تیرنگ نیوز – محمد جویباری: اعیاد مبعث، فطر، قربان و غدیر چهار عید بزرگ مسلمانان به ویژه شیعیان است. در روزهای اخیر اعیاد قربان و غدیر را در پیش داریم.
اساسا در فرهنگ اسلامی «عید» به معنی بازگشت به سوی خداوند است و در زبان عربی هم واژه عید، معنی «بازگشتن» می دهد.
در قرآن کریم عید به معنای روزی است که نعمتهای آسمانی بر مومنان فرود میآید و در روایات اهل بیت هم روزهایی که انسان در آن مرتکب گناهی نشود، به عید تعبیر شده است.
عید قربان از اعیاد بزرگ جهان اسلام است و بین همه فرقه های اسلامی اهمیت ویژه ای دارد. عیدی که ریشه در تاریخ یکتاپرستی و ماجرای ذبح حضرت اسماعیل (ع) توسط حضرت ابراهیم (ع) دارد.
شادانه رهایی فرزند از قربانگاه پدر به فرمان خدا و ذبح گوسفند به جای فرزند زمینه ساز عیدی بزرگ میان خداپرستان به ویژه مسلمانان شد و همه ساله گرامی داشته می شود.
برای عید قربان تعابیر بسیاری بکار رفته که قربانی نمودن هوای نفس، بازگشت به سوی خدا، دستگیری از مستمندان جامعه و اظهار عبودیت و بندگی از مهمترین آن هاست.
بنابراین امت اسلام با هر عقیده و مذهبی در تلاش است که این روزها و ساعات ناب را قدر بداند و خلوت و نیاز و راز، غبار غفلت را از دلهای آلودهشان بزدایند.
قربانی یک روز پس از نهم ذیحجه «روز عرفه» انجام می شود. یعنی به نوعی عرفه پیش نیاز و مقدمه عید قربان است. مسلمانان پس از به جا آوردن آداب، رسوم و مناسک دینی به استغفار و دعا می پردازند تا با دامنی پاک و عاری از گناه به قربانگاه بروند و حج خود را تکمیل کنند.
در میان همه تعابیر، مناجات امام چهارم زین العابدین(ع) در روز عید قربان بسیار شنیدنی است: «من امروز با دست تهی به درگاهت آمدهام، و مرا به طاعت و عبادتم تکیهای نیست. نه طاعتی فرستادهام که مقبول باشد و نه جز شفاعت محمد و آل او شفاعت کسی پشت گرمی من است.
پدرم حسین(ع)، ذبح عظیم مسلخ نینوا شد تا قربان بماند، غدیر بماند، مبعث بماند و ندای توحیدی ابراهیم خلیل در گوش جهان گُم نشود.
خدایا! شگفت زده نمی‌شویم اگر پیش از میهمانان عَرفاتیَت، به زائران سیدالشّهدا نظری بیفکنی که او، سرّ بقای مِنی و عرفات است».
در فرهنگ شیعی از امام حسین (ع) به عنوان ذبیح الله یاد می شود و راز ماندگاری کربلا در طول تاریخ همین جنبه الهی بودن آن است.
در پایان اعمال مهم مسلمانان عرفه و عید قربان را گرامی می داریم و با غدیر و کربلا همنوا می شویم.
