اصطلاحات و گویش مازندرانی داستانی 
اصطلاحات و گویش مازندرانی داستانی 
ممدعلی ِکش (kash : هم به پهلوی بدن معنی می دهد و هم به کنار و جنب مکان) ناسور بهیه خله برمه زاری کرده نناجان اون سامون ( samon : محدوده خانه یا مرز خانه یا زمین را گویند) سر دهیه ممدعلی ره بدیه ونگ هِدا عا جان در بوره ممدعلی جان ته دور بگردم چه بلا ته سر بیمو صادق اون هدار( hedar : عبور کردن) د هیه تن بیمو بته نن جان چی بهیه ؟ نن جان شه دس سر یزو بته ندومبه ممدعلی شه کش ره دارنه لنگش زنده انه .

 

تیرنگ، رقیه سعیدی‌نژاد

ممدعلی ِکش (kash : هم به پهلوی بدن معنی می دهد و هم به کنار و جنب مکان) ناسور بهیه خله برمه زاری کرده نناجان اون سامون ( samon : محدوده خانه یا مرز خانه یا زمین را گویند) سر دهیه ممدعلی ره بدیه ونگ هِدا عا جان در بوره ممدعلی جان ته دور بگردم چه بلا ته سر بیمو صادق اون هدار( hedar : عبور کردن) د هیه تن بیمو بته نن جان چی بهیه ؟ نن جان شه دس سر یزو بته ندومبه ممدعلی شه کش ره دارنه لنگش زنده انه . صادق بورده ونه دس ره بهیته بیمو بته ته کجه اینتی بهی ؟ ممدعلی بته من کلوم (kelom : طویله : محل نگهداری دام) دیمه گو مه کش ره لو بزو خله درد کنده . نن جان بته ته قرار بیه بوری ککلی ( kekeli : محل نگداری مرغ و اردک و غاز و …) دتا مرغنه بیاری چاشت بخری اونجه چه بوردی برو بوریم سره ته وسه کله (kaleh : جایی که بیرون از منزل غذا پخت می شده است) تش دکنه ته تن ره بشورم صواحی ونه بوری تیم جار (time jar : محلی برای پاشیدن دانه ها برای کشت) کمین تا گو تره لو بزو ؟ ممدعلی بته اون سیو گو ( siyoh goo : گاو سیاه ) من مگه چند دفه اسبه اسب( esbeh : اسب سفید) بوردمه صرا هچی نیمه اینتا گو خله چموشه. نن جان بته: ته گلی بن چه کهو ( kahoh : کدر یا رنگ تیره) هسه ؟ ته سرخ ( serkh : قرمز یا سرخ) دیم چه زرد و زار (zard o zar : رنگ زرد یا بیماری) هسه؟

ممدعلی بورده تن شورون تا شه بال (bal : دست) و لینگ( ling : پا) کله (kaleh : سر) بلفه( belfeh: ابرو) می ( mi : مو) چونه (choneh : چانه لوشه (losheh : لب) گلی ( gali : گلو) اشکم (eshkem : شکم) میون ذیل (mion zil : بین گردن و پشت) په کت( pekat : پشت سر) انگوس ( angos : انگشت) چش خنه ( chesh kheneh : گودی چشم) بشوسه بیمو برون نن جان شه سووال ره دکشیه بته دهی چچی شسی انده صول بکشیه اسا (esa : حالا ، اکنون) تا پینه ماز (pine maz : عصر) نهیه برو چاشت بخر.