تیرنگ، رقیه سعیدی‌نژاد
مازندران هم مانند هر استان دیگر دارای اختلاف طبقاتی زیادی می باشد در گذشته ارباب رعیتی بسیار شدید این اختلافات را نشان می داد اما اکنون با پست و مقام و ثروت های کلان این اختلاف بیشتر نمایان می شود خانواده‌های غنی مراسمات عروسی رو خودمانی تر می گیرند اما وقتی عزیزی از دست می رود از دوست و اشنا و اطراف و اکناف در مراسم تشییع شرکت می کنند و می گویند تشییع فلانی کل مردم شهر جمع شدند یا به دیدن خانواده غنی یا صاحب منصب آمدند تا در مراسم شرکت کنند و به صاحب عزا بگویند ما در غم و اندوه کنار شما هستیم در آنسو خانواده های فقیر و کم برخوردار عروسی هایشان را پر شور و نشاط می گیرند و همه دوستان و فامیل را دعوت می گیرند تا شادی شان را با انها قسمت کنند اما وقتی عزیزی از دست می رود کمتر کسانی در مراسم تشییع و یا به دیدن آن خانواده بی بضاعت می رود در این موقع ضرب المثل بالا را بکار می گیرند.
کدخدا ریکای عاروسی ۳۰۰ نفر دعوِت بینه اتا باغِ میز و صندلی دَچینِه مردِم ره فامیلا ره هاکِردنه بآمونه عاروسی وِنه چاشت و شوم خَلِه خوشمِزه بیه همه بخِردِنه بوردِنه یَک ماه بعد مش رجِب کیجا یورمحله شی هاکِرده دِتا دِهات همه محلیِ آدِمون دعوِت بینه ۵ شبانه روز شادی هاکِردِنه مش رجب امسال بینج کر هرچی بهیته شه کیجا وِسه خرج هاکِرده جاهاز بهیته و چاشت و شوم هِدا خلِه خِشال بیه که وِنه کیجا به سِلامِتی بورده شِه زندگیه سر . عَید بوگذِشتِه مش رجِب حال دشتِ سر خِراب بَهیه وِره بَوِردِنه مریض خِنه همونجه پشت به پشت بورده اون دِنیا، وِنه تشییع جنازه ۱۰۰ نفر دَنیبینه وِره دفن هاکِردنه چون دشت ماقِع بیه مردِم سیِّم رِه هِدانه بوردنه دشت سر مش رجِب خانواده بَموندسنه تینار و شِه غم جا بِساتنِه هِی روزگار، چندماه پیش کنه کیجای عروسی خِروار خِروار آدِم دهینه اِسا وِنه عزا خِنه وچون تینار دهینه . ۷ ماه بعد کدخِدا بَمِرده کد خدا اِسا رییس شورا بیه ونِه تشییع جنازه آ ملِت بمونِه بخشدار بمو ده تا محلِه اینور و اونور شورا و دهیار بمونه فرموندار و نماینده بمونه خِلاصه وِنه سِرِه تا چهلِم همینتی آدِم اِمونِه شینه وِنه زن و وَچه اتا چاشت و شوم تینار نهینه به کل پیر ره فراموش هاکِردنه اَندِه میهمون اِمو وشون جا رِسینه . ونه گتِ پِسِرزِن اَتی گَله هاکِرده بته چه خَوِره اِما دست بَکِتِمی مش رجب بَمرده سیِّم نِدا مردم بوردنه شِه کار ِسر اینجه اِماره بَکوشتِنه چهل شو و روز اِما درِمبی پَجِمبی پَلی دِمبی . عامی زِن بته آ دِتِر نِشدوسی مگه از قدیم بتنه گت سره یار بیتن و فقیر سره بمردن سو نکنده مش رجب فقیر بیه ته شی پیر گت آدم .
