تیرنگ نیوز – محمد جویباری: نه فقط شهر مدینه بلکه عالم هستی در یازدهم ذی القعده سال 148 هجری قمری حال و هوای دیگری داشت.
صدای تبریک و تهنیت فرشتگان، در زمین و آسمان به گوش می رسید و بشارت از شکفتن گلی دیگر از گل‌های بوستان ولایت را می داد.
هشتمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت که با آغوش پر مهر و محبت خود زمین و عالم ماده را در آغوش کشیده تا با شمیم عطر الهی معطر شود.
سلطانی که باب الحوائج دردمندان و ضامن آهوان بی پناه و حرم امن کبوتران عالم است و دل های مومنان و آزادگان جهان به شوق دیدار حرم مطهرش می تپد.
امامی که شب میلادش، عزیزترین شب عالم و مشهد بهترین جای جهان است درعطر حضورش، شمیم بهشتی جاری است و بوی عود و اسپند، بوی زعفران و گلاب، عطر امامت و ولایت به آسمان ها می رود و همه جا منتشر می شود.
شبی که آسمانیان، چشم به زمین دارند تا از برکت این میلاد فرخنده، جرعه ای آب حیات بنوشند و حتی ماه و خورشید دور حرمش میچرخند. چه مبارک سحری باشد و چه فرخنده شبی! کاش من کبوتر حرمش بودم و دور گنبد طلایش طواف می کردم یا زائرش بودم و در بارگاهش تا صبح به نیاز می نشستم.
هرچند شب میلاد آن حضرت، مدینه کنار اجداد غریب و مادر پهلو شکسته اش حال و هوایی دیگر دارد، یا کربلا و در جوار شهدای بی کفن، اما دل آدمی که با ایشان باشد هرجای این کره خاکی باشد دلش آسمانی می شود، نفسش بهشتی می شود، صدای هلهله و تهنیت فرشتگان را می شنود.
ای خورشید هشتمین، دستگیرمان باش. یا ضامن آهو! دل‌های بی پناهمان را پناه بخش، جرعه ای آرامش و مهر به ما بنوشان تا تمام دلهره ها و حسرت ها فروکش کنند.
دستی بر قلب های شکسته و سرگردان ما بکش تا مطمئنه شوند و از حرص و هوس و کینه خالی گردند.
سلام بر خراسان و سلام بر خورشید فروزانش علی ابن موسی الرضا؛ سلام بر بوستان نور، ولایت عشق، سلام بر مشهد این بوستان بهشتی که در آن فرزانه فرزندی از نسل رسول خاتم(ص) چندی در آن زیسته و درخشیده است.
در پایان جا دارد میلاد سراسر نور امام انس و جان، حضرت علی بن موسی الرضا(ع)، محبوب دل‌های شیعیان و مایه برکت و افتخار ایران را بر تمامی شیعیان جهان خاصه پیروان و زائران حضرتش تبریک و تهنیت عرض نماییم.
