وَچِه رِ مِلا هاکِردِمه شِه جان بِلا هاکِردِمه
وَچِه رِ مِلا هاکِردِمه شِه جان بِلا هاکِردِمه
در فرهنگ اصیل و ماندگار ایران بویژه مازندران فرزندان جایگاه خاص و پراهمیتی دارد مادران تمام یافته ها و اندوخته های خود را با دختران شان به اشتراک می گذارند و در طول زندگی سعی می کنند فرزندانشان را زیر پروبال خود بگیرند به این شکل ضرب المثل های زیادی در خصوص فرزند وجود دارد که به یکی از اینها خواهد پرداخت.

تیرنگ، رقیه سعیدی‌نژاد
وچه: بچه ملا: دانا
در فرهنگ اصیل و ماندگار ایران بویژه مازندران فرزندان جایگاه خاص و پراهمیتی دارد مادران تمام یافته ها و اندوخته های خود را با دختران شان به اشتراک می گذارند و در طول زندگی سعی می کنند فرزندانشان را زیر پروبال خود بگیرند به این شکل ضرب المثل های زیادی در خصوص فرزند وجود دارد که به یکی از اینها خواهد پرداخت.
سیدشهربانو ومَش قِروون دِهات گَتِر بینه چار تا کیجا و 3 تا ریکا داشتنه که هر کِمین یَتّا کاسِبی داشتنه، مِهربانو خیاط بیه 3تا وچه داشته، تاج بانو جاجیم باف بیه 4تا وچه داشته، ونه ریکا محمد، مَش قروون باغِ سربلوک زنی داشته 2 تا ریکا داشته، محسن بِنا بیه سیمان فروشی هم داشته، مجید تازه داماد بهیه و گتِ ماشینِ سَر کار کِرده تا کم کم پول جَم هاکرده اتا گت کُمپرسی بخریه، اَی بورده دیکون شِن و ماسه بزو دِتا دیگه گت ماشین بخریه، گل بانو هم لاحاف دوج بیه هم کنِف چال داشته، کنف ریسه کِرده، ماه بانو که از همون اول جوانی شی هاکرده بورده شهر پرستاری بَخوندِسه همونجه بموندِسه. گل بانو خَله قشنگ کیجا بیه اما ونه دیم اتَا گتِ کَئو خال داشته که گِتِنه ماه بهیت هسّه ، اِتی گتنه سیدشهربانو آبِستِن بیه اَتا شو که ماه بهیت بیه دَیه ماه رِ اِشا شِه راسِ دَست بِهِشته شِه اِشکِم سر وَچه دیم رِ ماه بَهیته وَچه دیم رَنگ اتاکم دَگِرسه. هرچی خواسگار داشته ولی ایراد گیته نشیه . وچه بموندسه وِنه خاخرون خار خار شی هاکِردنه اینا کیجا همه چی تِموم پلاپَج و تمیز زِنا هیشکی وِرِه نهیته. یَک روز اتا مَردی پایین محله آدمِ ونه تون 12 سال گتر بیه ونه زنا بَمِرده 2 تا وچه ویله داشته خارِ زن دِنبال دهیه گلبانو رِه مَعرفی هاکردنه. بالاخره بمونه خاسگاری گلبانو بته من اول ونه مردی جا گپ و گوفت هاکنم خار بیه شه نظر مثبت دِمبه. سیدشهربانو بته کیجا جان تِه شِه خِدش صاحب اختیاری، وچه نی کا مِن تِره یاد هادِم ولی خواهش کُمبه اوآن آدِمون واری ایراد نهیر. گلبانو بته: جان مار من تِه دَس مِلُّا بهیمه هرچی بشدوسِمه تِه مترجا برش زمبه گله ندار. سیدشربانو چش را دهیه بوینه چی بونه دِ سات بوگذشته گلبانو خواخِربرارون مارِ وِسه زنگ زونه چی بهیه ؟ تا این سَفِر خنده خوشالی هاکنن. نِماش سر گلبانو بموئه مار پهلی بته : نا جان مار مِن هرچی هِجی بوجی هاکردمه بدیمه نوونه . سیدشهربانو بته: چِچیسه؟ گلبانو بموئه هرچی مار وره یاد هدابیه بئوته بدیه اینتی جور در نِنه . یَک سال بعد ای اَتا دیگه مَردی بیمو اَی وه ایراد بهیته تا اینکه مش قروون بته سَیِّد شهربانو این کیجا چه اَنده ایرادگیر هسّه . شهربانو شِه دِتا دَس بزوئه شِه سَر بته وَچه رِه مِلّا هاکردمه شِه جان بِلا هاکردمه.