شاد یا کاش؟ مساله این است!
شاد یا کاش؟ مساله این است!
بسیاری از خانواده ها می گویند از پیشگیری آنفلوآنزای منفور که بگذریم، وقتی کنترل و جلوگیری از انتشار شپش معدوم، (به عنوان موجودی زنده و قابل رویت) موفقیت آمیز نبوده، چگونه با اطمینان خاطر، فرزندان مان را در زمان جولان کرونای منحوس که او هم مدام مثل آنفلوآنزای معدوم، مدام تغییر شکل و ساختار می دهد و ویروسی بدون درمان کامل است، راهی مدارس کنیم؟

تیرنگ نیوز- مجید ساجدی فر: ابتدا توضیح شاد و کاش:

شاد همان آموزش غیرحضوری با سامانه معروف شبکه آموزشی دانش آموزان است.
کاش، واژه ابتکاری ما و مخفف سه کلمه کرونا، آنفلوآنزا و شپش است و به آموزش حضوری در مدارس در وضعیت فعلی اشاره دارد!

و اما اصل گزارش:

آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۰ـ۱۳۹۹ با سال های گذشته تفاوت بسیار دارد و بازگشایی مدارس در ۱۵ شهریور به جای اول مهر یکی از آن تفاوت هاست.

طبیعتا اینروزها حضور فیزیکی دانش آموزان سر کلاس ها به دغدغه اصلی خانواده ها تبدیل شده است.

به گونه ای که پس از اعلام رسمی دولت (البته پس از تصمیم مشترک ستاد ملی کرونا، آموزش وپرورش و دانشگاه علوم پزشکی)، بسیاری از والدین برسر دو راهی آموزش مجازی با شبکه آموزش دانش آموزی یا آموزش حضوری با وجود کرونا، آنفلوآنزا و شپش قرار گرفته اند و از خود می پرسند: شاد برای فرزندان شان مناسب تر است یا کاش؟!

آن ها می گویند پدر و مادرها، بیش از هر کسی از باز شدن مدارس و حضور فرزندان در سر کلاس ها استقبال می کنند و بهترین نوع آموزش در کشور ما -جدای از الفاظ نسبتا زشت و تا قسمتی رکیکی که بچه ها در مدرسه و مسیر آن می آموزند- همان آموزش حضوری است اما در این وضعیت قرمز کرونایی، ترجیح می دهند کلاس ها به صورت مجازی برگزار شود.

حتما به خاطر دارید یکی از مواردی که با بازگشایی مدارس، همه ساله تکرار می شود و همه به آن عادت کردیم، همه گیری سرماخوردگی و آنفلوآنزا در مدارس و به دنبال آن در خانواده ها و بخشی از جامعه است.

موضوعی که در طول سال های متمادی، علیرغم همه توصیه ها و رعایت نکات بهداشتی در مدارس، اجتناب ناپذیر بوده و قابل انکار نیست. ( خواهشا اصرار نفرمایید!)

یا انتشار و همه گیری شپش ذلیل مرده (که امیدواریم بزودی نسلش در آستانه انقراض قرار گیرد و به سرنوشت ببر مازندران دچار شود!) در فصل مدارس که آن نیز، گویا امسال تکرار می شود.

بسیاری از والدین می گویند از پیشگیری آنفلوآنزای منفور که بگذریم، وقتی کنترل و جلوگیری از انتشار شپش معدوم، (به عنوان موجودی زنده و قابل رویت) موفقیت آمیز نبوده، چگونه با اطمینان خاطر، فرزندان مان را در زمان جولان کرونای منحوس که او هم مدام مثل آنفلوآنزای معدوم، تغییر شکل و ساختار می دهد و ویروسی بدون درمان کامل است، راهی مدارس کنیم؟

آن هم در شرایطی که هنوز بسیاری از مسئولان از جمله شخص آقای رئیس جمهور، فعالیت های خود را به صورت مجازی و ویدئو کنفرانس برگزار می کنند و از حضور در جلسات و اجتماعات پرهیز می نمایند!

خانواده ها می گویند اگر فعالیت های حضوری در این شرایط، خوب و بلامانع است چرا برخی مسئولان و مدیران، خود آن را رعایت نمی کنند؟

همه این ها در حالی است که وزیرآموزش و پرورش هر روز یک جور اظهارنظر می کند.

وی در دهم شهریور گفت: «دانش‌آموزان به غیر از مناطق قرمز، ۱۵ شهریور به مدرسه می‌روند.

در ۱۲ شهریور گفت: «همه دانش‌آموزان باید در سر کلاس‌های درس حاضر شوند».

در ۱۳ شهریور گفت: «اصل بر شرکت حضوری دانش‌آموزان است».

آقای وزیر! آیا بهتر نیست به پرسش های رایج والدین پاسخ دهید:

اگر قرار به حضور فیزیکی دانش آموزان حتی با شرایط قرمز است پس خاصیت سامانه آموزشی دانش‌آموزان و هزینه های انجام شده، چیست؟

آیا آموزش و پرورش در ایجاد فضای امن مجازی و کنترل آموزش در آن فضا ناموفق بوده است که تصمیم جدی بر حضور فیزیکی و این فضا است؟

چه زمانی مسائل و مشکلات سامانه شاد که با هزینه هایش موجب ناراحتی و دردسر بسیاری از خانواده ها شد، برطرف می شود؟

در استان مازندران هم با توجه به وضعیت قرمز استان، انتظار می رفت مسئولان و نمایندگان دیار سبز با توجه به وضعیت قرمز مازندران به این تصمیم دولت و آموزش و پرورش مبنی بر مشارکت حضوری در کلاس های درس اعتراض کنند، شاهد هیچ عکس العمل رسمی از سوی آن ها نبوده ایم!

احمد حسین زادگان عصر پنجشنبه در حاشیه ستاد استانی مدیریت کرونا درباره بازگشایی خاطر نشان کرد: «بازگشایی مدارس که از ۱۵ شهریور ماه خواهد بود منوط به دو موضوع است؛ یکی وضعیت شهرستان‌ها به لحاظ تقسیم بندی وزارت بهداشت است و در نقاطی که وضعیت قرمز است کلاس‌ها به صورت مجازی باید برگزار شود».

استاندار افزود: «شرایط به طور کامل در دستورالعمل پیش بینی شده است، هم می‌تواند کلاس‌ها به طور مجازی برگزار و هم شیفت بندی شود و به صورت یک روز در میان و هم به صورت حضوری و فیزیکی برگزار شود».

وی با بیان اینکه نحوه ورود و خروج دانش آموزان به مدارس، ساعت آموزش و ساعات تفریح دانش آموزان نیاز به توجه جدی داشت، اظهار کرد: «تصمیم گرفتیم این موارد به صورت پلکانی انجام شود، از آنجا که آموزش نهایتاً در ۳۵ دقیقه صورت می‌گیرد و خیلی در فضای بسته نمی‌مانند لذا پیش بینی شده هم در مدخل ورودی مدارس امکانات ضدعفونی قرار گیرد و هم در کلاس‌ها و زنگ‌های تفریح نیز همه با هم تعطیل نشوند و به صورت پلکانی خارج شوند».

باید توجه داشت سازمان بهداشت جهانی روز چهارشنبه با توجه به بازگشایی مدارس در برخی کشورها اعلام کرد: «بازگشایی مدارس و شروع فصل آنفلوانزا می‌تواند به معنی افزایش بیماران کرونایی در بیمارستان‌ها باشد و اگر سطح پذیرش بیماران در بیمارستان‌ها در ماه نوامبر (آبان) به میزان بدترین روزهای دوران کرونا برسد، وی متعجب نخواهد شد».

با توجه به اولتیماتوم سازمان بهداشت جهانی و تجربه چندین ساله انتشار و همه گیری آنفلونزا و شپش در فصل مدارس، ما نیز متعجب نخواهیم شد و پیش بینی می شود اینبار شاهد شیوع کرونا بین دانش آموزان و خانواده های آن ها و در حالت کلی احتمال دارد، شاهد موج سوم این ویروس بی چشم و رو در کشور باشیم.

حرف آخر ما طنزی تلخ است آزمون های سراسری و غیرسراسری که برگزار شد، مسافرت ها و شمال رفتن ها که آخر هفته ها و تعطیلات رسمی و غیررسمی پابرجا بود، محافل و مجالس و مراسم ها نیز همچنین. برگزاری کلاس های حضوری، کلکسیون تصمیمات دولت، جهت افزایش شیوع کرونا در کشور را تکمیل کرد! از اینرو جا دارد بگوییم: دولت متشکریم.