رقیه سعیدی نژاد
کنایه از دست دادن فرصت است.
مازندران یکی از استان‌هایی در ایران است که پیشینه فرهنگی بسیار غنی و خاصی دارد فرهنگی ناب و بی‌مانند که هر انسانی از هر نقطه در دنیا محو تماشای آن می شود. از گویش بومی و محلی تا غذاهای معطر و خوش رنگ ولعاب وطعم بی نظیرش، پوشش رنگارنگ زنان و مردان که با هر مخاطب یک نوع حرف می زند و آداب و رسوم مردمان پر مهرش که سرشار از عنایت و تواضع است. هر چیزی در این استانِ کهن جزو جاذبه های طبیعی محسوب می شود گویش این مردمان به نحوی جذاب است که شاید ساعت ها پای صحبت یک پیرزن و پیرمرد بنشینید و چنان مجذوب سخنان شیرین و جذابش شوید و از گذر زمان هیچ نبینید .فرهنگ بومی مازندران به گونه‌ای است که فرهنگ هر منطقه بخش مهمی از هویت مردم آنجا به شمار می آید فرهنگ، آیین و سنت‌های مازندران قدمتی چند هزار ساله دارد و اعیاد و مراسمات سنتی و مذهبی این مردمان بسیار دیدنی است آنها به خاطر حجب و حیایی که ذاتا در وجودشان نهفته است بیشتر گله مندی هایشان یا تذکرات شان را به صورت ضرب المثل مطرح می کنند در این ضرب المثل گوینده قصد دارد مخاطب را آگاه سازد که فرصت را غنیمت شمارید و از زمان های طلایی استفاده ببرید که اگر دیر شود بسیار متضرر می شوید.
صابر خان گَت بِبا قدیمیِ خان بیه که چن پارچه آبادی ره سرپرستی کرده مردِم رِضایت داشتِنه وِنه چند نسلِ همینتی خان زاده بینه اصالِت داشتِنه مردِم جا دستگیری کِردِنه وِشون خیر مردِم جا رسیه هر کی خواسته کیجا شی هادِه یا ریکا وِسه زن هایرِه وِشون خاندان پیش کتِنه به باهانه تبریک پول یا کادو یاردِنه که کمِک هاکِنن فقیرون وسه خِنه ساتِنه اونا کِه کَتِه یا دسِّش بینه ره رسیدگی کِردنه ناتوان آدِم حال خَوِر رِه گیتنه خِلاصه وشون خیر خلِه خلِه وشون شرِّ جا ویشتِر بیه اما اتّا کم بدی هم داشتنه هرچی خواسِنه وسّه همون بَووه گتنه این خِنه وِنه خِراب بووه این زمین بوره فِلان کِشت بِن رعیت وسه شه خِنه و زندِگی رِه جَم هاکِنه بوره صابر خان 4 تا محله ره سرپرستی کِرده بعداز انقلاب کِه خان بازی و رعیتی تِمام بَهیه صابرخان چون سابقه خوبی داشته همونِجه بَموندِسه اونگدِر بَهیه گتِتر محله و بعد بهیه شورای محل، شه پیر اموال ره جمع هاکِرده اَتی ره ببَخشیه ِره داشته. رعیت ره مالدار و زمین دار هاکِرده شِه دِتا کارخِنه کِچیک بزو مردِم ره سروسامون هِدا اتا شو مِراتعلی خان دسمَرِه بیَمو خان پیش بته: دِرکایورمردم درنِه پول جمع کندنه خوانه شرکت تِعاونی بزِنن اگه ته بهی امه سِه این کارِ ره هاکِنی مردم غیراز کشاورزی اتّا درآمد دیگه دارن ثِواب کِندی مردم به ته اعتماد دارنه. صابرخان خلهِ تنبِل آدِم بیه بته: بِهِل مِن شِه پرسِ جو رِه هاکِنِم بَوینِم چه مزایایی دارنَه چتی ونه هاکِنِم چشم . مِراتعلی بته اگه وِشون بِیِّن اینور دِرکا مردِم سرمایه رِه بَیرِن اَی تِه وشون پِشتَ سر بِهی بوی خوامبه تعاونی بزنِم مردِم پول ندارِنه تِه دَس خالی مونده شکِست خِرنی فقط اَتّا کمِه عجِله هاکِن یا مردِم خَوِه بَوو که تِه خوانی این کارِه هاکِنی مردِم شِه پولِ انوَرمحل ندِن. صابرخان بته: خا باشه مِراتعلی تِه چنده عجله کِندی بل من شِه تصمیم رِه بهیرم پِرس جو هاکِنم چشم مردِم سر جَم کِمبه وِشون خَوه گِمبه. یَک ماه بَگذِشته مراتعلی هر دِ روز اِمو خان رِه سر زوئه بوِینه وِه چِتی هاکِرده وِره گِته دِرکایور مَردی همه مردم پولِ رِه بهیته دره هتِل زنده اگه بیه اَمه ور اَمه هَم محلی ها چون بَدینه وِنه کار درست هسّه شه سرمایه همه ره دِنه وِره اتّا کَمه هُول هایِر. خلاصه یک ماه دیگرِم بُگذشته از خان خَوِر نیه مِراتعلی شِه هم مَحلی هارِه گته صبِر هاکِنین خان اَتا حرکِت زِنده اَما شِه پول هادیم وِره اَمِه مَحله سه کار هاکِنه چه هادیم غریب محله مَردِم بتنه اَره اَما خان جا مطمئِن تِر هسّمی. اَّتا روز اونَور محله مَردِی بیَمو فرم بیارده مَحله دله هادا مردِم رِه که هرچی دارِنی هادین سَهام بَخرینین مردِم بیَمونه مِراتعلی ره بتنه بور بَوین خان چِتی هاکِرده مِراتعلی دوبَهیت بِمو خانِ پیش بَته: خان مردِم خوانه بِدونن تِه برنامه ای دارنی؟ خان بته: در مرحله تحقیق درِمبه اینجه چه کاری جِواب دِنه شایِد بِتونِم سدِّ زمین دِله مُجتمع بومگردی بَزنِم . مراتعلی بته: خان عجِله هاکِن دِرکایور مَردی نقشه دارنه اما محلی سرمایه رِه بیره اما خوامبی اَمه سرمایه تِه پیش دووه چون تِه امه محله ره بالا وَرنی. خان بته: باشه چشم تا بَوینم چِتی بوونه. دِماه بگذشته حنتی دهیه فکر کِرده که مردیم کم کم بوردنه سِهام هتل ره بَخرینه وِشون دَس خالی بَیه. اِسا خان بِمو تَکیه دِله رو به مردِم بته: خوامبه مُجوز بومگردی بَهیرم شِمه سرمایه رو حساب هاکِردِمه. بدیه مردِم شِه سر رِه دمبدانه پایین .
بته: چی بیه شِمه دِل خله خواسه تعاونی بزنیم اسا جا بَزونی. مِراتعلی بته: اَی جانِ خان اون گِدِر که تِه ره حالی بَوُوّ، پِلا لَوِه خالی بَوُوّ. مردِم یَک ماه پیش شه اندوخته ره هِدانه دِرکایور مردی ره حنتی نیسون.
