تنها، بی سرپناه و بیکار! / ضرورت توجه مدیریت شهری ساری به کارگران
تنها، بی سرپناه و بیکار! / ضرورت توجه مدیریت شهری ساری به کارگران
نکته تاسف برانگیز ماجرا اینجاست که تعامل میان سازمان های زبریط با انجمن های صنفی در تمامی شهرهای استان مازندران بسیار خوب است اما متاسفانه این نگاه در ساری که مرکز و پیشانی استان است به چشم نمی خورد و حداقل در این مورد خاص، هیچ کدام به داد کارگران نمی‌رسند!

تیرنگ نیوز – سرویس اقتصاد: وضعیت بد اقتصادی کشور، تورم بالای ۵۰ درصد، گرانی های پی در پی، کمبود برخی اقلام اساسی، رکود بازار کار و مسائلی از این دست در ماه ها و سال های اخیر به خوبی گویای روزگار ناخوش اقشار ضعیف جامعه به ویژه کارگران است.

بی تردید، نخستین معضل کارگران، نبود درآمد پایدار و بیکاری های مستمر است چرا که با رکود اقتصادی کشور، میزان ساخت و سازها کاهش یافته و عموماً کارگران ماه های متمادی بیکار هستند.

معضل دوم کارگران، مساله بیمه و سهمیه بندی آن است. اما همین هم بر اساس آیین نامه و به شکل درست و صحیح اجرا نمی‌شود و متاسفانه نظارت دقیقی روی آن صورت نمی گیرد.

ساماندهی و ایجاد سرپناه برای کارگران یکی از مسائل مهم مرکز مازندران است. بارها شنیده ایم که ساری به عنوان مرکز استان با توجه به گستردگی تعداد و تکثر کارگران و همچنین مرکز استان بودن، مستعد ایجاد دو تا سه جایگاه برای استقرار کارگران است.

پروژه ای که به نسبت دیگر طرح ها و پروژه های شهرداری چندان هزینه بردار نیست اما این مهم، پس از گذشت نزدیک به یک دهه هنوز محقق نشده و متاسفانه همچنان شاهد نگاه های تحقیر آمیز به کارگران شریف در سطح شهر هستیم.

نکته تاسف برانگیز ماجرا اینجاست که تعامل میان سازمان های زبریط با انجمن های صنفی در تمامی شهرهای استان مازندران بسیار خوب است اما متاسفانه این نگاه در ساری که مرکز و پیشانی استان است به چشم نمی خورد و حداقل در این مورد خاص، هیچ کدام به داد کارگران نمی‌رسند!

حداقل هشت سالی می شود که وعده ایجاد سرپناه و مکان استقرار کارگران توسط مدیریت شهری ساری داده می شود اما در عمل اتفاق خاصی نمی افتد و هر سال به سالی دیگر موکول می شود!

موضوعی که گفته می شود به دلایلی چون «حفظ شان و منزلت کارگران، در امان بودن از گرما و سرما، جلوگیری از بروز مشکلاتی احتمالی برای عابران و کارگران، ارائه امکاناتی چون سرویس بهداشتی و …» در اولویت است.

هر چند با فعال شدن انجمن‌های صنفی، به مشکلات این قشر بیشتر پرداخته شد، اما نه تنها در استان‌ مازندران بلکه در کل کشور نتوانستیم حق و حقوق کارگر را آن‌چنان که شایسته است ادا کنیم. اگر در ایجاد اشتغال مناسب و مداوم و ساماندهی آنها با مشکلات ریشه‌ای مواجه بودیم حداقل در ایجاد سرپناه و مکانی برای استقرار کارگران، برای حفظ جایگاه و شان آن‌ها می توانستیم بهتر و حرفه‌ای‌تر عمل کنیم.

در همین راستا، این طرح در 8 سال پیش کلید خورد. چندی بعد بابایی کارنامی مدیرکل وقت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مازندران در گفتگویی از جدی بودن این طرح گفت و از راه‌اندازی این مکان در صورت همکاری شهرداری ساری در 7 ماه بعد خبر داد.

در ادامه محمد دامادی عضو وقت فراکسیون کارگری مجلس نیز از این طرح حمایت کرد و اعلام کرد: «پیشنهاد ما در صورت توافق شهرداری ساری، این است که مکان مورد نظر حصار گردد و زمین ورزشی و امکانات دیگر در اختیار کارگران قرار گیرد تا علاوه بر بهره ‌مندی از امکانات، از گرما و سرما در امان باشند».

عصری که دامادی به اتفاق هیات مدیره انجمن صنفی از مکان پیشنهادی، بازدید کرد به عنوان تنها خبرنگار حضور داشتم. وی بلافاصله پس از بازدید، تماس‌هایی تلفنی با شهردار وقت ساری، فرماندهی نیروی انتظامی استان، برای پیگیری جدی‌تر و اجرای این طرح، انجام داد و آنها نیز برای همکاری و همراهی اعلام آمادگی کردند.

در ادامه به دلیل موانع قانونی و… شهرداری ساری نظر به انتخاب مکانی بهتر و مناسبتر از مکان پیشنهادی داشت تا شان کارگران نیز حفظ شود. بنابراین مقرر شد خود شهرداری با بررسی‌های لازم، مکان مورد نظر را انتخاب کند تا این طرح رسما شروع بکار کند. پس از آن شهرداری مرکز استان به  تنظیم و ارائه «شیوه‌ نامه اجرایی طرح ساماندهی کارگران فصلی و ساختمانی» در 40 صفحه پرداخت و پس از مدتی از انتخاب مکان موردنظر خبر داد.

صمد ربانی رئیس انجمن صنفی استادکاران و کارگران ساختمانی مرکز استان نیز سال گذشته در این باره به خبرنگار تیرنگ گفت: «در سال های گذشته، دو مکان در شمال و جنوب ساری از سوی شهرداری انتخاب شد و انتظار داریم اقدامات آن هم در دوره جدید به زودی آغاز شود و ما همچنان پیگیر جدی موضوع از طریق شورا و شهرداری هستیم».

هرچه که بود این طرح نیز مثل بسیاری از طرح های دیگر مرکز استان، نیمه کاره به حال خود رها شد و امروز اما دیگر از آن مدیران و مسئولان خبری نیست و مدیرکل تعاون استان، شهردار ساری و نمایندگان مرکز استان، جای خود را به دیگران داده اند.

ربانی امروز در گفتگو با تیرنگ درباره آخرین وضعیت ایجاد سرپناه کارگران گفت: «بر اساس آخرین پیگیری های ما در یکی دوماه اخیر، علیرغم دریافت قول های مساعد جهت احداث آن در عمل اتفاقی نیفتاد و حواشی سال گذشته مدیریت شهری ساری و تغییرات پی در پی شهرداران موجب شد، عملا انجام این طرح همچنان در هاله ای از ابهام قرار گیرد».

وی با اشاره به اجرای این طرح در چند شهر بزرگ کشور، افزود: «قرار بود کارگروهی از شهرداری ساری جهت مطالعه طرح اجرایی یکی از شهرهای بزرگ کشور به آن شهر سفر کنند و پس از جمع بندی های مطالعاتی، نتیجه را به ما نیز اعلام کنند که تاکنون خبری نشد».

جواد طالبی شهردار ماه های اخیر ساری هنوز در این باره اظهارنظر رسمی نداشته و بر ما مشخص نیست اجرای این طرح ماندگار، برای وی به عنوان سکاندار مدیریت شهری مرکز مازندران چقدر اهمیت دارد.

انتظار می‌ رود مدیریت شهری ساری، جهت حفظ شان و منزلت کارگران که سرمایه های اصلی اقتصاد کشور هستند با دقت و جدیت ییشتری این طرح را دنبال و پیگیری و به احترام قشر زحمتکش جامعه، نشست یا نشست‌هایی عاجل در جهت تسریع موانع این‌ طرح، برگزار کنند و با اتحاد و همدلی به اجرایی کردن این طرح ماندگار سرعت بخشند.

گروه رسانه ای تیرنگ، آمادگی دارد نظرات و اقدامات مربوطه مدیریت شهری ساری را جهت تنویر افکار عمومی منتشر کند.