تیرنگ، رقیه سعیدی‌نژاد
مار: مادر خاخر : خواهر همساده: همسایه بیتر: بهتر
یک لهجه زیرمجموعه یک گویش است. در حالیکه گویش ها تمام جوانب زبان را پوشش می دهند لهجه تنها درگیر مورد آخری یعنی تلفظ می شود. یک لهجه یک روش معمول صحبت کردن در میان گروهی از مردم مشخصاً افراد بومی و ساکن یک منطقه است که در مازندران نیز نوع سخن گفتن مردم بیشتر به لهجه از یک گویش د راقصا نقاط مختلف این استان بر می گردد و با تغییر لهجه معانی کلمات متمایل می شود.
به عنوان مثال شهرهای غرب مازندران از کوه تا دریا تقریبا ییلاق و قشلاق با هم متفاوت الفاظ را بیان می کنند و شهرهای مرکز یا شرقی نیز همین گونه تفاوت های لهجه ای دارند ولی ما در این مقال آنچه متداول تر است را به تحریر در ی آوریم.
ثریا بی بی خاتون گَتِّر کیجا 8 سال پیش بورده شهر و همونجِه شی هاکِرده . خَدجه وِنِه خوتّر خاخِر اَی 2 سال عقِب تِر همونجه شی هاکِرده و بِمو شِه خاخِر هِمساده بهیه وِنِه مَردی اَتا شُغل دولتی داشته که وِرِه اون شهر جا مُنتقل هاکردنه اتا شهر دیگه . ثریا کِچکِ خاخِر بِناهاکرده نِکُّ ناله سَرهِدائِن که مِن نتومبه مَردی هِمکِت این شهر جِه بورِم چونکه مِه خاخِر اینجه دره مِه پِشت و پِناه هسه مِن چِتی وِرِه وِل هاکِنم . ثریا همینتی وِنِه جِه هِمراهی کِرده . بعداز یک ماه خدجه مردی بته وِنه بِهی مِه پَلی اینجه زندگی هاکنی . مِه جان شِمِه وِسه بئوهِ که خدجه مجبور بهیه بوره شه مردی شهر زندگی هاکنه. 4 ماه بعد خدجه آبِستِن بهیه وِنه مار و خاخر دِل وِنِه پَهلی دهیه . اَتا روز که بورده نون بهیره بهیه اتا لاقمه غِذا بَخِره وِنه سَرگِج بورده . همساده زِنا وِره بدیه دوو بهیت بیَمو وره بَوِرده درمانگاه رسیدگی هاکرده، اَی وِره بیارده شِه سِره وِنسه پِلا خِرِش دِرِس هاکرده تا نِماش سَر ونه مردی بیموئه. بدیه ونه زنا سِرِه دَنیه هُول بَخِرده بورده درپیش بِناهاکرده خدجه بَتِن . وِنه هِمساده بِشدوسّه بیمو پیش بته: بِرار هُول نَخِر تِه زنا اَمِه پیش دَره.خدجه مَردی بعدازاینکه قِصه رِه بشدوسّه خِدارِه شُکر هاکرده که این همساده دهیه و ونه زناره نجات هِدا . خدجه شِه مردی ره بته بَدی گتِمِه مِه رِه نَوِر غریبه جا . ونه مردی بته خدارِ شکر هاکن که اتا خارِ همساده اَماره هِدا .از قدیم بتنه آدم بی مارو خاخر بوشه بی همساده نبوشه. اینجه ته ماروخاخر دنینه ولی همساده دارمی بیتراز ماروخاخر ته جا برسیه.
