تیرنگ نیوز- مجید ساجدی فر: کرونا که آمد زندگی بسیاری بهم ریخت. چه از لحاظ نحوه و میزان کار، چه از لحاظ دریافتی و درآمد. به جز قشرهای مرتبط با کادر درمان که سرشان خیلی شلوغ شد، خیلی ها بیکار شدند، خیلی ها کم کار و بسیاری نیز دورکار!
این میان یک چیز درست نمی چرخید و آن چرخ اقتصاد خانوار بود چرا که همزمان با پیک های متوالی کرونا و کاهش درآمد ناشی از آن، گرانی و تورم پی در پی و شدید نیز بر پیکر نحیف اقشار کم بضاعت جامعه و حتی متوسط، تازیانه می زد.
در همه کشورها، دولت ها پای کار آمدند، بسته های حمایتی ماهانه، تسهیلات کرونایی و انواع و اقسام شیوه ها را بکار گرفتند تا به اشتغال و زندگی و اقتصاد مردم، آسیب چندانی وارد نشود.
اما در کشور ما نه تنها حمایتی از سوی دولت دیده نشد بلکه با مصوبات و قوانین ناکارآمد، تعطیلی های مکرر بازار، انواع محدودیت ها و جریمه ها، باری مضاعف بر دوش جامعه شد.
به هرحال ماه های سختی سپری شد و اکنون در اوج پیک پنجم آن قرار داریم و با این وضعیت مشخص نیست چند تا پیک دیگر را نیز باید بگذرانیم تا اوضاع عادی و معمولی گردد.
در این حدود دو سال، اصحاب رسانه به مسائل و مشکلات کرونایی همه اقشار جامعه پرداختند و توصیه ها و هشدارهای لازم را به مدیران و مسئولان مدنظر نمودند تا تصمیمات مربوطه و اقدامات لازم را انجام داده و کمکی به بهبود زندگی آن ها شود.
همه این ها در حالی بود که خبرنگاران خود نیز از جمله اقشار جامعه بودند که کرونا به معیشت حداقلی آن ها بسیار ضربه زد. آن ها که پیش از این نیز از داشتن حقوق کافی، امنیت شغلی، نداشتن بیمه تکمیلی و… محروم بودند، این بار در آزمونی به مراتب دشوارتر قرار گرفتند.
بحران اقتصادی ناشی از کرونا، خبرنگاران و روزنامه نگاران را بشدت متضرر ساخت و همکاران رسانه ای بسیار تحت فشار قرار گرفتند. چاپ نشریات نیمه جان مکتوب به تصور امکان ابتلای ویروس از طریق کاغذ به انسان به حداقل ترین شکل ممکن رسیده و شدت این بحران به اندازه ای است که احتمال تعطیلی تعدادی از رسانه های مکتوب در آینده نزدیک و بیکار شدن گروهی از فعالان رسانه را نباید دور از ذهن دانست.
از طرفی حضور اصحاب رسانه در برنامه ها و مراسمات مختلف با توجه به نوع فعالیت و ارتباطات گسترده خبرنگاران با اقشار مختلف جامعه، بیشترین تهدید جهت مبتلا شدن به کرونا را به دنبال داشته و طی چند ماه گذشته تعدادی از اهالی رسانه استان مبتلا به بیماری کرونا شده اند که حال برخی نیز بسیار نامساعد بود که با لطف خدا و دعای خیر همکاران، هم اکنون شرایط جسمی مناسبی دارند و به محل کار خود بازگشتند.
ضمن اینکه در پرداخت تسهیلات کم بهره کرونایی به اصحاب رسانه مازندران بسیار ضعیف عمل شد و چند و چون و پیچ و خم ماجرا به شکلی پیچیده بود که بسیاری عطای آن را به لقای آن بخشیده و بی خیال چنین تسهیلاتی شدند.
حال به این موارد، عدم همکاری مسئولان و پاسخگویی نامناسب به خبرنگاران در بحران ها و بزنگاه ها را هم اضافه کنید که فشار مضاعفی است بر آن ها در اطلاع رسانی، تهیه خبر و گزارش و …!
مجموعه این مشکلات موجب تضعیف رسانه های تولید محور و دلسردی خبرنگاران پرکار شده و ورود افراد فاقد تخصص، منفعت طلب و باری به هرجهت، این حرفه را در مازندران به حاشیه کشانده است. افرادی که به جای آن که صدای مردم باشند و از دغدغه ها و مسائل آن ها بنویسند به دنبال منافع شخصی و گروهی خود هستند و هدف اول و آخر آن ها پول و سمت و رانت است.
البته رسانه های دلسوز استان بارها این موارد را به شکل های مختلف گزارش داده اند که منزلت و جایگاه خبرنگاران در مخاطره است، این قشر در جایگاه اصلی خودشان قرار ندارند و خانه مطبوعات و نهادهای مربوط باید این جایگاه را ارتقا دهند، اما کو گوش شنوا؟ کو اراده ای برای انجام کار؟
همچنان بیمه یکی از بزرگترین مشکلات صنف رسانه در مازندران است و علیرغم همه توصیه ها و هشدارها، متاسفانه بسیاری از مدیران مسئول مازندران در خصوص بیمه اصحاب رسانه، مسئولیت نمی‌پذیرند و خبرنگاران خود را بیمه نمی کنند که نیازمند پیگیری جدی تر و نظارت دقیق تر نهادهای مرتبط است.
از طرفی، در بسیاری از موارد نیز امکان بیمه صندوق حمایت از خبرنگاران و نویسندگان در ارشاد نیز وجود ندارد یا اگر وجود داشته باشد بسیاری از اصحاب رسانه در مازندران، در تامین درآمد لازم برای پرداخت حق بیمه دچار مشکل هستند.
به جرات می توان گفت اساسی ترین معضل خانه مطبوعات مازندران این است که فاقد مرجعیت رسانه ای است و نمی تواند رسالت اصلی خود در حمایت و ارتقاء جریان رسانه ای در استان را انجام دهد. نبود یک مرجع واحد، مشکلی است که در این صنف با آن مواجه هستیم و در سالهای گذشته در این حوزه لطمه خوردیم، هم خانه مطبوعات و هم صنف دچار لطمه شده‌اند!
باید بپذیریم اهالی رسانه، سرمایه های انسانی و مشاوران ارزشمند توسعه مازندران هستند که متاسفانه در این روزگار کرونایی با مسائل و مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کنند و اگر حمایت های لازم در اسرع وقت صورت نگیرد بسیاری از رسانه ها لطمه های شدیدی خواهند خورد.
انتظار می رود نهادهای مرتبط و مسئولان مربوطه نیز پای کار بیایند تا با همدلی، وفاق و حمایت های لازم از این معضل با کمترین آسیب عبور کنیم. البته اگر خواهان مشارکت رسانه در فرآیند توسعه استان هستیم.
