اختصاصی تیرنگ نیوز/سرویس اجتماعی: در تعریف دیابت آمده است: “نوعی از بیماری که در آن سطح قند خون از حد طبیعی آن بالاتر می رود”. که به دونوع اصلی و انواع دیگری تقسیم شده است. دیابت نوع 1 یا دیابت وابسته به انسولین معمولا در افراد جوان بروز می کند و دیابت نوع 2 معمولا […]
اختصاصی تیرنگ نیوز/سرویس اجتماعی: در تعریف دیابت آمده است: “نوعی از بیماری که در آن سطح قند خون از حد طبیعی آن بالاتر می رود”. که به دونوع اصلی و انواع دیگری تقسیم شده است.
دیابت نوع 1 یا دیابت وابسته به انسولین معمولا در افراد جوان بروز می کند و دیابت نوع 2 معمولا این دیابت غیر وابسته به انسولین است که بیشتر در افراد بالای 40 سال و دارای اضافه وزن پیش می آید. انواع دیگر دیابت به دو نوع دیابت بارداری و دیابت ثانویه معروف است که دیابت بارداری همزمان با بارداری بروز می کند و معمولا پس از زایمان، علائم آن نیز بهبود می یابد. دیابت ثانویه نیز نوعی از دیابت است که به علت سایر بیماری ها مانند التهاب لوزالمعده و یا استفاده از داروهای خاص مانند داروی های استروئیدی به وجود می آید.
به تازگی دکتر سعید کلباسی فوق تخصص غدد و متابولیسم و نایب‌رئیس انجمن دیابت ایران آمار جدیدی از تعداد بیماران دیابتی در ایران ارائه داده است. وی در گفتگو با فارس گفت: “بین ۸۰۰ هزار تا یک‌میلیون نفر در کشور مبتلابه دیابت نوع یک هستند یعنی همان بیمارانی که در کودکی و نوجوانی به دیابت مبتلا می‌شوند و باید انسولین تزریق کنند. حدود ۵ تا ۶ میلیون نفر در کشور هم به دیابت نوع دو مبتلا هستند که ابتدا قرص می‌خورند و 30 درصد آن ها انسولین می‌گیرند.”
انسولین به عنوان داروی مورد نیاز اکثریت بیماران دیابتی پس از اعمال تحریم های امریکا علیه ایران، با کاش چشمگیر در بازار دارویی ایران روبه رو شد. عرضه ی این دارو که پیشتر بدون مشکل و حتی با قیمت هایی مناسب توانایی اکثریت این جامعه ی آماری به بیماران ارائه می شد، امروز با نایاب شدنش جان بسیاری از این بیماران را تهدید کرده است. این کاهش شدید عرضه، علاوه بر اینکه بر سلامتی این افراد تاثیر گذاشته موجب افزایش فزاینده ی قیمت انسولین شده و علاوه بر آن کاهش این قلم داروی مهم و حساس، موجبات ایجاد بازارهای غیرقانونی را فراهم ساخت.
نایب‌رئیس انجمن دیابت ایران در بخش دیگری از گفتگوی خود با فارس اظهار داشت: ” راستش قبل از تحریم‌های دارویی شرایط این بیماران برای خرید انسولین راحت بود. حتی انسولین باقیمت بسیار ارزان‌تر از کشورهای همسایه و کشورهای اروپایی به بیمار فروخته می‌شد. قبل از تحریم‌ها طی تفاهم‌نامه‌ای بین سازمان غذا و دارو و سازمان‌های بیمه، انسولین با پوشش 90 درصدی بیمه به فروش می‌رسید و بیمار فقط ۱۰ درصد از هزینه انسولین را پرداخت می‌کرد. هر انسولین قلمی به قیمت ۴هزار تومان خریداری می‌شد اما همان انسولین در کشورهای همسایه قیمتش به ۴۰هزار تومان هم می‌رسید.»
حسین عباسی بیمار 38 ساله با سابقه ی 10 سال بیماری دیابت نوع 2 در این باره به تیرنگ گفت: الان 2 ماه است که برای تهیه انسولین با مشقت های فراوانی روبه رو هستم. قبلا برای تهیه این دارو با تایید انجمن دیابت و دفترچه صرفا 5 هزار تومان بابت یک انسولین لوتوس پرداخت می کردم که حداقل تا 15 روز همه چیز روبراه بود و می توانستم به روند عادی زندگی خود بپردازم اما الان با چند ده برابر هزینه هم نمی توانم آن را بخرم چون اصلا یافت نمی شود.
وی که فعالیت اقتصادی خود به عنوان کارآفرین حوزه تبلیغات را از سال ها قبل آغاز کرده بود، در این باره می گوید: من برای خودم کارمند داشتم، علی رغم دیابت و همچنین بیماری ام اس، از شرایط درآمدی ام راضی بودم چون تا مادامی که مصرف داروها با چالش مواجه نمی شد همه چیز در حد استانداردانجام می پذیرفت اما امروز حتی توان خروج از خانه را هم ندارم، تمام بدنم کرخت شده، مداوم تکرر ادرار دارم و با بیحالی مفرطی که دارم ترجیح میدهم در خانه استراحت کنم.
عباسی که تامین هزینه های درمانی دیابت و ام اس امانش را بریده با اندکی عصبانیت می گوید: اینکه پزشکان و مسئولین مرتبط در جواب اعتراضات دارویی بیماران دیابتی مداوم تکرار می کنند مصرف مواد غذایی تان را مدیریت کنید، مصرف آب را افزایش بدهید و ورزش را سرلوحه تان قرار دهید به نوعی توپ را به زمین بیمار انداختن و از زیر بار مسئولیت شانه خالی کردن است.
وی ادامه داد: میزان درجه ی ام اس من 58 درصد است، دیفوزیل به عنوان ضروری ترین داروی ما به صورت قرص خارجی با اعمال تحریم ها در بازار وجود ندارد و قرص ایرانی را هم به دلیل افزایش تپش قلب در من، به سفارش دکتر مصرف نمی کنم. عدم مصرف این قرص حتی یک بار سبب شد به کما و دم مرگ هم رفته ام.
عباسی که ادامه ی گفتگویش با ما را با آهی از نهاد دل ادامه می دهد، اظهار داشت: شرایط زندگی بیماران دیابتی سخت است. من یک جوانم که دوست داشتم موفقیت در کارم را ادمه دهم اما فشار بیماری به دلیل حاد بودنش تمام زندگی ام را تحت تاثیر قرار داد، حتی زندگی شخصی ام نیز به مخاطره افتاد. زیرا مشکلات شدید ناشی از عدم نرسیدن انسولین بسیار متعدد و سنگین است و نمی توان براحتی بر آن فائق آمد. من حتی به مدت 4 ماه بینایی ام را از دست داده بودم و برای منه عباسی که یک عمری چشمانم همه چیز را میدید تحمل این شرایط خیلی سخت بود.
اینک باوجود امیدم به آینده و انجام معدود کارهای حوزه ی شغلی ام اما نمی دانم سرنوشتم چه می شود! تحریم ها آنقدر به پوست و استخوان بیماران ضربه وارد کرده است که این حد از بی رحمی قابل درک نیست. اغلب اوقات توان جسمی ام به حد مرگ کاهش می یابد. انشالله مسئولان تدبیری درتامین انسولین بیماران دیابتی انجام دهند.
