تیرنگ، رقیه سعیدی نژاد
اغلب ضرب المثل ها برای یادآوری یا گوشزد کردن ها بکار می رود کنایه یا طعنه به چیزی یا موضوعی که فهم و درک طرف مقابل یا مخاطب را به سطح عینی و شهودی برساند در این ضرب المثل گوینده قصد دارد به مخاطبین بفهماند که اگر آدم دل خوشی داشته باشد به راحتی می تواند زندگی در جاهای کوچک و فقیرانه را نیز تحمل کند.
علی میرزا میانسال مردی بیه کِه وِنِه کار چو خرینی و هیمه کِنی بیه وِه هر صِواحی شه نِماز صوب رِه خوندِسِه شیه صَرا تا اذون شُوم گِردِسه، نِماشون اِموئه سِره وِنِه زِنا بَگوم اَنده کِتاهی کِردِه وِنه شوم ره پَهلی نکِرده علی میرزا خَسّه تَنِ جا غرغر کرده یا رَسِن جا بگومِ ره زوئِه بَگوم داد و بیداد هاکِردِه چارتا مار و خاخِر پیدا بینه وِرِه مَردی دَسِ جا در یاردنه اتا شو که علی میرزا بِموئه بدیه اَی ونِه زِنا باخته و چاشتِ حاضِر نیه دیگه بَوردِه بَگوم عمو و بگوم‌پیر بَته بِهین وِرِه بَوِرین خوامبِه وِره طِلاق هادِم وِنه سِرِه و خِنه و رَخت و لِواس همه تون بهتر اما وِنه زَنانِگی هچی بدرد نَخرنه بگوم بِرمِه گلی بهیه وِنه عمو بتِه بگوم دار چه شه مردی جا نَرِسنی ای یان چه بِساطه؟ بگوم برمه بته: که مه شیمار و مه شیخاخرون همسایگون مره سرکوف زننه که ته۵ سال عاروس بیی وچه ندارنی، مِه مَردی هم گنه وِل هاکِن دِوا خوامبِی چه کنیم من دِلِخشی ندارمبه هَمه چی دارمِه اما دلخِشی نارمِه مه دل خانه مار بَوم ولی علی میرزا اهمیت ندنه همینتاسِّه مه دَس و دِل به کار نشونه بگوم روبه شه پیر و شه عمو هاکِرده بته من اتا اندِه زندگی دارمِه ولی دلخوش ندارمبِه از قدیم راست بتنه: آدم دِل خِش بوئه خِنه کِک کِلی پِشت بوشه
