تیرنگ نیوز: یکی از ویژگی های ممتاز استان هایی چون مازندران که در ایران انگشت شمارند، این است که در راستای توسعه تک قطبی نیستند و می توان در زمینه های مختلف برای شکوفایی اقتصاد آن مانور داد. مازندران در سه قطب کشاورزی، گردشگری و صنعتی ظرفیت های بی شماری دارد که اگر تاکنون به نحو شایسته از آن ها استفاده می شد وضعیت استان ما گونه ای دیگر بود. یکی از ظرفیت های ممتاز مازندران وجود روستاهای زیبای فراوان در همه نقاط این استان است. روستاهایی که شاید حتی تا به حال نام آن ها را نشنیده باشیم اما به اندازه ای زیبا و دیدنی هستند که با دیدن تصاویر آن ها، آدم دلش می خواهد در ایام تعطیل دل به جاده بزند و از آن ها دیدن کند.
گردشگری روستایی با آنکه در بسیاری از کشورها، یک فعالیت اقتصادی بسیار مهم در کنار سایر بخش‌های اقتصادی مانند کشاورزی، صنعت و بازرگانی است، در مازندران اما همچنان مغفول مانده و مثل سایر بخش های توسعه به آن توجه چندانی نمی شود. در صورتی که با توجه به شرایط اقلیمی خاص و متنوع ایران، نیاز است مازندران به یکی از مهمترین مقصدهای گردشگری روستایی در کشور تبدیل شود تا روستاهای این استان شناسانده شود.
نکته تاسف بر انگیز این است که در طول دوسه دهه اخیر، بسیاری از روستاهای مازندران در اثر نبود درآمد و امکانات مناسب با انبوه مهاجرت ها مواجه هستند و یکی از بهترین راه های تغییر این وضعیت، توانمندسازی روستاییان با اجرای مناسب طرح هایی چون گردشگری روستایی است که می تواند منبع جدید درآمدی برای روستاییان باشد و تا اندازه‌ای مشکلات آن‌ها را حل کند یا تقلیل دهد. کارشناسان معتقدند «لازمه این امر آن است که گردشگران علاوه بر دیدن مناظر و چشم‌اندازهای طبیعی با آداب و رسوم و فرهنگ آن روستاها نیز آشنا شوند. بدین ترتیب گردشگران به خرید محصولات روستا از قبیل صنایع دستی، محصولات محلی، غذاهای سنتی و… علاقه‌مند می‌شوند و این به معنی افزایش درآمد روستاییانی است که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در این صنعت فعالیت می‌کنند».
در دو سال اخیر که به دو عامل گرانی شدید و تورم بالا، بسیاری از روستاییان توانایی مهاجرت به شهرها را ندارند و ناجارند برای کسب درآمد و گذران زندگی در محیط روستاها دست به فعالیت‌های مختلفی در زمینه‌های کشاورزی، دامداری، صنایع دستی یا خدماتی بزنند، می توان با استفاده از این ظرفیت ها رونق گردشگری روستایی را موجب شد.
نهادهای مربوطه مازندران باید به قدری محکم ورود و اقدام کنند که روستاگردی در بین عموم مردم کشور نهادینه شود و مشتاقانه تر از قبل به مازندران سفر کنند اما نه مثل همیشه به سواحل و جنگل ها بلکه برای باغگردی، دیدن از بازارچه‌های محلی و بهره مندی از گردشگری کشاورزی.
بر اساس آمار در حال حاضر بیش از 45۰ روستای هدف گردشگری در ایران شناسایی و ثبت شده است که می تواند به ۱۰۰۰ روستا افزایش یاید. ما دقیقا نمی دانیم سهم مازندران که بر اساس آمار استانداری بيش از سه هزار روستا و حدود 2 هزار دهياری دارد از این روستاهای هدف گردشگری در کشور چقدر است. اما نکته امیدوارکننده اینجاست که در سال های اخیر تعداد حضور و اقامت مسافران نوروزی در روستاهای مازندران روندی صعودی دارد که عواملی چون اقامت ارزان در خانه های مسافر با امكانات مناسب(که با همکاری منابع محلی در نظر گرفته شد)، وجود امنيت بالا و مهمان نوازی روستائيان در گسترش آن موثر بوده است اما این کافی نیست و برای آن که گردشگری روستایی در مازندران به جایگاه واقعی خود برسد نیاز به برنامه جامع و کارشناسی شده دارد و پیش نیاز آن شناسایی روستاهای هدف، انجام فعاليت‌های مبتنی بر طبيعت، جشنواره‌ها، وقايع ميراث، جاذبه‌های مبتنی بر جامعه بومی، گردشگری كشاورزی، برگزاری نمايشگاه‌های هنری و صنایع دستی، تئاتر اجتماع محلی و… در قالب تورهای گردشگری روستایی در هر چهار فصل سال است. البته پس از فائق آمدن بر ویروس کرونا!
وقت آن آمد که دست اندرکاران توسعه گردشگری روستایی دریابند که صنعت گردشگری روستایی در جهان توسعه فراوانی یافته و بسیاری از کشورها از این راه توانسته‌اند وضعیت خود را بهبود ببخشند و از مشکلاتی مانند بیکاری، پایین بودن سطح درآمد سرانه و کمبود درآمد ارزی خویش بکاهند.
