تیرنگ نیوز- گروه اقتصاد: اظهارات اخیر کرمانیان رئیس دانشگاه آزاد اسلامی ساری مبنی بر آمادگی این دانشگاه برای خرید شرکت چوب و کاغذ، بار دیگر بحث واگذاری این شرکت را در فضای مجازی و رسانه های استان بر سر زبان ها آورد.
آقای رئیس در اظهاراتی عجیب که مرغ بریان را نیز به حرکات موزون وا می دارد، بیان کرد: «با توجه به اینکه بحث واگذاری این کارخانه مطرح است این اراده در دانشگاه آزاد اسلامی استان برای خرید وجود دارد. سرمایه هنگفتی در کارخانه چوب و کاغذ وجود دارد و با دانش دانشگاهیان دانشگاه آزاد آمادگی داریم این کارخانه را به سوددهی برسانیم»!.
انصافا در این آشفته بازار اقتصادی و کرونایی، فقط همین یک قلم را کم داشتیم که یک دانشگاه که وظیفه اصلی آن آموزش است به کار اقتصادی ورود کند! آن هم در زمینه ای که هیچ تخصص و سابقه مدیریتی درباره آن ندارد.
کلا عادت کردیم هیچ چیزمان سرجای واقعی خودش نباشد و به جای پرداختن به وظایف اصلی مان به شاخه های دیگر ورود کنیم و دست از پا درازتر برگردیم.
نتیجه آن می شود که در اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی که واگذاری شرکت‌های دولتی به بخش خصوصی است، نیز مثل اجرای بسیاری از دیگر اصل ها در حد انتظار ظاهر نشویم و به اذعان صاحبنظران همچنان با مشکل مواجه باشیم. به گونه ای که در بسیاری از موارد (از واگذاری کارخانه ها و شرکت ها تا واگذاری باشگاه های ورزشی) آرزو می کردیم کاش این واگذاری ها انجام نمی شد و با همه کاستی ها و ضعف ها در دست دولت می ماند اما به فنا نمی رفت!
کلا همه چیز ما با همه جای دنیا فرق می کند. در نقاط دیگر جهان اگر خصوصی سازی موجب رشد و توسعه آن مجموعه می شود ما اگر قرار باشد مجموعه ای را به خاک سیاه بنشانیم کافی است آن را واگذار کنیم و بر اساس تجربه، بقای آن مجموعه به پایان سال هم نمی رسد! علت آن است که در روند واگذاری ها، پول و روابط و رفاقت را جایگزین دانش و تخصص و مدیریت می کنیم.
در همین مازندران خودمان از واگذاری (نساجی و خوش نوش گرفته تا چیت سازی و خزرخز و نیشکر) هیچکدام به سر منزل مقصود نرسیدند و شرکت ها و کارخانه هایی که می توانستند امروز و در این بازار تشدید تحریم ها و تهدیدها به کار استان آیند، خود زمین گیر شدند و دیگر خبری از آن ها نیست!
فقط خدا می داند و خواجه حافظ شیرازی که در گیر و دار این واگذاری ها چه مدیران و کارکنان لایقی که بر اساس برخی رابطه بازی ها و تنگ نظری ها کنار گذارده شدند و چه خانواده هایی که منبع درآمدی خود را از دست دادند و به کل مسیر زندگی شان تغییر کرد.
آن گونه که پیداست هنوز هم قرار نیست در شیوه واگذاری های مساله دار گذشته، تجدیدنظر شود و خلاهای موجود در فرآيند واگذاری مرتفع گردد وگرنه امکان اظهارنظرهای غیر کارشناسانه به برخی فراهم نمی شد.
شاید درآمد کلان این دانشگاه از دانشجویان در طول این سال ها و آمار بالای فارغ‌التحصیلان بیکار این واحد دانشگاهی، موجب شده چنین تفکری به ذهن آقای رئیس خطور کند!
بکارگیری برخی مدیران نالایق و اجرای طرح تنفس جنگل (که می گویند با لابی گری مجلس حادث شد) برای زمین گیر کردن این شرکت کم بود که حالا چند ماهی است واگذاری آن نیز بر سر زبانها افتاده است و هر بار یکی مدعی خرید این شرکت می شود…
