بامشی حِخ رِه ماسِ پِلا سَر گیرنِه
بامشی حِخ رِه ماسِ پِلا سَر گیرنِه
میرزعبدِلله سِراهی سَر اَتا گتِ شالیکوبی داشتِه کِه چندتا محلِه بینج رِه چَکو کِرده یَک ماه بَموندِس بیه بیج تاشی بورده چین. اَتا دستگاه جدید تِمام اتومات بیاردِه که این دیار دلِه پیدا نَهیه

 

تیرنگ، رقیه سعیدی نژاد

معادل فارسی: بامشی : گربه حخ: حنجره یا گلو ماس: ماست پلا: پلو یا چلو

مازندرانی ها با حیوانات بسیار مهربان و دلسوزانه برخورد می کنند گربه و سگ مانند سایر حیوانات اهلی برایشان مهم هستند و سهمی از غذا در خانواده برای آنها در نظر گرفته می شود. ولی نسبت به گربه ها کمی بی مهاباتر سخن می گویند در بی حیایی و نمک نشناسی گربه را مثال می زنند در این مثال منظور گرفتن مچ مجرم درهنگام ارتکاب جرم و سر وقت است

میرزعبدِلله سِراهی سَر اَتا گتِ شالیکوبی داشتِه کِه چندتا محلِه بینج رِه چَکو کِرده یَک ماه بَموندِس بیه بیج تاشی بورده چین. اَتا دستگاه جدید تِمام اتومات بیاردِه که این دیار دلِه پیدا نَهیه این دستگاه، بینج رِه بدون اینکه رِز هاکِنه عینَهو دِ بیجار چَکو کِرده همین تا وِسه وِنه آوازه دَپیته چن پارچه آبادی شِه بینج رِه بیاردِنه هادانه ورِه اَمسال دونه هاکِنه. حاجی مجبور بهیه چندتا کارگِر بیاره که وِنه سر شلوغی کمِک هاکِنن. شب و روز سه شیفت کارگِرا عوِض بینه. میرزعبدِللهِ داماد و ونِه گتِ ریکا شب و روز دستگاه بالاسر دهینه تا کار دِرست پیش بوره. دستگاه اَتا خارِ مَزیِت داشته این بیِه که تِمام اتومات بییه ولی اتا کار ونه این بیه که وسِّه کیسه بینجِ سَر رِه چِنگِر هادِن تا بوره کانالِ دِله خالی بَوِّه. شاپور 4 سال بیه اینجه حاجی پیش کارکِرده حاجی شِه چِش قایدِه وِنِه جا ایمان داشته. هرماقع خواستنه پول جابجا هاکِنِن یا گت امانِتی داشتنه شاپور وِشون امین بیه. اتا شو حاجی قلب هِرِسا، شاپور و وِنِه داماد وِرِه بَرِسِندینه بیمارستان خاسِنه اون اَتَندِه راه رِه بیِّن تا بَرِسِن حاجی شِه بورده کما دِلِه، تا صُوب وِشون هِرِسّانِه. حاجی هوش بیّه که ونِه زَن و وچِه رِه خَوِر هاکِنن این اتفاق نَکِتِه ، تا اینکه حاجی وَچون بِمونه شاپور با مَمِد بوردِنه شالیکوبی بَدینِه دستگاه دَخِتِه و کارِگِرا شِسّه دَرِنه چاشت خِرِنه و خوندِنه. شاپور با عصبانیِّت بَته: چِچیه اینجِه چه خوِره اِما اَشون تاسا درگیر حاجی بیمی شِما اینجه ره چه ایتی هاکِردنی کار چِه دَخِته. تقی سر ره دِمبِدا بِنِه خِر خِر گلی بِن جا بته: اَما گِمون هاکِردمی حاجی خدانکردی بَمِرده، بَتِمی دیگه اینجه چند روز خِسِنه.

شاپور با تی پا بزو ونه کمِر پِشت بته: بِلا شِماره نَندِه کِه نِفَهمِنی حاجی اَتا چی بَوه شمِه زن و وچه نون، سنگِ تی وُونه نِمک نِشناس هسنی، خدا حاجی عمر ره 120 بهار هاکنه وه اگه بمیره شما به فنا شونی اسا دو بیرین بورین شه کارسر

حاجی داماد بیَمو شاپور رِه صِدا بزو بته: بِرو انباری تِرِه کار دارِمبه . شاپور دستگاه سر دهیه دو بَهیت بوردِه اِنبار بدیه دِتا کیسه دونه میزپه مجید و رضا کت دله دَپیته جا بزوئه. حدس بزو وِشون از این فرصت استفاده هاکِردنه دونه رِه بَهیتِنه بورِن بازار بروشِن. شاپور وشون ره صدا بزوئه: وشون تا شاپور صداره از انبار بشدوسنه دوبهیت در بوردنه.

شاپور تقی ره صدا بزو بته ایهان چچینه : تقی بته مِن خَوِر نِدارِمبه فقط بَدیمه وِشون بمونِه اِنبار گِتنه تا شاپور نِمو بوریم دیگه اِماره پیدا نکنه. شاپور بته: شانس بیاردِنه بار ره نوردِنه مِن همیشه وِشون جا شَک داشتِمه حاجی خَوِه بَتِمه حاجی گته اگه راس گِنی بامشی حِخ ره ماس پلا سر بهیر تا نتونه حاشا هاکنه. اسا دیگه اینجه وشون جا نیه.