اختصاصی تیرنگ/ سرویس سیاسی : تاکسی به میدان امام ساری می رسد، راننده که حوصله ی چندانی ندارد با نگاهش از آئینه به صندلی عقب، به من می فهماند:”کرایه ات را بده و زودی بپر پایین.” من که میان چیب های پر از خالی ام به دنبال دویست تومانی می گردم، نگاهی از سر شرمندگی […]
اختصاصی تیرنگ/ سرویس سیاسی : تاکسی به میدان امام ساری می رسد، راننده که حوصله ی چندانی ندارد با نگاهش از آئینه به صندلی عقب، به من می فهماند:”کرایه ات را بده و زودی بپر پایین.” من که میان چیب های پر از خالی ام به دنبال دویست تومانی می گردم، نگاهی از سر شرمندگی به راننده می اندازم و بالاخره تصمیم می گیرم که همان 1500 تومان را به جای کرایه ی 1200 تومان به راننده بدهم. .. میدانم که از پس دادن بقیه ی پول خبری نیست!
تقریبا از زمانی که کرایه تاکسی یک تومان بود را به یاد دارم … کمی آن وقت ها بهتر بود ،چون کلا پول خورد فراو.ان بود و دیگر بین راننده و مسافر بگومگوی دویست تومان و صد تومان نبود. البته من خیلی چیزهای دیگر را هم به یاد دارم. مثلا وقتی با ده هزار تومان به خرید رفته و با مقدار زیادی خرید به خانه برمی گشتیم و بازهم ته جیب مان پول بود. اما هر چه بر عمرم اضافه شد فشار اقتصادی بر مردم را بیشتر دیدم. وعده هایی که به مردمبه جهت بهبود وضعیت معشیتی داده شد اما هرچه گذشت امید مردم به مسئولین کمتر شد و به ناچار خود مدیریت جیب شان را بر عهده گرفتند.. مردمی که علی رغم تمامی بی مهری مسئولین در سطوح مختلف دولت، پای عهد و وفای شان به ولایت فقیه و نظام ایستادند و نگذاشتند خللی در پایبندیشان به اعتقادات دینی و مذهبی وارد شود.
گرچه مردم در فرصت های مختلف بنا به عرق وطن دوستی شان در بزنگاه های انتخاباتی سعی کردند با انتخاب گزینه هایی که در تبلیغات قبل از انتخابات گزینه های اصلح تری نمود یافتند، در بهبود و توسعه ی اقتصادی ، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور نقش ایفا کنند اما برخی مسئولین با همه ی تلاشی که در این جهت گماردند اما به دلایل مختلف نتوانستند پاسخ موثری به رای اعتماد مردم دهند.
برخی، کار را به نحو احسنت آغاز اما در میانه ی راه اسیر برخی افکار و تصمیم گیری ها گشته و از مسیر صحیح منحرف شدند و برخی دیگر از همان ابتدا مسیر را اشتباه انتخاب کرده و با اصرار بر همین مسیر اشتباه مردم و کشور را با مشقت های زیادی روبرو ساختند.
در تمامی این موارد این مردم بودند که با اتکا به صبر و بردباری، حرکت های جهادی و کارآفرینی در حوزه های مختلف با تبعیت از مقام معظم رهبری بار کم کاری ها را به دوش کشیدند. اما براستی جرا دولت ها هرگز نتوانستند تا پایان عمر سیاسی خود رضایت مردم را جلب کنند؟!
گرچه رئیس دولت ها، رای اعتماد خود را از مردم به دست آوردند اما این وکلای مردم در خانه ی ملت بودند که با دادن رای اعتماد به وزرای دولت ها آنان را در طی طریق، همراهی و جهت بهبود روند کشورداری با وضع قوانین و تصویب لوایح و طرح ها به عنوان خادمین مردم در خانه ی ملت، نقشه ی راه دولت ها را ترسیم کردند.
آنچه مسلم است مجلس نقش قانونگذاری و نظارت بر کار دولت ها را بر عهده دارد. اما چگونه می شود که علی رغم چنین مسئولیتی نمی تواند جلوی انحراف سیاسی، خطاهای اقتصادی منجر به فساد و بدعهدی دولت ها به مردم را بگیرد؟
بی شک مسامحه گری و یا سهل انگاری شماری از نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی و عدم تسلط بر موضوعات مطروحه و برخی فرصت دهی های بی مورد به وزرای دولت ها منجر به عدم کارآمدی دولت ها شود.
وکلای ملت به عنوان چشم و صدای مردم اگر نتوانند از حق مردم دفاع نمایند و در وضع قوانین، صلاحدید مردم را درنظرگرفته و اسیر دعواها و بداخلاقی های جناحی گردند، آسیب صدمات وارده بر زندگی مردم از جانب و برگردن همین کرسی های مسامحه گر خواهد بود. این مهم، نشان می دهد اهمیت انتخابات مجلس شورای اسلامی بیش از تمامی انتخابات ها است، زیرا این کرسی ها بستر ساز شکل گیری و تداوم دولت ها بوده و نظارت بر حسن انجام کار دولت ها را بر عهده دارند. هوشیاری و دقت نظر در انتخابات مجلس شورای اسلامی یکی از راه های نجات از زیر بار فشارهای اقتصادی خواهد بود. یادمان نرود که مجلس در راس امور است!
