تیرنگ، محمدعلی نوبخت:
مردم فریبی به عنوان آفت و آسیب در مقابل مردم سالاری و مردمی سازی امور است که باعث تباهی جامعه می شود. مردم فریبان خود را قهرمان دانسته و وعده های بسیار می دهند تا با آن نیاز مردم را به خود افزایش دهند و با کشمکش، تهمت، دروغ، دشمنی و دودستگی به آن دامن می زنند. فرصت طلبی، وعده های توخالی، بهره برداری از اطلاعات نادرست، شایعه پراکنی، دروغ پردازی، تهدید و ترساندن رقبا، ساده نمایی مسائل بغرنج، هراس و ترس در جامعه از جمله روش های معمول مردم فریبان است. آنان برای رسیدن به اهداف و منافع خود به آشوب، آشفتگی و چند دستگی نیاز دارند تا خود را بعنوان ناجی، رهایی بخش و انسانی عادل معرفی کنند. وضعیت مورد پسند آنان، وضعیتی انحصاری است که در آن دست یافتن به مدارج بالا و موفقیت فارغ از رقابت و بدون شایستگی به صرف چاپلوسی و تملق امکان پذیر می باشد. آنان همیشه از اختناق و محدودیت سیاسی حمایت می کنند زیرا از این طریق است که می توانند به امتیازهایی که ندارند دست پیدا کنند و سعی می کنند با هیجان، احساس و وارونه جلوه دادن مسائل خود را بعنوان مسئولی نجات بخش معرفی کنند. اینان آفت اصلی پیشرفت، آبادانی و توسعه هستند و سیاستشان به نوعی به نزاع داخلی بی سروصدا تبدیل شده و عرصه ی عمومی گفتگو و خردورزی جمعی درباره خیرعمومی را به ناامیدی کشانده و منتج به بحران و بی ثباتی می شوند. لذا می‌طلبد که نخبگان و کنشگران با گفتار، کردار و نوشتار بر آموزش مدنی و سیاسی جامعه و آگاه ساختن مردم از دام های مردم فریبانه بکوشند و از پدیده انفعال سیاسی جلوگیری نمایند.
