تیرنگ:
امسال هم همچون سال گذشته هنوز از تک درنای سیبری و سفرش به مازندران خبری نشده و این تأخیر دوستداران طبیعت و حیات‌وحش را نگران کرده است. تاخیر ورود درنای امید سبب نگرانی دوستداران حیات وحش و طبیعت شده است، آنان می پرسند آیا امید هم به سرنوشت جفتش « آرزو» یا دیگر درناهای نادر گرفتار شده است؟
رضا برزگر فعال محیط زیستی با ابراز نگرانی از نیامدن درنای امید به مازندران این گونه را پرنده‌ای منحصر به فرد دانست و گفت: امید آخرین امیدمان بود که احتمال مرگش وجود دارد.
وی بر لزوم حمایت از محیط زیست تاکید کرد و گفت: سن امید مشخص نیست. تنها چیزی که می‌دانیم این است در حال حاضر سن بسیار بالا و حدوداً بیش از سی سال سن دارد. درناها در طبیعت بین ۳۴ تا ۳۶ سال عمر می‌کنند
وی گفت: چیزی که اینجا بسیار بسیار قابل تأمل و بحث و مهم است، این است که این موضوع چه درسی به ما می‌دهد؟ آن درس این است که پیش از دیر شدن باید به فکر گونه در معرض انقراض بود.
✓ احتمال مرگ درنای سیبری وجود دارد
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با اشاره به تاخیر مهاجرت درنای سیبری امید گفت: با توجه به کهولت سن احتمال مرگ آن وجود دارد.
عطاء الله کاویان در گفت وگو با خبرنگاران با اظهار اینکه درنای سیبری به تنهایی مهاجرت می‌کند، افزود: فرایند شکار و صید در مسیر مهاجرت این پرونده در داخل و خارج از کشور وجود دارد.
وی گفت: عمر طبیعی این پرنده حدود سه تا چهار دهه است و با توجه به مهاجربودن این پرندگان، نیاز به تأمین انرژی برای سفر و مهاجرت دارند و مجموعه عوامل طبیعی وانسانی سبب شد که گله غربی این درنا به مرز انقراض برسد.
وی ادامه داد: امسال دومین سالی است که هنوز این پرنده نیامده است و همچنان منتظر آمدن این پرنده هستیم.
کاویان درباره انتقال گونه درنای بلژیکی و خارجی گفت: برای ما مسیر و دالان مهاجرتی پرندگان مهم است و حفظ مسیر پروازی درنای امید نیز از اهمیت خاصی برخوردار است
کاویان یادآور شد: درنای امید و آرزو ۳۴ روز به صورت مشترک در تالاب فریدونکنار زمستان گذرانی کرده بودند و خوشبختانه با هم مهاجرت را آغاز کردند اما در نیمه سفر و راه درنای بلژیکی از سفر بازماند.
مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران با اظهار اینکه به هیچ وجه نباید پرندگان حیات وحش زنده گیری شوند، گفت: با توجه به کهولت سن درنای سیبری احتمال مرگ این پرنده وجود دارد واز سوی دیگر مهاجرت پرندگان به شدت وابسته به عوامل اقلیمی است.
دُرنای سیبری که امید از گونه آنهاست و با نام علمی ‘گروس لئوکوجرانوس Grus leucogeranus ‘ شناخته می شود؛ پرنده‌ای در معرض خطر انقراض از خانواده درناهاست که قدی نزدیک به یک و نیم متر دارد و فاصله دو بال آن بیش از ۲ متر است. این درنا بدنی یکدست سفید با پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمز رنگ آن نشسته است.
درنای سیبری به طور تاریخی به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می‌شود. جمعیت مرکزی این گونه منقرض شده است و جمعیت غربی هم به گفته کارشناسان محیط زیست در صورت مرگ امید به طور قطعی منقرض خواهد شد.
جمعیت شرقی درنای سیبری که در واقع تنها گروه باقی مانده از این گونه است، تابستان را در شرق سیبری زادآوری کرده و برای زمستان‌گذرانی به شرق چین می رود. از اعضای این گروه بیش از سه هزار قطعه باقیمانده است. زیستگاه زمستانی تقریبا تمامی جمعیت این گونه دریاچه ‘ پویانگ ‘ در چین و اطراف آن است.
همه ساله در زمستان ۱۵۰ گونه پرنده زمستان گذران با جمعیتی بالغ بر یک میلیون و ۵۰۰ هزار بال به تالاب و آبنبدان های مازندران از جمله تالاب بین المللی میانکاله می آیند.
