الهام دهقان، سردبیر و جانشین مدیرمسئول:
بافت‌های فرسوده و ساختمان‌های نا ایمن مهمترین چالش اساسی کشور در دهه‌های اخیر بوده هستند. چالشی که با توجه به فراوانی وقوع حوادث و بلایای طبیعی زلزله در ایران، ضرورت توجه و رفع آن دوصد چندان می‌شود. وقوع زلزله‌های دلخراش بوئین زهرا، بم، سی‌سخت، کرمانشاه، رودبار و…در طول ۱۰۰ سال اخیر نمونه‌های کوچکی است که نشان دهنده فعال بودن بسیاری از گسل‌ها در نقاط مختلف از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب کشور است . بر همین اساس دولت‌ها طبق برنامه‌های توسعه کشور مکلف هستند تا هر ساله بخشی از بافت‌های فرسوده و ساختمان‌های ناایمن را نوسازی و مقاوم سازی کنند چراکه جانمایی اصولی، توجه به اقلیم و مقاوم‌سازی راهکاری برای عبور از بحران زلزله و از اقدام‌های پیشگیرانه در برابر مخاطرات طبیعی و کاستن خسارات آن، و افزایش مقاومت شهرها و مهمترین اقدام عملی برای حفظ منابع ملی است.
برای این امر نیاز به برنامه‌ریزی و عمل در مسیر توسعه پایدار به عنوان رکن اصلی مدیریت شهری هستیم اما آن گونه که آمار نشان می‌دهد در هیچکدام از این شهرها ساخت و بافت شهر متناسب با الگوهای علمی و توسعه پایدار مبتنی بر کاهش ریسک خطرهای طبیعی احداث نشده بودند.
تجربه نشان می‌دهد درصد بالایی از ساختمان‌های دارای اسکلت به دلیل نبود نظارت کافی، نامرغوب بودن بتن و… دارای نقص فنی جدی هستند و به هنگام زلزله‌های نسبتاً بزرگ تخریب می‌شوند.
هرچند طی سالهای گذشته اقدامات انجام شده در شناسایی بافت فرسوده، نوسازی و مقاوم سازی منازل، تصویب پهنه‌بندی گسل‌های کشور و آسیب شناسی در برابر زلزله تا حدودی انجام گرفت اما برای اینکه در آینده شاهد حوادث ناگواری نباشیم، می‌طلبد که مردم با آینده‌نگری دقیق از امکانات موجود دولت برای احداث خانه‌هایی ایمن و مقاوم استفاده کنند.
