تیرنگ، رقیه سعیدی نژاد
ماشه : انبر کِلِه تَش :کله آتیش دِز: دزد خَوِردار: باخبر گو و گوکزا: گاو و گوساله صِواحی: صبح
مازندران سرزمین کهن و دیار انسانهایی است که مملو از دانش بومی و قومی بوده و هستند این مردم در کنار یکدیگر بسیار شاد و خرسند زندگی می کنند و در همیاری و مهمان نوازی زبانزد عامه مردم هستند . در روستاها در همسایگی دیواری بین منازل نیست و حصارهای چوبی تنها سامون را مشخص می کنند و اغلب اوقات همسایگان از پشت پرچین ها با هم گفتگو می کنند و جویای احوالات هم می شوند و از این مسیر با هم مبادلات کالا دارند همچنین از پرچین به آن سمت دیوار در رفت و آمد هستند. خلاصه این مردم در کمال صداقت با شادی کنارهم زندگی می کنند.
حاجیه ساره دِ تا گو داشته سِه تا گوکزا، هر روز صوبِ نماز بخوندِسه ِصواحی چاشته خِرنِه گو و گوکزا رِه وَرنه جِنگِل دِلِه وِل کِنده اَی نِماشون شونه وِشونّه یارنه اَتا روز دَهیه شیه جنگل اَتا گوکزا لینگ شِل زوئه بِمو مَش خوسرو پیش بته مش خوسرو عا مش خوسرو مه گوکزا لینگ شِل زَندِه اَد دَقه وِرِه هارِش . مش خوسرو گوکزا ره بدیه بته خواخِر تِه گوکزا لینگ گِلی بهیه وِنه وِرِه کِلوم دِله داری تا خار نَهیه جِنگِل نَوِر ضِمات دِمبِه بَزِن وِنِسه تا دِ روز دیگه اِمبِه تِه سره وِرِه ویمبِه. حاجیه ساره گوکزا رِه بهِشتِه کِلوم دَر رِه دَوِسه بورده جِنگل اَی تا دَگِردِه ظُهرگِدِر بهیه بِمو سِرِه گوکزاره سَر بَزو بدیه گوکزا دَنیه بَته اَی خِدا مِه گورِه بَوِردِنه، هِمسایِگون وِنِه ناله رِه بِشدوسنه جم بینه بتنه چِچی بهیه خواخِر. حاج خانم شه سرگُذِشت رِ بته همه بتنه هر کی بیه گوکزاره بَدزیّه بَوِره بَروشه . اِما وِنه تَکیه بلندگو جا اعلام هاکنیم تا دِز دَرنشیه . صابر دو بهیت بورده کَت خِدا ره خَوِر هادا بمونِه تَکیه جَم بهینه اِعلام هاکِردِنه که اِما دِز رِه اِشناسِمبی اَگه دِز شه بمو بته وِنه جا کار نِدارمبی اگه اِما شِه وِرِه پیدا هاکِنیم دِمبی ژاندارِ دَس وِره بَورِه بازداشت . تا نِماشون طول بکشیه حاجیه ساره بورده اوئان گو و گوکزا دِمبال بِموئه کِلوم بدیه گوکزا کِلوم دِله دَره . دو بهیت بورده کَت خِداره بته که مَردِم جَم بوِّن که بَوینن داستان چِچیه .اَهالی بِمونه تَکیه دِله گوفت و سِخِن بهیه تا اینکه اَتا پیرمردی بته که نِفَمِسِمی دِز کی بیه؟ کَت خِدا بته خواخِرون و برارون شِه حِواس رِ جَم هاکنین مَحله دِلِه دِز دَکِته دِ هفته اَتا اَتا مَحله بار گوم وُونه این حاج ساره گوکزا باعث بهیه بلندگو جا اعلام بهیه دِز بار رِه بیاردِه مثال این بهیه ماشه ره بِهشتمی کِلِه تَش دِز خَوِردار بَهیه ازاین به بعد دزدی نکِنده چون دونده اما وِره دمبی ژاندار دست شونه گُوم وونه
