تیرنگ تیوز: معضل پسماند در استان های شمالی، موضوعی غیر قابل انکار است و در طول دهه های اخیر، رفته رفته به معضل عمومی و حتی دائمی تبدیل شده به طوری که زباله، سلامت مردم را به خطر انداخته و گویا کسی یا نهادی، غم بیماریهای ناشناخته، آلودگی رودخانه ها، آلودگی حفره آب های زیرزمینی، آلودگی دریا، آلوده شدن آبزیان به مواد شیمیایی شیرابه های حاصل از پسماند را ندارد و یا اگر دارد حداقل بر ما پوشیده است!
به گفته کارشناسان، رودخانه‌ها، دریاها و مجموعه طبیعت به گونه ای فزاینده به وسیله فاضلاب های تصفیه نشده، آلاینده‌هایی که منشا زمینی دارند، ته مانده زباله و پساب های صنعتی که باقی مانده آبریزهایی هستند که به شیوه‌ای مناسب مدیریت نشده‌اند در حال آلوده شدن هستند.
وضعیت اسفناک زباله در استان های شمالی -از سواحل محمود آباد تا جنگل های سراوان- چهره این منطقه از ایران را به هم ریخته و سال به سال اوضاع وخیم تر می شود. اگرچه دولت در نظر داشت برای کمک به حل این موضوع، بیش از یک میلیارد دلار اعتبار اختصاص دهد ولی مجلس با تصویب آن موافقت نکرد و نتیجه آن شد که این مساله همچنان در هاله ای از ابهام باقی بماند.
از طرفی بسیاری از شهرداری های شمالی نیز نمی توانند کاری از پیش ببرند چون بیشتر آن ها حتی از پس امور جاری خود بر نمی آیند چه برسد به حل معضل زباله! بیشتر شهرداری‌ها در ارتباط با مبحث زباله کم کاری و عملکردی ضعیف دارند.
متاسفانه در طول این ۴۰ سال زباله های اکثر شهرهای شمالی در محل جمع آوری زباله دپو می شوند و خواه ناخواه شیرابه‌های زباله وارد رودخانه و پس از آن به دریا می ریزند. واقعیت این است شیرابه ها کنترل نمی شوند و در استانی مثل مازندران، متاسفانه ۵۵ درصد مراکز دپو زباله در کنار جنگل قرار دارد!
استان های شمالی در بحث تفکیک زباله از مبدا موفق نبوده و با وجود تاکیدات قانونی این طرح به خوبی اجرا نشده است.
وضعیت این استان ها به گونه ای است که دیگر ظرفیت ایجاد سایت جدید دپو زباله را ندارند و مراکز موجود دپو زباله این استان ها براساس قانون باید چند سال گذشته جمع‌آوری می‌شد.
در این میان، سوء مدیریت برخی مدیران ارشد استان های شمالی برای حل معضل زباله، برای همه آشکار شده است. نمی دانیم چرا نمایندگان مجلس به عنوان وکلای مردم، متولیان اصلی پسماند در استانداری این سه استان را به علت این سهل انگاری ها و بی برنامگی چندین ساله، مورد پرسش قرار نمی دهند؟ نمی دانیم تا کی باید منابع خدادادی اعم از طبیعت و آب های شرب استان به خاطر بی توجهی برخی مسئولان همچنان آلوده باشد؟
معمولا مجریان پروژه های زباله‌سوز، اصلی ترین دلیل تاخیر این نیروگاه ها را عدم تامین اعتبارات عنوان می کنند و آن را عامل اصلی طولانی شدن پروسه احداث ذکر می کنند و اظهارات اخیر نماینده مردم ساری و میاندورود در مجلس نشان می دهد که این موضوع دیگر مانعی برای رفع معضل پسماند استان های شمالی نخواهد بود.
کاش مسئولان ما عمیقا درک کنند که به ازای هر تن زباله تر350 ليتر شيرابه توليد می شود و با احتساب توليد روزانه بيش از2500 تن زباله در استان به طور تقريبی روزانه بيش از 870 هزار ليتر شيرابه توليد می شود و این یعنی عمق فاجعه!
امیدواریم مسئولان و دست اندرکاران پسماند استان های شمالی بحران زباله را جدی بگیرند و با پرهیز از وعده های توخالی و دست روی دست گذاشتن و خطاهای مدیریتی گذشته، برنامه ریزی مناسب و اصولی را سرلوحه کار خود قرار دهند تا مردم شمال پیش از این شاهد نابودی طبیعت زیبای استان نباشند.
انتظار می رفت استانداران شمالی چرایی بی سرانجامی وضعیت زباله های این خطه از ایران را به طور جدی از دستگاه های مرتبط مورد واکاوی قرار می دادند و نارضایتی مردم از عملکرد استانداری در حوزه عمرانی را تا حدود زیادی کاهش می دادند.
انتظار می رود معاونان عمرانی سه استاندار شمالی و متولیان پسماند، بسیار جدی تر از همیشه عمل کنند و با درگیر کردن سایر نهادهای مرتبط در جهت رفع این معضل اقداماتی درخور را موجب شوند.
در پایان امیدواریم با مطالبه‌گری قانونی سه جانبه محیط زیست، سازمان‌های مردم نهاد و رسانه‌ها بحث ساماندهی زباله در استان های شمالی جدی گرفته شود و در آینده ای نزدیک به سرانجام مطلوب برسد.
