انباشت زباله؛ زخمی کهنه بر پیکره طبیعت مازندران است
انباشت زباله؛ زخمی کهنه بر پیکره طبیعت مازندران است
معضل زباله سال‌هاست به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های زیست‌محیطی مازندران تبدیل شده است؛ استانی که به‌دلیل طبیعت زیبا و چشم‌اندازهای سرسبز، همواره مقصد مسافران و گردشگران بسیاری بوده اما امروز به واسطه انباشت زباله در جنگل‌ها، حاشیه رودخانه‌ها، جاده‌ها و حتی مناطق شهری، چهره‌ای نگران‌کننده به خود گرفته است.

 

 

تیرنگ:

معضل زباله سال‌هاست به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های زیست‌محیطی مازندران تبدیل شده است؛ استانی که به‌دلیل طبیعت زیبا و چشم‌اندازهای سرسبز، همواره مقصد مسافران و گردشگران بسیاری بوده اما امروز به واسطه انباشت زباله در جنگل‌ها، حاشیه رودخانه‌ها، جاده‌ها و حتی مناطق شهری، چهره‌ای نگران‌کننده به خود گرفته است.

در گفت‌وگو با رسولی یکی از فعالان محیط زیست این استان، او با ابراز تأسف از وضعیت موجود می‌گوید: «بارها و بارها درباره بحران زباله هشدار داده‌ایم اما به نظر می‌رسد این موضوع برای برخی مسئولان به یک عادت تبدیل شده و دیگر حساسیتی به آن نشان نمی‌دهند. در حالی که محیط‌زیست امروز مازندران به شدت آسیب‌پذیر شده و نیاز به اقدام فوری دارد.»

وی تاکید می‌کند که حجم زباله تولیدی در مازندران به‌خصوص در فصل تابستان و ایام سفر، چند برابر می‌شود و این در حالی است که امکانات و زیرساخت‌های مدیریت پسماند در بسیاری از شهرها و روستاهای استان پاسخگوی این حجم از زباله نیست. به گفته او، سال‌هاست وعده احداث کارخانه‌های بازیافت، سایت‌های تفکیک و یا حتی دفن اصولی زباله‌ها داده می‌شود اما خروجی آن در عمل بسیار اندک و در برخی مناطق تقریباً صفر بوده است.

این فعال محیط‌زیست با اشاره به تأثیر مستقیم این بحران بر منابع آبی، خاک و سلامت مردم می‌افزاید: «انباشت زباله در حاشیه رودخانه‌ها موجب ورود شیرابه‌های سمی به آب‌های زیرزمینی می‌شود و این موضوع مستقیماً سلامت انسان و سایر موجودات را تهدید می‌کند. از طرفی، پخش شدن زباله در طبیعت باعث آسیب به حیات‌وحش و آلودگی شدید خاک می‌شود که جبران این خسارت‌ها بسیار زمان‌بر خواهد بود.»

او معتقد است که ریشه این بحران، تنها در کم‌کاری مسئولان نیست بلکه فرهنگ عمومی جامعه هم در این میان نقشی جدی دارد. به گفته او، هنوز بسیاری از مردم اهمیت تفکیک زباله از مبدا یا کاهش تولید پسماند را درک نکرده‌اند و متاسفانه ریختن زباله در طبیعت برای برخی به یک رفتار عادی بدل شده است. این در حالی است که کشورهای توسعه‌یافته سال‌هاست با آموزش مستمر و اجرای قوانین سختگیرانه، موفق به کاهش چشمگیر تولید زباله و بهبود مدیریت آن شده‌اند.

این کنشگر محیط زیست تأکید می‌کند که چاره کار تنها در ساخت کارخانه و جمع‌آوری مکانیکی زباله نیست، بلکه باید همزمان فرهنگ‌سازی جدی برای مردم صورت گیرد و آموزش‌های لازم از سنین کودکی آغاز شود. او می‌گوید: «تا زمانی که مردم ندانند زباله امروز، بلای جان فرزندان فرداست، این چرخه ادامه پیدا می‌کند.»

رسولی در پایان خاطرنشان می‌کند که حل بحران زباله در مازندران نیازمند عزم همگانی، از مردم تا مدیران، و نگاه بلندمدت و کارشناسی است. او امیدوار است این بحران کهنه، پیش از آنکه به فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر بدل شود، جدی گرفته شود و اقدامات عملی در این زمینه سرعت بیشتری بگیرد.