تیرنگ نیوز – محمد جویباری : ضمن تسلیت ایام سوگواری امام حسین (ع) و یاران باوفایش، به رسم هر سال هفدهم مرداد روز خبرنگار” را گرامی می داریم. روزی که در دوسه سال اخیر با همه‌گیری ویروس کرونا تا حدود بسیاری به حاشیه رفته و چندان به آن توجه نمی شود.
با اینکه در این دو سه سال همچون سالهای گذشته، اصحاب رسانه، خالصانه و مخلصانه به مسائل و مشکلات حوزه‌های مختلف از جمله مسائل کرونایی همه اقشار جامعه پرداختند، اما خود از مسائل بسیاری رنج برده و آن چنان که باید مورد توجه نبوده و نیستند.
خبرنگاران، گویا به دنیا آمدند برای بی تابی و بی قراری کشیدن، برای شب و روز نداشتن، برای دلهره و استرس داشتن، برای در خطر بودن و به استقبال خطر رفتن، برای بی خوابی و سختی کشیدن، برای بسیاری از مواردی که فقط در حوزه خبر می شود تجربه کرد.
خبرنگار از زمین و آسمان می خورد، از کم توجهی و امکانات محدود گرفته تا عدم ساماندهی، نبود بیمه و حقوق و مزایای اندک، اما دل شیر دارد و عاشقانه به کارش ادامه می دهد.
تجربه یکی دو دهه اخیر نشان داده مراسم های روز خبرنگار در مازندران، مراسم هایی غالبا تشریفاتی و رفع تکلیفانه هستند و تریبون ها باز هم در اختیار مسئولان قرار دارند و خبرنگاران باز هم نویسنده و منتشر کننده هستند.
معمولا مسئولان در این روز، خبرنگاران را که حتی از پس موانع و مشکلات صنفی خود بر نمی آیند، چشم بیدار جامعه و زبان گویای مردم می نامند و از تلاش ها و زحمات آن ها سخن ها می گویند.
خبرنگاران خود از جمله اقشار جامعه بودند که کرونا به معیشت حداقلی آن ها بسیار ضربه زد. آن ها که پیش از این نیز از داشتن حقوق کافی، امنیت شغلی، نداشتن بیمه تکمیلی و… محروم بودند، این بار در آزمونی به مراتب دشوارتر قرار گرفتند.
اظهاراتی که اکثر قریب به اتفاقشان، هرگز به وقوع نمی پیوندند و گوش اصحاب رسانه از آن ها پر است. معمولا به تعداد معدودی با انتخاب گزینشی به خبرنگاران تریبون داده می شود و چندان به مسائل مهم اصحاب رسانه اشاره نمی شود.
طبق قانون، وزارت ارشاد متولی ساماندهی و نظارت بر رسانه ها در كشور است، اما متاسفانه ادارات ارشاد در مازندران به دلایل مختلف از جمله كمبود نیروی اداری متخصص و پراكندگی وظایف، نظارت مناسبی بر امور رسانه ای ندارند.
به گونه ای که هیچ تفاوتی میان خبرنگاران فعال و غیر فعال در استان وجود ندارد و دستگاه ها معمولا از رسانه ها و خبرنگاران حامی خود تقدیر به عمل می آورند و نگاه سلیقه ای همچنان حاکم است.
امیدواریم با روی کار آمدن دولت سیزدهم که دولتی مردمی و عدالت محور است رفته رفته شاهد بهبود اوضاع خبرنگاران و رفع مسائل آن ها باشیم.
نیاز است دولت و مجلس با همراهی هم ابتدا موانع قانونی حوزه خبرنگاران را مرتفع سازند و پس از آن با اتخاذ تصمیمات جدید و ابلاغ آن ها به دستگاه های مربوطه زمینه های بهبود کار، بیمه، معیشت، مسکن، ازدواج و… خبرنگاران را فراهم آورند.
انتظار می رود از یک جایی دولت و مجلس به مسائل بی شمار خبرنگاران پایان دهند یا آن ها را حداقل برسانند. مطمئنا اگر اصحاب رسانه به عنوان رکن چهارم دموکراسی و چشم بینای جامعه، حال و روز خوشی داشته باشند به تبع آن جامعه ای با نشاطتر، پویاتر و فعال تر خواهیم داشت.
