امیدی که ناامید شد
امیدی که ناامید شد
زمستان به نیمه رسید اما امید به مازندران نیامد و همین مسئله دوستداران محیط زیست را نگران کرده است. البته این اولین سالی نیست که درنای امید به مازندران سفر نمی‌کند و در گذشته نیز این اتفاق افتاده است. اما با سرنوشتی که در گذشته آرزو با آن روبرو شد اضطراب دوستداران محیط زیست را به همراه داشت.

تیرنگ: مهدی جویباری
زمستان به نیمه رسید اما امید به مازندران نیامد و همین مسئله دوستداران محیط زیست را نگران کرده است. البته این اولین سالی نیست که درنای امید به مازندران سفر نمی‌کند و در گذشته نیز این اتفاق افتاده است. اما با سرنوشتی که در گذشته آرزو با آن روبرو شد اضطراب دوستداران محیط زیست را به همراه داشت.
امید یکی از پرندگانی است که مهاجرت منظم دارد و حرکت خود را از سیبری آغاز می‌کند و پس از اقامتی کوتاه در ولگا روسیه و قزاقزستان وارد تالاب فریدونکنار می‌شود و تا اسفند ماه مهمان ایران است.

امید که یک درنای سیبری نر است، آخرین بازمانده از جمعیت غربی درنای سیبری است. این پرنده وفادار به اقلیم مازندران از 14 سال پیش با وجود از دست دادن جفتش “آرزو” همچنان برای زمستان‌گذرانی به مازندران می‌آمد.
درنا‌های سیبری نخستین بار در سال 1353 در ایران رویت شدند. جمعیت این دسته از درنا‌ها از بیش از 200 قطعه در سال 1930 به دو قطعه در سالیان اخیر و با مرگ «آرزو» به یک قطعه رسیده‌است. درنای سیبری دو بار هم سال‌های ۱۳۸۸ و ۱۳۹۴ برای زمستان‌گذرانی به مازندران نیامد و علاقمندانش را چشم به راه گذاشت.
امید هر سال از زیستگاه خود در سیبری از مسیر روسیه، قزاقستان، آذربایجان به تالاب‌های بین‌المللی فریدونکنار در مازندران مهاجرت می‌کند و چند ماهی از سال را در تالاب‌های استان می‌گذراند.
این درنا ۱۵ سال است که تنها و انفرادی مهاجرت می‌کند و سال گذشته برای آنکه این درنا از تنهایی درآید یک گونه درنای بلژیکی نیز به مازندران آورده شد تا با همدیگر زیست و زادآوری کنند.
همه چیز خوب پیش می‌رفت و درنای فرنگی با همدیگر دوست شده بودند اما هنگام برگشت درنای بلژیکی در میانه راه از ادامه سفر بازماند و امید به تنهایی به مقصد ادامه داد.
دُرنای سیبری که امید از گونه آنهاست و با نام علمی «گروس لئوکوجرانوس Grus leucogeranus» شناخته می‌شود؛ پرنده‌ای در معرض خطر انقراض از خانواده درناهاست که قدی نزدیک به یک و نیم متر دارد و فاصله دو بال آن بیش از ۲ متر است. این درنا بدنی یکدست سفید با پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشسته است.
رئیس اداره حیات وحش اداره کل محیط زیست مازندران گفت: با پایان یافتن چله زمستان دیگر زمانی برای مهاجر امید به مازندران باقی نماند و تک درنای سیبری در سال جاری دیگر به مازندران سفر نخواهد کرد.
کوروس ربیعی اظهار داشت: پرندگان مهاجری که برای زمستان گذرانی در مازندران حضور دارند کم کم برای رفتن آماده می‌شوند و زمان مهاجرت به مازندران برای سال جاری به پایان رسید.

وی با بیان این مطلب که اولین گروه پرندگان مهاجر اواسط شهریور ماه سال جاری در آبندانهای مازندران فرود آمدند، بیان داشت: اگر تک درنای سیبری قصد سفر به تالاب فریدونکنار را داشت تا الان خود را به جنوبی ترین اقامتگاه خود در مازندران می‌رساند.
ربیعی ادامه داد: شرایط آب و هوا و تغذیه ارتباط تنگاتنگی برای مهاجرت پرنده دارد و برای امید این شرایط در اقامتگاه‌های بین راهی مناسب بود.

رئیس اداره حیات وحش اداره کل محیط زیست مازندران گفت: پیش بینی‌ها نشان از آن دارد که تک درنای سیبری امید همانند سال ۱۳۸۷ در خط پروازی شمال تا جنوب خزر در میانه راه فرود آمده و در حال زمستان گذرانی است.

ربیعی با بیان این مطلب که دامنه مهاجرتی پرندگان زمستان گذاران از شمال دریای خزر به جنوب آن است، ادامه داد: مازندران آخرین اقامتگاه این پرندگان مهاجر است و درسال جاری سوز سرما در حدی نبود که امید و برخی دیگر از گونه‌های پرنده مهاجر خود را به مازندران برساند.