تیرنگ، محمد جویباری
اگرچه باور مرگ در ذهن ما دور است و خود را مبرا از آن می‌دانیم اما همان اندازه به ما نزدیک و در دسترس است، تا دیروز فکر نمی‌کردیم بهزاد شاهنده به همین زودی تنهایمان بگذارد؛ آن هم اینگونه و در ایامی نزدیک به اربعین امام حسین (ع).
شاهنده از جمله انسان‌هایی است که اکنون بی آنکه حضور فیزیکی در جامعه داشته باشند به حیاتش ادامه می‌دهد و از این رو حتی مرگ هم نمی‌تواند او را تمام کند.
او رفت تا بسیاری از فرزندان فرهنگ دوست مازندران، یکی از فعالترین معابر فکری، فرهنگی و عملیاتی خود را از دست بدهند.
«اسحاق (بهزاد) شاهنده» استاد تئاتر به زبان محلی حتی در حوزه کودک، بازیگر و از كارگردانان سرشناس شهرستان ساری بود .او در جشنواره‌های مختلف استانی و كشوری هم حضور داشت و در کارنامه فرهنگی خود، اشعار هم می‌سرود و از کارکنان بازنشسته ناجا بود.
شاهنده قلبش برای فرهنگ می‌تپید
او باور داشت که متاسفانه دانایان قوی فرهنگ بومی مازندرانی، این اسرار و گنجینه‌ها را با خود دفن کردند و ما نتوانستیم این اسرار و آیین‌ها را از سینه آنها استخراج کنیم.
او باور داشت که این دردی است که نمی‌توان به آن التیام داد و می‌گفت: با اجرای کار مازرون بهشته و سایر کارها فقط می‌خواهیم به مردم بگوییم که نگذارند بزرگترها، با ناگفته‌ها از دنیا بروند.
وی اعتقاد داشت هنرمندان و مردم رسالت دارند که آیین‌ها را حفظ کرده و به نسل‌های بعدی انتقال دهند.
او مرد فرهنگ، هنر و رسانه بود که به گردن مجموعه تیرنگ و من به عنوان مدیر مسئول این رسانه حق داشت.
شاهنده زندگی‌اش با کار فرهنگی درهم شده بود.
او عاشق اهل بیت و امام حسین (ع) بود که تمام زندگی خود را وقف هنر و اهل بیت کرد و برای فرهنگ بومی مازندران زحمات زیادی کشید.
شاهنده الگوی بسیاری از جوانان و نوجوانان بود که عاشقانه و بی ادعا کار می‌کرد و در حد توانش دستگیر مردم بود.
او برای کودکان همانند بزرگان احترام قائل بود .
هیچگاه لبخند از لبانش جدا نبود، داغ جوان ناکام هنرمند شایان عزیز پسر عمو بهزاد کمر پدر را شکست و تاب ماندن از او گرفت عمو بهزاد رفت و ما را برای همیشه تنها گذاشت
هیچ گاه صدای دلنشین و لبخند زیبایش از خاطر دوستان پاک نخواهد شد
درگذشت این دوست نازنین، خادم فرهنگ، هنر و رسانه را به خانواده محترم، دوستانش و جامعه فرهنگی کشور و استان تسلیت عرض می‌نمایم .
روحش شاد و یادش گرامی .
