ماجرا جدی تر از این حرف هاست آقایان مسئول! / ضرورت واکسیناسیون دام ها
ماجرا جدی تر از این حرف هاست آقایان مسئول! / ضرورت واکسیناسیون دام ها
تجربه مرگ گسترده پرندگان مهاجر در مازندران که هر سال تکرار می شود و آتش سوزی های مکرر حیات وحش در استان نشان می دهد فاجعه ی بزرگ دیگری برای مازندران در راه است. در طول این سال ها و پس از هر بحران اینچنینی به عینه دیدیم متولیان امر از جمله منابع طبیعی و محیط زیست، برنامه و پلنی برای مقابله با این گونه حوادث و بیماری ها و پیشگیری از آن ندارند...

تیرنگ نیوز- سرویس محیط زیست: اینروزها لابد خبر شیوع طاعون نشخوارکنندگان کوچک در استان های شمالی را شنیده اید. یک بیماری ویروسی با واگیری بالا که اگر از شیوع آن پیشگیری نشود، فاجعه دامی را رقم خواهد زد.

گفته می شود کنترل این بیماری به مراتب دشوارتر از سایر بیماری‌هاست و به علت جابجایی و گذار حیات وحش در زیستگاه ها و تردد آنها امکان انتقال و شیوع این بیماری در بسیار است.

اگر کتاب طاعون آلبر کامو را خوانده باشید درک بهتری از این بیماری مهلک که روزگاری دامن انسان ها را گرفته بود، خواهید داشت. نویسنده در جایی برای بیان وخامت اوضاع می نویسد: «با مرگ و میر سریع، بیشتر مؤسسات و سازمان‌های دولتی به اردوگاه‌های قرنطینه برای افراد خانوادهٔ بیماران یا بیمارستان تبدیل شدند. دفن دسته جمعی اجساد جای خود را به کوره‌های جسدسوزی داد و از راه‌آهن تنها برای حمل اجساد استفاده شد».

البته آن طاعون انسان ها را درگیر کرده بود و این فعلا در میان دام رواج دارد. بنا بر اظهار برخی مسئولان، با رعایت برخی موارد بهداشتی، خطری از این ویروس بشر را تهدید نمی کند.

آن ها می گویند اگرچه تاکنون امکان انتقال این بیماری به انسان گزارش نشده است اما برای جلوگیری از انتشار طاعون باید مراقبت های بهداشتی همچنان ادامه داشته باشد و به مردم هم اطلاع رسانی شود که اگر لاشه ای دیدند حتما با دستکش به آن دست بزنند و برای دفن آن ها از آهک استفاده کنند که خطری آن ها تهدید نکند.

باید در نظر داشت تردد دام های اهلی در منطقه و خروج دام‌های عبوری، دو عامل مهمی است که می تواند موجب گسترش این بیماری و در نتیجه تلفات گسترده گردد. نکته ای که باید بسیار مورد توجه دامداران و اهالی منطقه های درگیر باشد.

بنابراین انتظار می رود با ورود به جا و هماهنگی لازم همه دستگاه های مرتبط از جمله محیط زیست و منابع طبیعی در جهت خروج فوری دام‌ها از مناطق آلوده و جلوگیری از ورود دام‌های عبوری به جهت پیشگیری از این بیماری اقدام گردد.

حسینعلی ابراهیمی‌کارنامی مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران درباره آخرین وضعیت بیماری طاعون نشخوارکنندگان اظهار کرد: «تاکنون ۳۸ راس کل و بز وحشی تاکنون بر اثر ابتلا به طاعون نشخوارکنندگان در مازندران تلف شدند. همه این تلفات فقط در منطقه دلیر و ناتر چالوس و کلاردشت اتفاق افتاد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با اشاره به تداوم پایش‌ها در مناطق مختلف استان، اضافه کرد: بعد از کشف لاشه‌ها و تایید ابتلای آنان به طاعون نشخوارکنندگان، پایش‌ها در مناطق مختلف استان کماکان در دستور کار قرار دارد.

این مسؤول خاطرنشان کرد: توصیه ما به همه مردم این است در صورت مشاهده دام بیمار، بی‌حال یا تلف شده‌ باتوجه به وسیع بودن مناطق و همچنین تعداد محدود نیروها، هرچه سریع‌تر موارد را به سامانه ۱۵۹۰ محیط زیست و یا اداران محیط زیست در شهرستان‌ها اطلاع داده و از جابه‌جایی لاشه‌ها پرهیز کنند./ فارس»

پیش از این نیز کوروس ربیعی رییس اداره حیات وحش محیط زیست مازندران نیز درباره مشاهده این بیماری ویروسی برای نخستین بار در تاریخ ۱۷ مهر ماه امسال بیان کرد: «تعدادی لاشه از گونه کل و بز وحشی در منطقه شکار ممنوع طالقان استان البرز که هم مرز با مازندران است مشاهده شد. همچنین این بیماری در مازندران هم تایید شد و در مهرماه لاشه هفت راس کل و بز وحشی را در منطقه جنگلی «دلیر» شهرستان چالوس کشف گردید.

او گفت: محیط بانان منطقه شکار ممنوع چالوس و کلاردشت حین گشت و کنترل و سرکشی از زیستگاه‌های حیات وحش، تعدادی لاشه دیگر از گونه کل و بز وحشی را مشاهده کرده اند و تعداد کل تلفات هم در استان تاکنون به ۲۱ راس رسیده است.

رییس اداره حیات وحش محیط زیست مازندران گفت: محیط بانان در راستای انجام اقدامات پیشگیرانه، ضمن پایش زیستگاه‌های حیات وحش غرب مازندران، در حال شناسایی مناطق آلوده، سوزاندن لاشه‌ها و امحای بهداشتی آن‌ها و همچنین ضد عفونی کردن آبشخور‌ها هستند./ صدا وسیما».

تجربه مرگ گسترده پرندگان مهاجر در مازندران که هر سال تکرار می شود و آتش سوزی های مکرر حیات وحش در استان نشان می دهد فاجعه ی بزرگ دیگری برای مازندران در راه است. در طول این سال ها و پس از هر بحران اینچنینی به عینه دیدیم متولیان امر از جمله منابع طبیعی و محیط زیست نه تنها برنامه و پلنی برای مقابله با این گونه حوادث و بیماری ها و پیشگیری از آن ندارند بلکه با سهل انگاری، اقدام دیرهنگام و اتخاذ برخی تصمیمات نادرست، گاهی موجب شیوع و گسترش آن می شوند.

امیدوارم روزی برسد که همه مسئولان و مردم حیات وحش را جزو سرمایه های مهم و ملی کشور بدانند وبه این نتیجه برسند که حفاظت از آن ضروری و وظیفه همگان است. آن وقت شاید شاهد نگاه کردن و دست و روی دست گذاشتن برخی نخواهیم بود.

در پایان به دلیل انتقال سریع طاعون بین دام اهلی و وحشی مانند کل و بز و قوچ و میش، از اقشار مختلف مردم (هیات های ورزشی و کوهنوردی، دوستداران محیط زیست و حیات وحش و همچنین جوامع محلی) تقاضا می شود از ورود به مناطق آلوده خودداری کنند.

همچنین از تمامی دستگاه های مسئول مرتبط تقاضا داریم در جهت مهار و کنترل بیماری با هم همکاری کنند و بهترین راهکار مقابله با آن را که همان واکسیناسیون دام‌ها است را هر اسرع وقت در دستور کار خویش قرار دهند.