روز شوق
روز شوق
به معنی باز شدن و شکافته شدن است؛ منظورم کلمه فَطر است، آن را فَطر گویند برای اینکه روزه دار دهانش را با خوردنی ها و آشامیدنی ها باز می کند، اما آیا فقط همین است؟!

بنده یک ماه در باشکوه ترین مهمانی شرکت کرد و از بهترین نعمت ها بهره مند شد؛ نعمت باز بودن درهای رحمت و مهربانی و نعمت بسته بودن عذاب الهی. در این ماه به طور ویژه ای بسته های شگفتانه ی خداوند برای استفاده ی عموم آماده است و به طور خاصی از بنده ها خواسته شده لب به دروغ و غیبت و حتی سخن لغو و بیهوده باز نکند، از آنها خواسته شده مهربان تر از همیشه باشند، از آنها خواسته شده عبد تر از همیشه باشند. خداوند همیشه برای شنیدن نجواهای بندگانش حی و حاضر است اما در این ماه به طور مخصوصی مشتاق است برای اینکه مهربانی کند، برای اینکه پاداش دهد، حتی به خوابیدن مومنان، برای اینکه خطاها را نبیند.
امام علی علیه السلام می فرمایند: «عید فطر عیدی کسی است که خداوند روزه او را پذیرفته و عبادتش را قبول کرده است». بعد از یک همچین ماه با برکتی عید می شود؛ برای اینکه تولد دوباره خود را و همچنین آغاز سال جدید خود را از شب های قدر جشن بگیریم و شاد باشیم.
بله مومنان در عید فطر مثل موجودی هستند که پوست انداخته و نو شده، لباس تازه به تن کرده، هم جسمش هم روحش، نو شده، وسیع شده، مهربان شده و چه زیباست که در این جشن و مهمانی فقرا را فراموش نمی‌کند و برای خوشحالی آنها هم قدمی بر می دارد.
امام رضا علیه السلام می فرمایند :« روز فطر از آن جهت عید قرار داده شده است که مسلمانان اجتماعی داشته باشند که در آن روز گردهم آیند و برای خدا بیرون آیند و او را بر نعمت هایی که به آنان داده شده است بستایند و روز عید روز تجمع، روز خوردن، روز زکات، روز شوق و روز نیایش است و برای آن که اولین روز از سال است که خوردن و آشامیدن در آن حلال است (چرا که ماه رمضان، اولین ماه سال نزد اهل حق، شیعیان اثناعشری است) پس خداوند دوست داشت که در چنین روزی همایشی داشته باشند تا خدا را حمد و ستایش کنند و در این روز تکبیر در نماز از آن روی بیش از روزهای دیگر قرار داده شده که تکبیر، بزرگداشت خداوند و ستایش و ثنای او بر نعمت هدایت است».
آنگونه که خداوند فرموده است: تا خداوند را بر اینکه هدایت تان کرد بزرگ دارید و باشد که شکرگزار باشید.
از خداوند بخاطر نعمت عمر و فرصت پاک شدن بی نهایت سپاسگزاریم.
معصومه معافی، دانش آموخته مدرسه علمیه حضرت نرجس ساری