تالاب مرگ! / پناهگاه یا کشتارگاه میانکاله؟!
 تالاب مرگ! / پناهگاه یا کشتارگاه میانکاله؟!
انصافا اگر طرحی برای نابودی پرندگان داشتیم و همه دستگاه های مرتبط پای کار آمده بودند، باز هم نمی شد در کمتر از یک ماه این میزان از پرندگان را به ورطه مرگ کشاند. انگار ما دستگاه هایی چون حفاظت از محیط زیست، منابع طبیعی، دامپزشکی و... نداریم، انگار وجودشان صوری و محض خالی نبودن عریضه است که بودن یا نبودن آن ها، اقدام کردن یا اقدام نکردن آن ها توفیری ندارد!

تیرنگ نیوز- مجید ساجدی فر: خبر دردناک است و قابل تامل! در 29 روز گذشته بیش از 17 هزار قطعه پرنده در تالاب میانکاله تلف شدند!

پرندگانی که به امید بقا و زندگی بهتر، صدها و حتی هزاران کیلومتر را پرواز می کنند و با مهاجرت از زیستگاه خود به تالاب های مازندران می آیند اما معمولا این مهاجرت های فصلی برای جمع کثیری از آن ها بازگشتی ندارد!

تکرار هر ساله این وقایع تلخ و انتشار خبرهایی چون تلف شدن ۳۷ هزار از ۱۲ گونه از پرندگان مهاجر در پناهگاه… ببخشید کشتارگاه میانکاله و تلفات بیش از 17هزار قطعه پرنده تا اینجای کار در این تالاب مثلا بین المللی نشان می دهد احتمال زنده ماندن این پرندگان از مسائلی چون سرما، کمبود غذا یا موارد دیگر در زیستگاه خود، بسیار بیشتر از مهاجرت به مازندران به امید زیست بهتر است.

اینجا مثل تک بازی های فوتبال است، معمولا فقط رفت دارد و برگشتی در کار نیست. پرندگان فقط آمدنشان به دست خودشان است، بازگشتشان با خدا،  فلک و طبیعت است.

آزار گردشگران و بومیان، کمبود آذوغه، شکار، مسمومیت غذایی، آنفلونزای حاد و… همچون هفت خوان رستم سر راه پرندگان مهاجر قرار می گیرند و تنها پرندگانی که از این موانع یا مراحل گوناگون به سلامت بگذرند، می توانند به زیستگاهشان بازگردند که واقعا هم به سلامت پیمودن این همه خوان دشوار، کار هر پرنده ای نیست!

هر ساله مواردی چون عدم برنامه ریزی صحیح، نبود همکاری لازم بین نهادهای زیربط، عدم تشکیل ستاد استقبال، عملکرد ضعیف محیط زیست، عدم حمایت های مالی، کمبود منابع غذایی، هجمه گردشگران در روزهای تعطیل، زخمی شدن قوها در اثر برخورد با کابل های برق، نفوذ شهری به سمت منطقه توریستی، مالکیت شخصی زمین های اطراف و نبود متولی مشخص در به وجود آمدن این ماجراها و حواشی دخیل اند.

چطور ممکن است چند ده هزار پرنده هر سال تلف شود و آب از آب تکان نخورد! نه تدبیری اندیشیده شود، نه برنامه ای در میان باشد و نه کاری صورت پذیرد!

انگار ما دستگاه هایی چون حفاظت از محیط زیست، منابع طبیعی، دامپزشکی و… نداریم، انگار وجودشان صوری و محض خالی نبودن عریضه است که بودن یا نبودن آن ها، اقدام کردن یا اقدام نکردن آن ها توفیری ندارد!

تنها کاری که این دستگاه ها انجام می دهند شمارش تلفات و اعلام روزانه آن است و حتی علت یا علل مرگ یا راه حل های پیشگیری یا مبارزه با آنها را هم به صورت قطعی نمی دانند و بر اساس حدس و گمان رفتار می کنند!

انصافا اگر طرحی برای نابودی پرندگان داشتیم و همه دستگاه های مرتبط پای کار آمده بودند، باز هم نمی شد در کمتر از یک ماه این میزان از پرندگان را به ورطه مرگ کشاند.

انتشار چنین خبرهای ناخوشی از میانکاله، موجب نگرانی دوستداران محیط زیست و مردم گردیده و واکنش های منفی آن ها را در فضای مجازی و حقیقی در پی داشت.

چند هفته قبل مدیر کل دامپزشکی مازندران از مردم خواست تا هر گونه تلفات غیر عادی پرندگان مهاجر آبزی در تالاب‌ها و آب بندان‌ها را به ادارات دامپزشکی و یا محیط زیست گزارش دهند و از رسانه‌های استان نیز درخواست کرد تا برای جلوگیری از تشویش اذهان عمومی اخبار مربوط به آنفلوانزای فوق حاد پرندگان را از دامپزشکی پیگیری کنند.

در حالی که اخبار رسمی منتشره از خبرگزاری های رسمی استان، حاکی از آن است که «طی ۲۹ روز گذشته کماکان جمع‌آوری لاشه‌های پرندگان در طبیعت میانکاله ادامه دارد و حتی در روزهای سرد و یخی زمستانی نیز تکاپوی محیط‌بانان متوقف نشده است که طی ۲۹ روز گذشته مجموع تلفات پرندگان مهاجر جمع‌آوری شده در تالاب میانکاله و خلیج گرگان به عدد ۱۶ هزار و ۸۷۴ قطعه رسیده است. براساس اطلاعیه شماره ۲۷ درباره تلفات غیرعادی در پرندگان مهاجر آبزی در تالاب بین‌المللی میانکاله و خلیج گرگان، عملیات پایش و جمع‌آوری لاشه پرندگان مهاجر آبزی روز پنج‌شنبه هفتم اسفند ماه ۹۹  نیز با اعزام اکیپ‌های از محیط‌بانان و کارشناسان اداره حفاظت محیط زیست بهشهر، گلوگاه و اداره کل انجام که ۹۴۶ قطعه پرنده مهاجر آبزی از گونه‌های چنگر معمولی، فلامینگو، مرغابی، کشیم و کاکایی تلف شده از سطح ساحل جمع آوری و دفن بهداشتی شدند».

البته این فقط یک بخش ماجراست، اساسا مرگ جزئی از زندگی ما شده و هر روز یا خبرهای تصادفات جاده ای و مبتلایان و مرگ و میر انسان ها بر اثر کرونا متاثرمان می کند یا تلفات انبوه پرندگان!

در پایان حقیقتا امیدوار نیستیم با این وضعیت، کاری یا اقدامی خاص از سوی مسئولان و دست اندرکاران برای سال های آینده انجام شود تا از تکرار چنین حوادث تلخی جلوگیری شود. انتظار داریم مسئولان ارشد استان یا دستگاه های کشوری ورود جدی به این ماجرا داشته باشند.

نکته یک: اشاره به مطالب شبکه های اجتماعی یا باز نشر آن به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.

نکته دو: گروه رسانه ای تیرنگ آمادگی دریافت و انتشار نقطه نظرات افراد یا دستگاه های نامبرده در مطلب فوق را دارد.