تیرنگ نیوز: کرونا که آمد همه چیز به هم ریخت، همه چیز از روال طبیعی خود و از شیوه معمول خود خارج گشت. از خورد و خوراک و دید و بازدید و مسافرت گرفته تا اشتغال و ازدواج و تحصیل.
انگار انسان ها به فصل جدیدی از زندگی رسیدند که به نظر می رسد آرام آرام باید به آن خو گرفته و بر اساس آن برنامه ریزی کنند.
رفته رفته شبکه های اجتماعی و فضای مجازی جای حضور فیزیکی و فضای حقیقی را گرفته و شیوه بسیاری از جلسات، مراسم، جشن ها و برنامه های رسمی و غیر رسمی تغییر یافته و تبلت ها و گوشی های هوشنمد به ابزار اصلی زندگی انسان ها تبدیل گشته اند. حتی کلاس های درس.
پیش از این تصور کلاس های مجازی و آنلاین به شکل پیوسته و دائمی آن هم در کشورهای جهان سوم دشوار و حتی غیرممکن به نظر می رسید اما همه گیر شدن ویروس کرونا رفته رفته این موضوع -اگرچه به اجبار- در حال نهادینه شدن است.
دیگر از حضور پرمهر و گرمای نگاه معلمان در کلاسهای درس خبری نیست. شور و هلهله دانش‌آموزان، بازیگوشی ها و سوالات پی در پی آن ها جای خود را به کلاس های مجازی داده است و جلسه پرسش و پاسخ و امتحانات و… با گوشی های هوشمند انجام می شود.
دو سالی می شود روز معلم به شیوه ای دیگر می گذرد و از برگزاری مراسم های تجلیل از معلمان در کلاس و مدرسه خبری نیست. پیش از این، هرسال قبل از روز معلم، دانش آموزان و اولیا به این می اندیشیدند که چه طرح و برنامه ویژه ای برای معلمان اجرا کنند و روزش را گرامی بدارند. اما حالا نهایتا به تماس تلفنی یا ارسال پیام و وویس در شبکه های اجتماعی و صفحات مجازی ختم می شود.
هرچه باشد روز معلم در همه جای جهان اهمیت و احترام ویژه ای دارد. در کشور ما به سبب فرهنگ و باورهای دینی و ملی ما این احترام و اهمیت چند برابر است. درست است که کرونا، شیوه کار معلمان را هم تغییر داده و معیشت آن ها را نیز تحت تاثیر قرار داده اما این قشر زحمتکش که همواره دل در گرو تعلیم و تربیت دانش آموزان دارند و دل نگران آینده آن ها هستند، چشمداشتی به این روز و شیوه برگزاری آن ندارند.
معلمان دریای خلوص و چشمه های جوشان ایثار و محبت هستند. آن ها هستند که نسل های مختلف را تربیت کرده و تحویل جامعه می دهند و میزان رشد و توسعه هر کشوری به مقدار همت و تلاش آن ها برای شکوفایی و تعالی فرزندان آن جامعه بستگی دارد. مسلما برای آن ها تربیت نسلی خلاق، با دانش و نوآور از هر موضوع دیگری ارزشمند تر است و هیچ چیز جز اینکه ببینند تلاش آن ها به ثمر نشسته است آن ها را راضی و خشنود نمی کند.
این قشر فداکار، علیرغم همه دغدغه ها و مسائل خاص خود به تحصیل دانش آموزان و آینده آن ها می اندیشند و دل در گرو فردای این مرز و بوم دارند. اما انتظار می رود نهادهای مرجع کشور از جمله دولت و مجلس جهت مرتفع نمودن مسائل آن ها، نگاه ویژه ای داشته باشند و طرح ها و لوایح مختلفی ارائه و اجرا نمایند.
روز معلم است و قدردانی از این قشر فرهیخته و پرتلاش ضروری و وظیفه تک تک ما. اگرچه هیچ مراسمی، هیچ هدیه‌ای و هیچ جمله ای نمی تواند با ارزش معنوی زحمات ارزشمند آن ها برابری کند یا آن را جبران نماید اما همین تکریم های ساده مجازی، همین جشن ها و تبریک های برخاسته از قلب، می تواند مایه دلگرمی آن ها باشد و خستگی را از تن آن ها به در کند.
در پایان ضمن گرامیداشت ۱۲ اردیبهشت و یاد و خاطره معلم واقعی انقلاب استاد شهید مطهری، این روز بزرگ را به همه معلمان سرزمین عزیزم ایران اسلامی تبریک گفته و امیدواریم به زودی با شکست قطعی ویروس کرونا دوباره به محیط های پرنشاط و شاداب مدارس بازگردیم و بیش از این از گرمای نگاه و دستان پر مهر معلمان عزیزمان محروم نباشیم.
