را بازوی کمکی قوه قضائیه در اجرای عدالت می‌دانیم». اما باز دیده می شود که برخی مدیران رسانه گریز هستند و یا فقط به رسانه های خاص علاقمند دارند و با آن ها همکاری می کنند. امیدواریم که دستگاه های مازندران در نوع نگاه خود به تعامل با رسانه ها تغییری ایجاد کنند تا با همراهی و همکاری مسئولان و رسانه ها در رفع معضلات جامعه، شاهد فضای بهتر باشیم.
