اختصاصی تیرنگ/یادداشت روز: بحران اپیدمی کووید ۱۹ از مرحله‌ی شوک اولیه به مرحله‌ی سازگاری رسیده است. در چنین شرایطی که تقریبا قاطبه ی مردم شناخت و آگاهی اولیه نسبت به این بیماری پیدا کرده اند و کمبودهای بخش های مختلف درمانی با ورود به موقع خیرین، سازمان های مردم نهاد، گروه‌های مردمی و بخش دولتی تاحدودی مرتفع گردید و ثبات نسبی بر این بخش حاکم شده ، حال نوبت به بررسی ابعاد این اپیدمی رسیده است.
لازمه‌ی این مرحله، برگشت افراد به مسئولیت های خویش است. یعنی هرکس به تناسب وظیفه ا‌ی که قبل از این بحران داشته است باید به تحلیل و بررسی پیامد کووید ۱۹ بر این مسئولیت بپردازد.
اینکه گمان شود قرنطینه یا همان فاصله گذاری اجتماعی و خانه‌نشینی اجباری نافی مسئولیت ما در قبال این بحران است، اشتباه و خود آغازگر یک بحران جدی در آینده است.
برگشت به مسئولیت قبلی یعنی اینکه ما چه اقتصاددان، چه کاسب و بازرگان، چه روانشناس ، چه جامعه شناس، چه معلم یا کارگر و خانه‌دار با بررسی آثار این اپیدمی بر ساختار زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی خود به دنبال یک مطالبه گری باشیم.
اما لزوما تمامیت این مطالبه‌گری به حاکمیت برنمی‌گردد بلکه بخشی از آن به انتظارات خودمان از خودمان است! هدفمندی، برنامه ریزی و ایجاد راه‌کار از جمله ی این مطالبات است.
پس از بحران اپیدمی کروناویروس اکثریت در شرایط یکسانی از لحاظ وضعیت اقتصادی، روحی و روانی قرار داریم، پس نمی‌توان به مانند سابق انتظار داشت دیگران با درک شرایط ما درصدد ایثارگری باشند!
البته هیچ کدام از این موارد نافی وظیفه‌ی حاکمیت در قبال مردم نیست، در اینجاست که وظیفه‌ی پژوهشگران حوزه های مختلف اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و همچنین رسانه ها سنگین‌تر خواهد شد.
بررسی هرچه سریع‌تر، علمی‌تر و دقیق‌تر پیامدهای آشکار و پنهان بحران کرونا و رسیدن به راه‌کارهای کاربردی و کم هزینه تر آن، برگ برنده‌ی دولت‌ها و ملت‌ها پس از فارغ شدن از این بحران قرن خواهد بود./غزانی جامعه شناس
