تیرنگ:
در حاشیه یکی از سواحل مازندران، جایی که موج‌های خزر آرام به ساحل می‌کوبند و صدای همهمه‌ی مسافران با بوی ذرت و چای زغالی در هم می‌آمیزد، گفت‌وگویی کوتاه با یکی از گردشگران که از تهران به این منطقه آمده بود، داشتیم. صباغی معتقد است که مازندران با این حجم از ظرفیت طبیعی و گردشگری، بیش از هر زمان دیگری به ساماندهی دقیق و اصولی سواحل خود نیاز دارد.
این گردشگر که پیش‌تر هم سفرهای متعددی به شهرهای ساحلی داشته، می‌گوید: «نکته‌ای که آدم را متعجب می‌کند این است که چرا در این استان با این همه پتانسیل طبیعی، همچنان بخش زیادی از سواحل به‌حال خود رها مانده‌اند. سواحل شمال ایران می‌تواند به یکی از بهترین مقاصد گردشگری منطقه تبدیل شود، اگر زیرساخت‌ها و قوانین درست و مشخصی برای آن تعریف شود.»
به گفته او، نبود مسیرهای دسترسی مناسب، آلودگی محیطی، تخریب پوشش گیاهی و فقدان امکانات ساده‌ای مثل دوش، سرویس بهداشتی یا حتی سطل زباله کافی باعث شده که چهره‌ی این سواحل، به‌خصوص در فصل شلوغ سفر، بیشتر از آن‌که زیبا باشد، بی‌نظم و پراکنده به‌نظر برسد.
او با اشاره به تجربه کشورهای دیگر می‌گوید: «در بیشتر کشورهای دنیا، حفظ و ساماندهی سواحل یک قانون مشخص و جدی دارد. هر کسی نمی‌تواند بخش‌هایی از ساحل را تصرف کند یا برای عبور مردم مانع بتراشد.»
این گردشگر باور دارد ساماندهی سواحل فقط به نفع گردشگران نیست، بلکه مردم بومی، اقتصاد منطقه و حتی محیط‌زیست از آن بهره خواهند برد. دریا و ساحل بخشی از هویت مازندران است و اگر این هویت خدشه‌دار شود، هم زیبایی طبیعی از بین می‌رود و هم فرصت‌های شغلی و اقتصادی.
صباغی در پایان تأکید کرد که ساماندهی سواحل باید با احترام به طبیعت، با مشارکت مردم و بخش خصوصی و البته نظارت جدی دولت پیش برود. «اگر این اتفاق بیفتد، مازندران می‌تواند به‌راستی نگین گردشگری شمال ایران باشد.»
