تیرنگ، رقیه سعیدی نژاد:
معادل فارسی:خوشهٔ برنج که سرش بیاد پایین پشت کشاورز صاف می‌شود
کشاورزی یکی از امورات رایج و پرمخاطب در شمال کشور بویژه مازندران است مازندرانی ها از طریق کشاورزی و کاشت برنج ارتزاق می کنند و از برنج به عنوان برکت یاد می کنند آنها در پخت و خوردن برنج و نان بسیار محتاطانه برخورد می کنند و اگر دانه برنج بر روی زمین افتاده باشد آن را از زیر پا برمی دارند البته با نان و آرد هم اینگونه محتاط هستند این مردمان این اقلام را جزو نعمات بیکران الهی می دانند و ارزش زیادی در زندگی آنها دارد مردمان مازندران در اغلب موارد نان و برنج اضافه را برای پرندگان می ریزند تا به قول خودشان حرام نشود که برکت از زندگی شان برود بنابراین اغلب برای مسائل مهم از بینج که همان خوشه برنج است در ضرب المثل هایشان بکار می برند این ضرب المثل هم در مواردی که بخواهند اتمام کار را به خوشی یاد کنند مطرح می شود که کنایه از انتظار برای سرانجام خوش دارد چرا که به نشانه این است کاری را سروقت به نتیجه رسانده اند و دیگر نگرانی ندارند .
گل برار و ممد جان دتا باجا بینه که هرکمین ۴ تا وچه داشتنه گل برار ۳ تا ریکا و اتا کیجا داشته ممدجان ۳تا ریکا اتا کیجا داشته گل ممد شه وچون درس رو حساس بیه گل برار دل خواسه ونه وچون حرفه یاد بهیرن بتونن شه سروسامون ره پیدا هاکنن زری خانم گل برار زنا و ناهیدخانم ممدجان زنا بیه وشون دتا خواخر همدیگر جا تسبی داشتنه شه وچون اتاجور تحریک کردنه که شه خال وجون جا جلو دکفن وشون دتا خاخر خله همدیگر حا خار نهینه اما دتا باجا همدیگرجا خله ساتنه هرکمین سر شه زندگی دله دهیه اما دتا خاخر خله همدیگر زندگی دله دخالت کردنه اتا دفه گل برار خواسه بوره امام رضا ع زیارت بمو شه باجا ره بته خوامبی بوریم مشهد زیارت اگه ته دل حرکت هاکرده برو باهم بوریم ممدجان شه زنا خوه بته برو ته خاخر و ته دامات همکت بوریم مشهد زیارت ناهیدخانم بته نا مردی اسا که وشون درنه شونه مشهد اما بوریم کربلا ممدجان بته چه اسا ناهیدخانم بته اما وشون جا داراتر هسمی چه نشوئیم ممدجان وره چپ چپ هارشیه بته دیگه اوره پشت هاکرد بخردی این چه حرفیه زیارت هم تسبی دارنه فردا بورده شه باجا ره بته نا برار شما بورین زیارت خدا شمه همراه امه بینج او دره هروقت امه بینج تاج دلا بهیه اما شومبی زیارت . گل برار بته چه بینجی مگه شما کار نصفه کاره دارنی که ونه سرانجام برسندین . ممدجان بته اره برار مه کیجاس خواسگار در انه اما ونه اینجه دویم. گل برار انده شه باجای خاطر ره خواسه بته نا پس اما نشومبی تا شمه بینج تاج سر دکفه . ممدجان بمو شه زنا ره بهوته. زنا یک داد و هزار ناله که چه راست نهوتی ونه زنا ره تش گیته. ممدجان بته:من ندومبه ته چه شه خاخرجا دشمنی دارنی ولی اینتی زیارت بوردن غلطه محضه من هرگز اینتی زیارت نشومبه. خلاصه یک ماه بوگذشته هیچ اتفاقی نکته هیچ خاسگاری نیمو. ای گل برار بمو شه باجار بته اگه شه بیج ره بتاشینی بوریم زیارت. ممدجان سر ره دمبدا بنه بته ای برار این دتا خاهر تسبی خله زیاد بهیه راستش بخوای من ته خوه دراغ بتمه من لایق ته رفاقت نیمه ته و ته وچون شه بورین به سلامتی دگردین اما لایق این سفر نیمی. گل برار بته اره اتفاقا من از حرص شه زنا شماره بتمه بهین اگه اینتی ادامه پیدا هاکنه وچون همدیگه جا دشمن وونه من و ته ونه دکفیم وسط اختلاف ره حل هاکنیم . بالاخره دتا باجا شه زنان وسط دکتنه بگومگو هاکردنه تا مشکل حل بهیه به خوبیزو خشی بوردنه مشهد و بعدبوردنه کربلا خله خوش بگذشته
