تیرنگ نیوز- سرویس سیاسی: پس فردا جمعه سید ابراهیمی رئیسی در ادامه سفرهای استانی خود راهی دیار علویان می شود. سفری که قرار بود هفته قبل انجام شود اما بنا به عللی، لغو و به این هفته موکول شد.
سفری که اگر مسئولان ارشد استان و نمایندگان مازندران از آن استفاده بهینه کنند، می تواند بسیار موثر واقع گردد و استان را از این رو به آن رو کند. کما اینکه دیده ایم برخی از استان ها از چنین فرصت هایی به نحو شایسته استفاده می کنند و امتیازاتی کلان و ملی را از آن استان خود می کنند که اثرات آن تا دهه های متمادی پابرجاست.
لازمه تحقق چنین امتیازاتی، داشتن اهدافی مشترک، داشتن نگاه یکپارچه و واحد به استان، تقسیم عادلانه پروژه ها و طرح، همدلی و همراهی در مطالبه گری است که متاسفانه تاکنون در استان دیده ما نشده است.
اینکه مسئولان و نمایندگان استان هم دل و هم صدا به فکر توسعه همه جانبه استان باشند و پس از تشکیل جلسات متعدد و استفاده از نظرات کارشناسان، طرح هایی را با توجه به ظرفیت های هر حوزه در نظر بگیرند و آن ها به طور جدی و متحد مطالبه گری کنند.
مثلا بگویند زیرساخت های فلان حوزه برای منطقه آزاد شدن فراهم تر از سایر حوزه هاست. فلان حوزه برای پروژه های گردشگری مساعدتر است، فلان حوزه برای طرح های کشاورزی و… نتیجه این می شود که برای هر منطقه طرح هایی متناسب با ظرفیت های آن منطقه درنظر گرفته و مطالبه می شود و اینگونه خودخواهی ها و جدال های قومی و منطقه ای نمایندگان و مسئولان حوزه های مختلف پایان می یابد چرا که هر حوزه ای طرح ها و پروژه های متناسب با خود را دارد و از اعتبارات مربوطه برخوردار می شود.
اگر چنین نگاه و تفکری در مازندران حاکم شود پس از دوسه دهه، استانی متفاوت، یکپارچه، توسعه یافته، متحد و متوازن خواهیم داشت که در حوزه های گوناگونش از امتیازات استانی و ملی بهره برده و مسئولان ارشد و نمایندگان این استان در تلاش برای اختصاص طرح های بیشتر و بزرگترهستند. چرا که می دانند در تقسیم طرح ها و تخصیص اعتبارات، عدالت و برابری وجود دارد و منفعت ناشی از آن علاوه بر حوزه مربوطه به کل استان خواهد رسید.
تاکنون متاسفانه نگاه مسئولان دولت های مختلف و نمایندگان ادوار گوناگون در استان، یکجانبه نگرانه، خودخواهانه، منطقه ای و بخشی بوده و اختلاف نظرها و چندصدایی برخی نمایندگان و مسئولان نه تنها امتیاز و دستاوردی برای استان نداشته، بلکه بسیاری از طرح ها و پروژه های بزرگ را از مازندران پرانده و دور کرده چون مسئولان و نمایندگان هر حوزه ته ذهن شان این بود که «دیگی که برای من نجوشه سر سگ توش بجوشه»!!
امیدواریم که این بار شاهد تغییر در نگاه و باور مسئولان و نمایندگان مازندران باشیم تا با همدلی و همصدایی، مسائلی و مطالباتی که در ادامه مطرح می شود پیگیری و به مرور مرتفع گردد.
مطالباتی که اغلب آن ها از سه چهار دهه قبل تاکنون مطرح بوده و دیگر از بس در دولت های مختلف تکرار شد و عملیاتی نشد در تاریکخانه فراموشی جای گرفت.
-نبود برنامه ای جامع برای رفع معضل زباله و پسماند در حوزه های مختلف استان.
-نا استاندارد بودن راه های مازندران به ویژه پنج محور ورودی به استان.
-کم توجهی به پروژه های متعدد نیمه کاره و رها شدگی بسیاری از آن ها
-عدم ساماندهی آب‌های سطحی و مشکلات ناشی از بارندگی ها در شهرهای مختلف استان.
-فراهم نبودن شرایط زهکشی در اراضی کشاورزی برای کشت دوم.
-مشخص نبودن الویت توسعه ای استان در یک یا چند حوزه کشاورزی، گردشگری یا صنعت!
-ضعف مفرط مازندران در زیرساخت های ورزشی از جمله مسائل نساجی در فوتبال لیگ برتر.
-انبوه فارغ التحصیلان بیکار به ویژه در رشته های مرتبط با کشاورزی با توجه به قطب بودن مازندران در صنعت کشاورزی.
– عدم رفع موانع منطقه آزاد در استان و حاکمیت نگاه منطقه ای پیرامون این موضوع.
-بلا تکلیفی مازندران در بخش صنعت، عدم برخورداری از فعالیت صنعت مادر و عقب ماندگی مفرط نسبت به استان های دیگر.
– عدم همخوانی اعتبارات و امکانات به نسبت مسافران و گردشگران.
-مغفول ماندن ظرفیت عظیم دریا و سواحل.
-نا کافی بودن زیرساخت‌های مازندران برای جمعیت های شناور.
-اصرار بر احداث پروژه های نامعقولی چون سد فینسک برای همسایگان علیرغم مخالفت مردم مازندران و توصیه ها و هشدارهای کارشناسان و دلسوزان.
-بلاتکلیفی ۱۲ ساله مسکن مهر در استان و طولانی شدن این پروژه در شهرهایی چون ساری
و…
البته موارد ذکر شده از مطالبات کلان و عمومی استان هستند و اگر بخواهیم مسائل هر حوزه و منطقه را ذکر کنیم کاری طاقت فرسا و بسیار زمانبر خواهد بود که از حوصله چنین مطالبی خارج است.
امیدواریم در نخستین سفر رئیس جمهور دولت سیزدهم به مازندران با همدلی و همراهی مسئولان و نمایندگان، هم پروژه های درخور و مهم در استان کلنگ زنی و آغاز گردد و هم طرح های بزرگ و نیمه کاره قبلی به بهره برداری برسند و مازندران به عنوان استانی مسافرپذیر با جمعیتی شناور به صورت ویژه و کلان از این سفر منتفع گردد و به امتیازاتی ملی و مهم دست یابد تا اینگونه میزان امید و نشاط در جامعه افزایش یابد و این استان در ادامه در مسیر رشد و توسعه قرار گیرد.
