تیرنگ نیوز: در روزگاری که به خاطر تحریم های ظالمانه و همه جانبه دشمن و سوء مدیریت برخی مسئولان رده های مختلف، مسائلی چون اقتصاد و معیشت، اولویت نخست زندگی هموطنان عزیزمان باشد، شاید سخن گفتن از صنایع دستی حتی با عنوان جهانی آن، جذابیت چندانی نداشته باشد.
این موضوع می تواند طبیعی باشد و پرداختن به هنر و دیگر حوزه زمانی مورد توجه افکار عمومی قرار می گیرد که دغدغه های اقتصادی و مسائل اجتماعی کاهش یافته باشد و مردم فرصت اندیشیدن و پرداختن به آن ها را داشته باشند.
صنایعی که همواره و در همه دوره ها از اهمیت خاصی برخوردار بوده و برای همه نسل ها تازگی و جاذبه دارد حداقل اینکه ذهن انسان را برای مدت کوتاهی هم که شده از زندگی ماشینی و تکنولوژی امروز دور می کند و به روال طبیعی و ساده باز می گرداند.
آثار و هنرهایی که گاها در گوشه و کنار بازارها، دور برخی میدان ها و محله های مختلف شهرمان می بینیم و غرق لذت تماشایشان می شویم. چون ما را به گذشته و زندگی ساده پدربزرگ ها و مادربزرگ هایمان و حتی دورتر و دورتر می برد و خاطراتی را چه تجربه خودمان باشد چه در کتابهای تاریخی خوانده باشیم در ذهن مان زنده می کند.
صنایع دستی به مفهوم امروزی و با محتوای هنری و فرهنگی پس از جنگ جهانی دوم، مورد توجه کشورهای پیشرفته قرار گرفته و رفته رفته جهانی شد و این نشان می دهد انسان همواره به ساخته های دست خود و همنوعانش بیشتر از تولیدات ماشینی تعلق خاطر دارد. چرا که یادآور بخشی از فرهنگ و هنر بومی آن هاست و نشان از خودکفایی و توجه به توان داخلی دارد.
ضمن گرامیداشت این روز و تقدیر از همه زحمتکشان این عرصه که با دل و جانشان در این راه فعالیت می کنند، امیدواریم روزی برسد که ارزش واقعی این صنعت را در کشور قدر بدانیم و سازمان صنایع دستی کشورمان با ثبت جهانی آثار و هنرهای شهرهای مختلف ایران جزو کشورهای سرآمد شورای جهانی صنایع دستی باشد. به امید آن روز .
