تیرنگ نیوز- مهدی جویباری: با اینکه بیش از 30 سال از فعالیت آرامستان ساری به شیوه امروزی می گذرد هنوز نگاه جامعه به این محیط و کار در آن فضا، آنگونه که باید مثبت نیست و شاغلین در آرامستان از لحاظ پذیرش اجتماعی و تکریم عمومی همچنان در جایگاه واقعی خود نیستند.
هرچه که باشد فعالیت در این حوزه (حمل، تغسیل، تکفین و تدفین اموات) از جهت موقعیتی که دارد، اگرچه شغل مقدسی محسوب می شود اما کمتر کسی تمایل یا توفیق ورود به این کار را می یابد.
پرسنل خدومی که در طول این دهه ها به ویژه در یکسال اخیر و جولان ویروس کرونا با روزانه بین 8 تا 25 نفر فوتی در مجموع، دوشادوش کادر درمان در خط مقدم مبارزه قرار دارند اما معمولا نه جایی از آن ها یاد می شود نه مورد تقدیر قرار می گیرند و نه از امکانات و مزایای خاصی برخوردارند.
حال به این موارد عمومی، گذران زندگی با حقوق حداقلی، کم توجهی ها و بی مهری های گاه و بیگاه هم اضافه کنید…
دلیل پرداختن ما به این مورد در شرایط فعلی، انتشار اخبار و حواشی مربوط به تجمع و انتقاد شدید کارکنان آرامستان درست یک روز پس از سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی (پنج شنبه 23 بهمن) به خاطر مطالبات مالی است که واکنش مردم را هم در پی داشته و مشخص نیست اگر ورود نماینده ولی فقیه در استان، شخص استاندار و پادرمیانی رئیس شورای کارگری شهرداری ساری نبود سرانجام این ماجرا چه می شد!
پر واضح است اگر مدیریت آرامستان درک درستی از شرایط موجود و زحمات شبانه روزی پرسنل خود داشت و رفتاری مناسب و شایسته نسبت به خواسته های به حق آن ها از خود بروز می داد، کار به اینجا نمی رسید و شاهد چنین حاشیه هایی نبودیم.
حتی بازدید شهردار ساری و دیدن سختی شرایط و سختی کار پرسنل از نزدیک هم نتوانست گره کار این قشر خدوم را باز کند. دیداری که جز وعده های بی عمل و اجرا نشدنی حاصلی برای کارکنان آرامستان نداشت.
کارکنانی که همواره با همه کاستی ها و دشواری ها کنار آمدند اما سوء مدیریت های اخیر در این شرایط حساس کرونایی که حتی از پرداخت اضافه کار آن ها دریغ می شود، باعث شده به اصطلاح کارد به استخوان شان رسیده و به نوعی صدای اعتراض خود را به گوش مدیران شهرستانی و استانی برسانند.
به نظر می رسد مدیر فعلی آرامستان ساری هیچ اراده ای برای حمایت از پرسنل ندارد و بیشتر به جایگاه و میز و صندلی خود می اندیشد که اگر چنین نبود بر اساس شنیده های موثق، مدیر روابط عمومی سازمان را صرفا به خاطر طرح مسائل سازمان و دفاع از حقوق کارکنان عزل نمی کرد تا بقای خود را تضمین کند!
نکته جالب اینکه پس از شیوع ویروس کرونا، تسهیلاتی ویژه به آرامستان ها اختصاص یافت اما ساری به عنوان مرکز استان نه تنها از این فرصت بهره ای نبرد، بلکه امتیاز بهره مندی از نفوذ، تجربه و دانش آقای توهمی -اولین و باتجربه ترین مدیر آرامستان کشور- در سازمان آرامستان های کشور را هم از دست داد.
در حالی که مدیر آرامستان شهرهمسایه مان قائمشهر توانست با رایزنی و مطالبه گری چیزی حدود یک میلیارد و سیصد میلیون تومان اعتبار جذب کند.
متاسفانه با اینکه فعالیت در آرامگاه ها یکی از ارزشمندترین مشاغل خدماتی در حوزه مدیریت شهری محسوب می شود، نیروهای غسالخانه، تدفین و حتی راننده های آمبولانس با نامناسب ترین شرایط و امکانات و حقوق حداقلی در حال خدمت هستند
همه این موارد نشان دهنده ضعف های مدیریتی و عدم بهره مندی از ظرفیت های موجود و ضعف مطالبه گری حبیب الله زارعی سرپرست سازمان آرامستان های شهرداری ساری است.
انتظار می رود مدیریت سازمانی که بیش از 30 هزار آرامگاه وجود دارد و میزبان حدود 360 شهید است عملکردی به مراتب بهتر از خود نشان دهد.
