تیرنگ، رقیه سعیدی‌نژاد:
زبان مازندرانی، یکی از گویش‌ها و زبان‌های ایرانی‌ست که زیرمجموعه گروه زبان‌های کناره‌ی دریای خزر به شمار می‌رود. به این زبان گیلکی نیز می گویند که در اصل مازنی یا مازرونی می باشد.
زِوون مازرونی یَک مودل گب بزوئن ایرونی هسه که شِمال ایرون دریا په آدمون اینتی گب زَندِنه.این زِوون رِه گِلِکی گُون نِه . اِسا اِما این روزنامه دِله خوامبی شِمسه گلکی گَب بَزِنیم تا هم شِه فرهنگ بومی رِ حفظ هاکِنیم هم بَوینیم مَردِم چَنده خوار و نخوار کِندِنه.
اِما شه از بیشهر آدِمون تا رامسر مَردِمون خَله لَجه دارِمبی که با هم فرق کُندِه مثلا صبح گِمبی: صِواحی یا صُوب یا صِواسر و…
فرهنگ لغتی هم بر اساس زبان مازنی به نام کتاب فرهنگ لغات تبری تالیف دکتر اشرفی در بازار کتاب موجود است که تا کنون شامل حدود 35000 کلمه در آن گرد آوری شده است که برای هر کلمه فارسی ، معنی اصیل مازندرانی و گویش آن کلمه در شهرهای ساری ، یهشهر ، بابل ، آمل ، سوادکوه و تنکابن و… همراه با آوانگاری هرکدام در دو ویرایش جستجوی فارسی به مازندرانی و مازندرانی به فارسی برای علاقه مندان جمع اوری شده است ما در تحریریه تیرنگ تصمیم گرفتم این گویش را به صورت روایات کوتاه در اختیار شما مخاطبان محترم قرار دهیم تا در ذهن باقی بماند بویژه نسل امروز که این گویش را کمتر شنیده است می تواند با خواندن این مجموعه زبان اجدادی خود را بشناسد.
مش قِرووُن اَتا طِلا (telah: خروس) داشتِه که خَله و ِرِه علاقه داشتِه وِنِه طِلا شِه مارکِک (markek : مرغ مادر) خَله علاقمند بیه . طلا و مارکک اَتا میس قایده نیمچه (nimcheh : جوجه) داشتنِه که هرکِجه شینه نیمچه وشون هِمراه دَیّه . مش قروون زِنا وِشون رِ اُو آب و دون دانه داهه .اتا روز مَیرِم بانو مریم بانو بَدییه یَتا نیمچه پیدا نییه وَنگ هِدا : مش قروون بِرو که بیچاره بَیمی کِچکِ جوجه دَنییه مِ جان دَر بوره . مش قروون بیَمو لَم رِ پِشو بَزو بدیه اَتا گَت گَل وِ رِ تِک هایته دَره شونه چو رِ بزو گَل سر و پِچیک جوجه رِ تَن هایته اون کنارِ پِه یَتا وک vak ) : قورباغه) دوو بیته دَر بورده بَـته مِن شِه جان رِ دَر بَوِرِم تا اَتا چو مِه سَر دِله نَخِرده.
مش قروون چوره بیته مارکک بَزِنه که چِه شِه وَچوون رِه مِواظِب نییه؛ طلا دَکِته مش قروون سَر بِنا به وِرِه تِک بَزوئن که چِه مِه زنا رِ زَندی وَچه شیطونی هاکِرده زِنا چِه موقصر دارنه . مش قروون زنا رِ خنده هایته بته: قروون ویندی حیوون شِه زنای هِواره داینه خار بیه آدِمونِم یاد بَیِرن.
با ما همراه باشید تا حکایت بعدی به زبان محلی مازنی
