رقیه سعیدی نژاد، جامعه شناس و مدرس دانشگاه:
امروزه جهان در تنش های آبی و گازهای گلخانه ای وحوادث فراطبیعی مانند جنگ در اغلب کشور ها و حتی گرانی و تورم فرو رفته نگاه بهت زده انسانها نشان می دهد در باورشان نمی گنجید این همه بلا در دنیا به یک باره بر سر آدم های نسل امروز فرو ریزد ودر عصر تکنولوژی و نانو ها هنوز جنگ فیزیکی و کشتار انسانها اتفاق بیفتد. این حواشی جدی و انزجار آور زندگی علاوه بر عدم توانایی در تحمل هزینه های زندگی روزمره در محیط زندگی شخصی، فریاد های خفته در گلو را در سرخی صورتهای نان آوران خانواده بیشتر می توان دید.حال در این اوضاع نابسامان جهانی که حوادث ناگوار یکی پس از دیگری دنیا را دگرگون ساخته است بدون آنکه کسی خودش را مقصر بداند یا ارگانی به طور جدی بخواهد این موارد را پیگیری کند و مشکل را حل کند در گوشه و کنار کشور فریادها بلند است که ایران در حال پیر شدن است و نیروی جوان و یا نیروی کار وجود ندارد و اندک نیروی کاری که موجود است یا درگیر مسائل شخصیِ شخصی هستند یا در حال مهاجرت هستند و از همه بدتر عده ای هم براثر حوادث ناگوار مانند تصادف یا درگیری های خیابانی در حال نابودی و مرگ هستند و عامل بهت آور تر اینکه اغلب نیروی مفید جامعه ایران به دنبال رها شدن در فضای مجازی و اعتیاد عمر مفید و قابل ملاحظه ای ندارند.
در این میان تحقیقات نشان میدهد حدود 20 درصد زوجین کشور که قصد فرزندآوری دارند دچارناباروری هستند که البته درصد زیادی از آنها با مداخلات ساده و درمان‌های اولیه موفق به درمان آن می‌شوند و درصدی از زوجین نیاز به درمان‌های پیچیده تری برای درمان ناباروری پیدا می‌کنند و البه هزینه های زیادی را شامل می شود که دولت بیشتر آن را متقبل می شود و این خدمات در مراکز درمان ناباروری انجام می‌شود.
با توجه به بحران پیری جمعیت کشور اگر در همین قطار با همین سرعت پیش برویم، براساس پیش‌بینی‌ها در سال 2040، ایران یکی از پیرترین کشورهای منطقه خواهد شد و اگر امروز این امر جدی گرفته نشود ما در سالهای آتی به جایی خواهیم رسید که بایدهمه جور نیروی کاربویژه نیروی فکری حتی کارمند و کارگر از خارج وارد کنیم و این خطرات بسیار بزرگی برای استقلال کشور به دنبال خواهد داشت. پدیده نوجمعیتی در اصطلاح جامعه شناختی به معنی ایجاد جمعیت نو که بستر و ریشه فرهنگ منطقه را در خود داشته باشد وبه میزان کافی حمایت شود و در آینده نیروی کار کشور محسوب شود. این امر مستلزم ایجاد باور عمومی در جامعه و همکاری و همدلی مردم و مسئولین است. شاید امروزه پدیده نوجمعیتی چندان مورد توجه قرار نگیرد اما در آینده بسیار نزدیک این مسئله به عنوان یک امر کاملا جدی در جامعه مطرح می شود و دود ناشی از این بی تدبیری به شدت آزاردهنده خواهد شد. مسئولینی که دلسوزانه تلاش می کنند تا قوانینی وضع کنند یا تمهدیداتی را بیندیشند برای پیشگیری از حوادث ناگوار جمعیتی و بقای جمعیت جوان را باید ناجیان آینده ایران دانست و این مسئله بسیار حائز اهمیت است، آمارها نشان میدهد که عمده مرگ‌های ناشی از تصادفات در سنین 5 تا 40 سال رخ میدهد بنابراین پیشگیری از بروز این حوادث در جوان نگه داشتن جمعیت بسیار موثر خواهد بود در کنار آن نوجمعیتی را باید جدی گرفت در این شرایط که آمار طلاق بالاست و اغلب زوجین در فرزندآوری تعلل می کنند این وظیفه مسئولین است که طرح های مشوقی و حمایت کننده تعریف کنند چرا که امروز اگر این مسئله را جدی نگیریم و هزینه ندهیم فردا باید هزینه بیشتری پرداخت کنیم .مازندران نیز یکی از استانهایی است که به سرعت به سمت سالمندی و پیری در حال پیش روی است جمعیت جوان مازندرانی یا ازدواج نمی کند و یا پس از ازدواج به فکر نوجمعیتی و فرزندآوری نیستند تحقیقات نشان می دهد معیشت و تورم نقش موثری در تعلل در نوجمعیتی داشته است و اغلب مازندرانی ها به محض اینکه پای تشکیل زندگی مشترک یا فرزندآوری به میان می آید بی وقفه گرانی کالاهای اساسی و نبود درآمدکافی و یا منزل استیجاری را مطرح می کنند. شیوع تک فرزندی در خانوارهای ایرانی یا افسردگی های پس از زایمان برای مادران موجب شده است بیشتر جمعیت این استان به سمت سالمندی پیش برود. مهاجرت نیروی جوان به استان های دیگر جهت اشتغال و یا به خارج از کشور نیز به بالا رفتن آمار سالمندی کمک کرده است . خواستگاه جوانان و یا زوج های جوان از مسئولین ایجاد مشوق ها و تمهیدات عمیق تر در قبال نوجمعیتی و فرزندآوری است. برخی از این جوانان معتقدند بچه مشکلی برمشکلات شان می افزاید و برخی دیگر مسئله فرزندآوری را جدی نمی گیرند و اصلا نوجمعیتی را قبول ندارند آنها می گویند همین نسلی که وجود داد از پس هزینه هایش بر نمی آید چرا به فکر ازدیاد نسل باشند. از سویی بیمارهای سخت و لاعلاجی یا سکته های زیاد در جوانان یا مصرف مسکرات و عاقبت خمر و اعتیاد که موجب شده است که عملا برخی از جوانان مستعد و توانا به جای مفید بودن سربارجامعه شوند. بنابراین باید مسئولین و مردم باهم به این امر توجه کنند و به زنگ خطر جمعیت سالمند و نبود نوجمعیتی توجه کنند. بزرگترین خطراتی که می تواند نبود نوجمعیتی برای کشور داشته باشد کمبود نیروی دفاعی در مقابل تهاجمات نظامی و غیر نظامی دشمنان است و اگربا این روند پیش برود ایران به عنوان یک کشور بی دفاع در مقابل تهاجم بیگانگان خواهد ماند نیروی تازه نفس و جمعیت زیاد همیشه برای کشورهایی که نقشه های شومی برای تصاحب ایران با این منابع عظیم دارند یک رویا بود که در صورت عدم توجه به نوجمعیتی گام به گام به سمت تحقق اهداف بیگانگان نزدیک می شود. بنده به عنوان یک آسیب شناس اجتماعی نبود نوجمعیتی و پیشروی کشور به سمت جامعه سالمند را به عنوان یک آسیب عظیم، جدی میبینم و این امر نه تنها باید حائز اهمیت باشد بلکه برای رفع این مسئله حیاتی جلسات پی در پی و تصمیمات مهم اتخاذ گردد. مسئولین امر اگر به فکر آینده کشور و حفظ این سرزمین هستند همانطور که امنیت و تامین منافع مادی و معنوی کشور برایشان اهمیت دارد باید به مسئله نوجمعیتی توجه کنند و تمهیدات لازم اندیشیده و تصمیمات مقتضی گرفته شود. این فرصتی که امروزه وجود دارد که با بکارگیری امکانات لازم و بهره گیری از اندیشمندان و برنامه ریزان به بهترین شکل ممکن مشکل را حل و کشور را به سمت نوجمعیتی سوق داد و از فاجعه کشور سالمند پیشگیری کرد شاید فردا از تهدید نیز بگذرد و دیر شود.
