رضا شریعتی، خبرنگار تیرنگ:
در جهانی که روز‌به‌روز به دلیل گسترش فضای مجازی روابط به سوی سردی می‌رود، هنوز نقاطی از این سرزمین باقی مانده‌اند که گرمای دل انسان‌ها، برنده‌تر از سرمای تکنولوژی است. یکی از این نقاط، مازندران است؛ سرزمینی که مهمان‌نوازی نه یک تعارف، بلکه بخشی جدانشدنی از فرهنگ و زیست‌جهان مردم آن است.
در مازندران، «مهمان حبیب خداست» فقط یک جمله نیست، بلکه فلسفه‌ی زندگی روزمره است. مردم این دیار، میزبان بودن را نه وظیفه، بلکه افتخار می‌دانند. از پذیرایی با ساده‌ترین غذاهای محلی تا باز کردن در خانه به روی گردشگران، همه و همه نشانی از سخاوتی است که در ریشه‌های فرهنگی این سرزمین جاری است.
این ویژگی، به‌ویژه در روستاها، هنوز با تمام سادگی‌اش زنده و مؤثر است. مسافری که حتی ناگهانی و بی‌برنامه وارد یک روستا شود، با سفره‌ای باز، لبخندی گرم و گاه اتاقی برای شب‌مانی روبه‌رو می‌شود. این رفتارها، نه نمایشی‌ست و نه تصنعی؛ بلکه از دل برمی‌آید و به دل می‌نشیند.
در دورانی که گردشگری به صنعت بدل شده، مهمان‌نوازی مازندرانی می‌تواند سرمایه‌ای بی‌قیمت برای توسعه بومگردی باشد؛ توسعه‌ای که به‌جای هتل‌های بلند، بر دوش دل‌های بزرگ بنا می‌شود. این فرهنگ اگر درست پاس داشته شود، می‌تواند به پشتوانه‌ای برای رشد اقتصادی، تعامل فرهنگی و تقویت همبستگی اجتماعی تبدیل شود.
امروز، بیش از هر زمان، باید از این ثروت زنده مراقبت کرد؛ نه فقط به‌عنوان میراثی از گذشته، بلکه به‌عنوان چراغی برای آینده‌ای انسانی‌تر.
