تیرنگ نیوز- مجید ساجدی فر: به نظر می رسند عموم ایرانیان با دعوای مازندرانی آشنا باشند. بسیاری تصاویر و کلیپ های آن را در فضای مجازی دیده اند و بسیاری هم که به این استان سفر کرده اند از نزدیک شاهد آن بوده اند.
دعوای مازندرانی نوعی نزاع است که دو طرف در نگاه و برخورد نخست، ابتدا به بهانه های مختلف و غالبا واهی باهم درگیر می شوند و کتک کاری می کنند اما در نهایت با هم خیلی صمیمی می شوند و جانشان برای هم در می رود، البته اگر یکی از طرفین یا هر دو طرف از آن درگیری، جان سالم به در ببرند!
یک نگاه، يک اتفاق ساده، یک حرف تند، یک برخورد ناخواسته حرکتی و… ممکن است موجب بحث و دست به يقه شدن و کتک کاری و احیانا بیرون آمدن چاقو، قمه، تیر، داس، شمشیر، تفنگ و پایانی غیرقابل پیش بینی را منجر شود.
البته مقوله نزاع در مازندران ابعاد گسترده ای دارد و هر شهرستان و هر منطقه ای دارای سبک و شیوه ای متفاوت است. مثلا دعوای ساروی ها، نوری ها، بابلی ها، آملی ها، نکایی ها، بهشهری ها و… از نظر حجم، چگالی، محتوا، ابزار و پایان بندی، تفاوت های بسیاری دارند که پرداختن به جزئیات آن در این مقال نمی گنجد و کار کارشناسی طولانی مدت و مداوم را می طلبد.
همچنین دعوای مناطق هر شهرستان نیز با هم متفاوت است. به عنوان مثال تفاوت دعوای راهبندی با دعوای سورکی معادل تفاوت قانون دوم نیوتن با قانون نسبیت انیشتین در علم فیزیک است و کسانی که با سازوکارها و فرمول هایشان آشنایی ندارند قادر به فهم آن نیستند! یعنی در این حد. اما علیرغم همه تفاوت ها، همه ی آن ها در یک نقطه مشترک اند: اول دعوا بعد گفت وگو و صلح!
یعنی ابتدا با موضع بالا و حق به جانب از خجالت هم در می آیند بعد که کار به دادگاه و جریمه و زندان رسید، متمدنانه می نشینند و ساعت ها با هم گفت و گو می کنند و چنان با هم صمیمی می شوند و رفت و آمد شدید خانوادگی برقرار می کنند که گویی دو روح اند در یک بدن.
به نظر می رسد همچون تیم ملی اختلاس ایران، بخش بزرگی از تیم ملی دعوای ایران را مازندرانی ها به ویژه ساروی ها تشکیل دهند.
البته این فقط مختص مازندرانی ها نیست و در همه جای ایران رگه های آن دیده می شود. حتی در سیاست مان. حرف اول را آخر می زنیم، کار آخر را اول می کنیم!
خوشبختانه و با تلاش شبانه روزی مسئولان محترم، در 9 ماه نخست امسال، نزاع در مازندران 4 درصد کاهش داشت! گفتنی است از اول امسال تا پایان آذرماه ۱۷ هزار و ۲۷۳ معاینه به دلیل نزاع، در مراکز پزشکی قانونی استان انجام شده و این یعنی در مقایسه با مدت مشابه پارسال ۴ درصد میزان بزن بزن ها به سمت نزن نزن ها رفته است و این جای بسی خوشحالی دارد.
این ها را عباسی مدیرکل پزشکی قانونی مازندران می گوید و ادامه می دهد: از این تعداد ۱۱ هزار و ۲۲۳ نفر آقا و بقیه خانم بودند، ضمن اینکه بیشترین نزاع به ترتیب مربوط به شهرستان‌های ساری و میاندرود با ۳ هزار و ۷۶۹، بابل ۲ هزار و ۴۲ و آمل یک هزار و ۶۷۴ نفر و کمترین موارد نزاع هم در شهرستان عباس آباد با ۲۵۵ نفر ثبت شده است.
وی افزود: بر اساس آمار ارجاعی از مراکز مازندران، تیر با ۲ هزار و ۳۹۲، شهریور ۲ هزار و ۳۷۷، مرداد ۲ هزار و ۲۲۵ به ترتیب بیشترین و فروردین با هزار و ۱۵۱ کمترین مورد نزاع را به خود اختصاص داده اند.
مدیرکل پزشکی قانونی مازندران، بیشترین دلیل مراجعه افراد به مراکز پزشکی قانونی را نزاع و درگیری عنوان کرد و گفت: بخش قابل توجهی از افراد به دلیل نزاع و درگیری توسط مراجع قضایی و انتظامی به مراکز پزشکی قانونی ارجاع داده شده که بر اساس نوع و میزان آسیب دیدگی و با توجه به قانون مجازات اسلامی، برای آنها گواهی صادر می‌شود.
پرواضح است بیش از 17هزار ارجاع به پزشکی قانونی در استان تقریبا کوچکی مثل مازندران، واقعا آمار بالايی است و نشان می دهد میزان خشونت در این استان به ویژه در شهرهای بزرگ آن بالاست.
متخصصان جامعه شناس و روانشناس درباره علت اين پديده فراگير که چرا با کوچکترين برخوردی در مازندران کار به نزاع و دعوا می کشد، دلایل مختلف اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی را ذکر کرده اند اما دعواشناسان و درگیری پژوهان، مهم ترین علت آن را وجود رگ چهارمی در مازندرانی ها (علاوه بر مویرگ، سیاهرگ و سرخرگ) می دانند که در فرهنگ عامه مازنی به آن «گجِ رگ» می گویند.
رگی که اثبات آن از جنبه علمی هنوز رسمی نشده اما رگ شناسان متعددی به وجود آن اعتراف کرده اند. این رگ آستانه تحمل افراد را به شدت کاهش می دهد و موجب سندروم بیقرار در دست، پا و دهان افراد می شود…
در پایان این مطلب طنزآلود، امیدواریم این روند کاهشی هرچند با درصدهای اندک تداوم داشته باشد و روزی برسد به جای مشاهده از خاطرات دعوای مازنی بگوییم.
