اختصاصی تیرنگ نیوز/سرویس فرهنگی: شورای فرهنگ عمومی به عنوان زیرمجموعه شورای عالی انقلاب فرهنگی و به ریاست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پای به عرصه فرهنگی کشور نهاد و متناظر با آن در استان ها این شورا به ریاست امام جمعه استان و نائب رئیسی استاندار و دبیری مدیر کل ارشاد اسلامی استان ایجاد شد. […]
اختصاصی تیرنگ نیوز/سرویس فرهنگی: شورای فرهنگ عمومی به عنوان زیرمجموعه شورای عالی انقلاب فرهنگی و به ریاست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پای به عرصه فرهنگی کشور نهاد و متناظر با آن در استان ها این شورا به ریاست امام جمعه استان و نائب رئیسی استاندار و دبیری مدیر کل ارشاد اسلامی استان ایجاد شد. در همین راستا ۱۴ آبان هرسال به عنوان روز فرهنگ عمومی نامگذاری شد.
در اساسنامه این شورا آمده است: بر این اساس شورای فرهنگ عمومی استان در مرکز هر استان با هدف شناخت و اطلاع از وضع فرهنگ عمومی و اصلاح و ارتقای آن و نظارت و پیگیری مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای فرهنگ عمومی زیر نظر شورای فرهنگ عمومی کشور تشکیل می‌شود. وظایف شورای فرهنگ عمومی استان در سه بند اصلی اینگونه می باشد:الف ـ شناخت و اطلاع از وضع فرهنگ عمومی/ اصلاح و ارتقای فرهنگ عمومی/ نظارت و پیگیری مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی و تصمیمات شورای فرهنگ عمومی کشور.
اما چه تعریفی می توان از فرهنگ عمومی داشت؟
دکتر علی اصغر عباسی اسفجیر جامعه شناس در این خصوص معتقد است: “برای تعریف فرهنگ عمومی ابتدا باید یک تعریف از فرهنگ بگویم. فرهنگ به حساب یک نوع فهم مشترک و ابزار و وسیله ای برای پایداری و حفظ یک جامعه است که کارکرد خاص خود را دارد و ناظر بر کیفیت روابط اجتماعی اعضای یک جامعه است.
و به شکل خاص تر فرهنگ عمومی، آن صفت عمومی فرهنگ است و ناظر بر این است که این صفت مربوط به عموم مردم است و دیگر خاص نیست و اشاره به قلمرویی دارد که مواجه با عموم مردم است. فرهنگ عمومی درواقع تنظیم کننده ارتباط بین فردی در میان مردم است . که دو وجهی است . بخش عینی و آشکار که به سبک زندگی مردم ، تغذیه ، معماری ، پوشش و .. برمی گردد و خلقیات و منش افراد را تحت تاثیر قرار می دهد و بخش ذهنی و یا نامحسوس و غیر عینی که در قالب اخلاقیات و نظام اخلاقی و وجدان کاری و امثالهم قرار می گیرد. “
در این رابطه هیچ کس بهتر از مقام معظم رهبری، این دو بعد فرهنگ عمومی را تبیین نكردهاند. از نظر ایشان فرهنگ عمومی دو بخش دارد: یک بخش آن ظاهری و بارز مثل: شکل لباس و شکل معماری است که تأثیر خاصی بر روی ذهنیات و خلقیات و منش و تربیت افراد دارد و بخش دیگرش مربوط به امور نامحسوس مثل اخلاقیات فردی و اجتماعی مردم، وقت‌شناسی، وجدان کاری، مهمان دوستی و احترام به بزرگترهاست.
دربخشی ازفرهنگ عمومی آمده است : فرهنگ عمومی حوزهای از نظام فرهنگی جامعه است که پشتوانه آن اجبار قانونی و رسمی نیست، بلکه تداوم آن در گرو اجبار اجتماعی اعمال شده از سوی آحاد جامعه و تشکل ها و سازمانهای غیردولتی (غیررسمی) است.به عبارتی می توان این تعریف رااین طورتفسیر کردکه تداوم فرهنگ عمومی به جای اینکه وابسته به قانون باشد ، پشتوانه اخلاقی و عرفی دارد. فرهنگ رسمی ، تحت قانون و اجبارهای قانونی است اما فرهنگ عمومی مبتنی بر پذیرش، سازگاری و از جنس اخلاق و دل است که اگر پایبندی به آن صورت نگیرد ، توبیخ های هنجاری در پی دارد.
وقتی شمولیت فرهنگ عمومی چنان است که هیچ سطحی از زندگی اعم از فردی، خانوادگی و اجتماعی را نمی توان از آن مستثنی داشت، یعنی فرهنگ عمومی از قدرت بالایی برخوردار بوده که حساسیت بالای مردم نسبت به آن موجب می شود ،عدم تبعیت پذیری از این بعد فرهنگی با بازخوردهای شدیدتری همراه شود. اما امروزه با تقبیح برخی ازموارد فرهنگی و نزول شانیت آن، آسیب های فرهنگی و اجتماعی جامعه شکل و ماهیت جدیدی به خود گرفته است.و احساسات جمعی و به زبان جامعه شناسی وجدان جمعی کمتر از تخطی گری از فرهنگ عمومی جریحه دار می شود.
به گزارش تیرنگ، در شرایطی که مشکلات ناشی از تحریم های اقتصادی و وابستگی درآمدی به نفت بر سطوح فرهنگی جامعه سایه افکنده و عزم مسئولان درجهت پرکردن خلاهای اقتصادی منجر به بی توجهی به اوضاع فرهنگی جامعه و غفلت از آینده نگری فرهنگی کشور شده است، وظیقه ی شورای فرهنگ عمومی استان ها در این راستا سنگین تر بوده و از فوریت بیشتری برخورداراست.
لازم است با حساس نمودن دستگاه های اجرائی، نهادهای تبلیغی و فرهنگی، همچنین نهادهای آموزشی نسبت به این مقوله و تاکید بر توجه به فرهنگ، آیین‌ها و هنرهای بومی و اصیل مازندرانی و دوری از هرگونه مقاومت فردی و اجتماعی در رفع معضلات پیش روی ارتقا سطح فرهنگ عمومی جامعه گام برداشت.
