تیرنگ نیوز- سرویس اقتصاد: کشاورزی، گردشگری و صنعت؛ سه حوزه ای که مازندران حدود 4 دهه است درگیر آن ها می باشد. استانی که شاخص ها و ظرفیت های هر سه حوزه را دارد اما در عمل نتوانست در هیچ کدام از این حوزه ها در حد انتظار ظاهر شود.
حتی در بخش کشاورزی و گردشگری که مازندران قطب این دو حوزه در سطح کشور محسوب می شود. با این حال غفلت ها و کاستی ها در حوزه رصنعت بیشتر است. اگرچه گردشگری و کشاورزی، خود یک صنعت محسوب می شوند و برای رشد اقتصاد بسیار موثر هستند.
مازندران علیرغم برخورداری از پتانسیل های ویژه ای که این استان را از استان های دیگر متمایز کرده به دلیل تعریف نشدن به عنوان استانی صنعتی در سیاستگذاری کلان کشوری حداقل در 4 دهه اخیر، آسیب های فراوانی دید.
همه ما بارها و بارها از زبان مسئولان مرتبط استان پیرامون وضعیت نامساعد صنعت مازندران شنیده ایم که تازه ترین آن ها اظهارات معاون امور معدنی صمت مازندران بوده که اخیرا گفته است: «واقعیت آن است که اکثر معادن استان به وضعیت بحرانی و خطر رسیده و باید فعالیت آن متوقف شود.
عباس عبدی واگذاری‌های بد صورت گرفته معدنی و کم و پایین بودن سطح فعالیت معدن را از جمله مشکلات و مسائل ذکر کرد و گفت: وقتی برداشت از دامنه صورت گیرد و زیرپاشنه کوه خالی شود، خواه ناخواه صددرصد شاهد ریزش خواهیم بود و اکنون معادن به مرحله بحرانی رسیدیم.
وی با تاکید براینکه اکثر معادن استان باید تعطیل شوند و ادامه کار ندهند، تصریح کرد: اگر بخواهیم با این وضعیت ادامه دهیم کار خطرناک‌تر هم می‌شود زیرا یا باد محدوده و عرصه بیشتری از سوی منابع طبیعی در اختیار ما و معادن قرار داده شود تا فعالیت‌ها طبق طرحی که در نظام مهندسی معدن طراحی می‌شود، صورت گیرد.
موارد ذکر شده در کنار دیگر موارد موجود، از مهمترین علل ضعف صنعتی مازندران هستند و متاسفانه همچنان در این حوزه غفلت می شود. شواهد گویاست جز شعار و حرف، در عمل به اهداف این بخش پرداخته نمی شود به گونه ای که می توان گفت صنعت استان فاقد هدف و استراتژی و حتی دچار روزمرگی است.
همچنان از ایجاد توازن برای رفع مشکلات موضوعی و حرکت رو به جلوی صنعت خبری نیست و حتی می توان گفت تمام وقت دستگاه ها و تشکل های مرتبط، صرف مشکلات موضوعی می شود که کار بیهوده ای است!
نتیجه آن شد که مازندران از توسعه صنعتی فاصله گرفت و واحدهای شاخص استان به لحاظ واحدهای شاخص استان های دیگر نتوانند اشتغال کافی ایجاد کنند.
پس از گذشت 4 دهه و غفلت طولانی از صنعت مازندران، امروزه کارشناسان این حوزه بر این باورند که توسعه صنعت و محیط سبز و پرباران، منافاتی با هم ندارند بلکه با رعایت دغدغه‌های زیست محیطی می توان ضعف های مربوطه را مرتفع و به توسعه استان کمک کرد.
با اینکه نماینده ولی فقیه مازندران هم پیرو منویات رهبر معظم انقلاب بارها بر بهبود وضعیت اقتصادی با تکیه بر توان و ظرفیت های داخل تاکید داشته و خواستار بازگشت کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی تعطیل شده به چرخه اقتصاد شد تا با رشد تولید و بهبود اقتصادی، شاهد کاهش معضلات و آسیب‌های اجتماعی باشیم، اما ضعف در افزایش ایجاد شغل یا حفظ نیروهای فعلی در اثر نبود کارگروه ها و تشکل تخصصی موثر و همگن، سهم صنعت در توسعه استان را ناچیز نشان می دهد.
نداشتن بازار قوی و بدون حاشیه، مارکتینگ و نقدینگی، سه مشکل اول واحدهای صنعتی ما است و تا این سه مرتفع نشوند از چابک سازی واحد های صنعتی خبری نیست.
متاسفانه هنوز در بحث اکتشاف و مهندسی معدن، پتانسیل های استان به فعلیت نرسیده است و بر اساس شواهد موجود، در بخش معدن تنها به استخراج شن و ماسه بسنده می کنیم که این وضعیت برای بخش معدن اقدام سطح پایینی است.
نداشتن اجازه اکتشاف مربوط به معادن در برخی جاها به دلیل مسائل محیط زیستی عامل دیگر عقب ماندگی صنعت مازندران است و صاحب نظران بر این باورند که استمرار این وضعیت اصلا به صلاح اقتصاد استان نیست.
حرف آخر اینکه جبران عقب ماندگی های حوزه صنعت مازندران نیازمند برنامه کلان، توجه ویژه و تلاش همه جانبه همه دستگاه ها و نهادهای مرتبط دولتی و خصوصی است که امیدواریم با رفع موانع ذکر شده شاهد شکوفایی و توسعه صنعت مازندران باشیم.
