به نام خدای بهار آفرین
خداوند جان و جهان آفرین
هنگامه فرود کاروان بهار بر صحن جهان است تا باز هم در آستانه سال نو با دست خوشبو و مهربانش، رخسار طبیعت و مردمان را به نوازش آورد.
نوروز، سرآغاز هستی و بلوغ جهان است. نوروز گوشه ای از قدرت لایزال حضرت احدیت به اشرف مخلوقات است تا انسان بتواند با قوه تفکر و ادراک خود، با الهام از نو شدن های پی در پی طبیعت، خود نیز نو شود و حیات و روزگار خویش را هم نو کند و با شادی و نشاط الهی به سوی روزگار نو و فردایی بهتر گام بردارد.
همچنین نوروز، زمان تجدید عهد و پیمان مسئولان با مسئولیت هایشان و آنچه بدان وعده و شعار داده اند، در راستای خشنودی خلق خدا است.
بنابراین سزاوار است در آغاز سال نو، زشتی ها و پلیدی ها را از فکر، زبان و جان مان دور سازیم و قلب هایمان را با عطوفت، رحمانیت و مهر به هم نزدیک تر کنیم. خویش و نفس خویشتن را از کژی ها و نادرستی ها برهانیم و هبوط بهشت فصل ها را بر صحن دلپذیر و زیبای زندگی مان پذیرا باشیم.
بیاییم همچون سال های گذشته سال نو را و برنامه های زندگی ما را با کلام و رفتار علوی همراه سازیم و در تحقق شعار سال که از سوی مقام معظم رهبری هر ساله اعلام می شود، بکوشیم.
