محمد جویباری، مدیرمسئول تیرنگ
تغییر نام «خلیج فارس» به هر نامی غیر از آن‌چه در متون تاریخی، اسناد رسمی بین‌المللی، و حافظه‌ی تاریخی ملت‌ها جای گرفته، نه یک اشتباه ساده، بلکه تحریفی آگاهانه و اقدامی سیاسی است که باید با آن برخوردی قاطع و روشن داشت. خلیج فارس نه فقط یک نام جغرافیایی، بلکه بخشی از هویت تاریخی، فرهنگی و ملی ما ایرانیان است.
در تمامی نقشه‌ها و متون معتبر جغرافیایی، از هخامنشیان تا دوره معاصر، این پهنه‌ی آبی با نام «Persian Gulf» یا «خلیج فارس» ثبت شده است. بنابراین، تلاش برخی دولت‌ها برای تغییر این نام، اقدامی جعلی، غیرتاریخی و کاملاً سیاسی است.
این اقدام، نه تنها بی‌احترامی به تاریخ و تمدن چند هزار ساله ایران است، بلکه تلاشی برای بازنویسی تاریخ به نفع منافع کوتاه‌مدت سیاسی برخی کشورها محسوب می‌شود. در منابع متعدد جغرافیایی کهن، از جمله آثار جغرافی‌دانانی چون بطلمیوس و استرابون، این پهنه‌ی آبی با عنوان «خلیج فارس» شناخته شده است. جایگزینی این نام با تعابیر ساختگی، اهانت به حقیقت و علم جغرافیاست.
در شرایطی که منطقه‌ی خاورمیانه نیازمند همگرایی و گفت‌وگو برای مقابله با چالش‌های بزرگ‌تری همچون تغییرات اقلیمی، بحران انرژی، بیکاری جوانان و افراط‌گرایی است، دامن زدن به اختلافات جعلی بر سر یک نام تاریخی، رفتاری نابخردانه و بی‌ثمر است.
ایران همواره نشان داده است که مدافع گفت‌وگوی منطقه‌ای است، اما هرگز در برابر تحریف حقیقت تاریخی کوتاه نخواهد آمد. پاسداری از نام خلیج فارس، وظیفه‌ای ملی، فرهنگی و تاریخی است که بر دوش هر ایرانی آگاه قرار دارد. «خلیج فارس» یادآور دلاوری‌های ملت ایران در مقابله با استعمار در تنگه هرمز است تا دوباره یادآور شویم که تاریخ را نمی‌توان با دلارهای نفتی بازنویسی کرد.
نام‌های جغرافیایی، حامل هویت و حافظه تاریخی ملت‌ها هستند؛ و خلیج فارس از این قاعده مستثنا نیست. این نام نه یک برچسب جغرافیایی، بلکه بخشی از شناسنامه ملت ایران و گنجینه‌ای از حافظه جهانی است. تغییر نام آن، پاک کردن بخشی از تاریخ جهان است و باید در برابر چنین تحریف‌هایی با روشنگری، مستندات و صدای بلند ایستادگی کرد.
خلیج فارس، تا همیشه فارس خواهد ماند.
