محمد جویباری، مدیرمسئول تیرنگ:
در روزهای پرتنش جنگ ایران و رژیم صهیونیستی که موجی از نگرانی فضای عمومی کشور را در بر گرفته بود، یکی از دغدغه‌های مهم مردم و مسئولان، حفظ ثبات در بازار و جلوگیری از کمبود اقلام اساسی بود؛ دغدغه‌ای که در استان مازندران با درایت و اقدام به‌موقع مدیریت ارشد استان، به الگویی از مدیریت هوشمندانه در شرایط بحرانی تبدیل شد.
در شرایطی که به دلیل تعطیلات و هم‌زمانی با سفرهای گسترده به استان، جمعیت مازندران به شکل چشم‌گیری افزایش یافته بود و فشار مضاعفی بر بازار اقلام مصرفی وارد می‌کرد، اما نه خبری از صف‌های طولانی بود و نه از کمبود در فروشگاه‌ها. این ثبات، نتیجه مدیریت میدانی و شبانه‌روزی تیم اجرایی استان بود؛ به‌ویژه نقش مستقیم و پیگیر استاندار مازندران که با حضور در صحنه و هماهنگی مستمر با مدیران بخش‌های اقتصادی، روند توزیع و تأمین کالا را تحت کنترل داشت.
در این میان، عملکرد دقیق و مسئولانه رئیس سازمان جهاد کشاورزی و مدیرکل صنعت، معدن و تجارت استان نیز شایسته قدردانی است. با پیش‌بینی‌های لازم، ذخیره‌سازی مناسب و نظارت دقیق بر بازار، شرایطی فراهم شد که نه‌تنها مردم استان، بلکه انبوه مسافرانی که به مازندران آمده بودند، کمبودی را احساس نکردند.
با اقدامات به موقع این سه مسئول مازندران با آرامشی مثال‌زدنی از این شرایط عبور کرد؛ نتیجه‌ای که حاصل تعامل، تدبیر و تلاش میدانی مدیرانی است که مسئولیت را صرفاً در پشت میزها تعریف نمی‌کنند، بلکه در میدان عمل می‌درخشند.
تجربه اخیر مازندران، بار دیگر نشان داد که مدیریت بحران، بیش از هر چیز به حضور میدانی، هماهنگی بین‌دستگاهی و باور به خدمت بی‌منت وابسته است؛ و در این مسیر، مسئولان استان سنگ‌تمام گذاشتند.
این سطح از آمادگی و هماهنگی در مازندران، فقط محدود به تأمین کالاهای اساسی نبود، بلکه در ایجاد آرامش روانی در سطح جامعه نیز نقش بسزایی داشت. در روزهایی که شایعات در فضای مجازی دامن می‌زدند به نگرانی مردم، مدیریت اطلاع‌رسانی و حضور میدانی مسئولان باعث شد اعتماد عمومی حفظ شود. مردم با اطمینان از اینکه مدیریت استان شرایط را در دست دارد، از رفتارهای هیجانی پرهیز کردند و بازار نیز از التهاب مصون ماند. همین اعتماد اجتماعی سرمایه‌ای است که به‌سادگی به دست نمی‌آید و باید آن را پاس داشت.
بی‌شک آنچه در مازندران رقم خورد، نمونه‌ای موفق از مدیریت یکپارچه در شرایط اضطراری بود؛ الگویی که می‌تواند در سطح ملی مورد توجه قرار گیرد. انسجام مدیریتی، ارتباط مستمر با شبکه توزیع، رصد لحظه‌ای بازار و حضور میدانی مسئولان، نشان داد که حتی در شرایط بحرانی نیز می‌توان با برنامه‌ریزی دقیق، از بروز بحران‌های ثانویه جلوگیری کرد. جا دارد از تلاش‌های بی‌وقفه همه مدیرانی که دست در دست هم در خط مقدم این مدیریت مؤثر ایستادند، صمیمانه تقدیر شود.
